اثربخشی الگوی بالینی خلاقیت درمانی بر کاهش اضطراب و افسردگی در دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه اول شهرستان نجف آباد
محورهای موضوعی : فصلنامه تحقیقات روانشناختی
عباس روحانی
1
(
استادیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه ، اصفهان، ایران.
)
محمد خوشاوی
2
(
مسئول واحد بهداشت و درمان، شبکه بهداشت و درمان شهرستان نجف آباد، اصفهان ، ایران.
)
کلید واژه: اضطراب, افسردگی, خلاقیت درمانی,
چکیده مقاله :
هدف؛ پـژوهش حاضـر بـا هـدف بررسی اثربخشی الگوی بالینی خلاقیت درمانی بر کاهش اضطراب و افسردگی در دانش‌آموزان پسر دوره‌ی متوسطه اول انجام گرفت. روش؛ جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر دوره‌ی متوسطه‌ی اول شهرستان نجف‌آباد، در سال تحصیلی 1398 - 1397 بودند. از این جامعه 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و به‌صورت هدفمند انتخاب و پس از آن در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر)، گمارده شدند. ابزار؛ پرسشنامههای اضطراب و افسردگی بک (1998)، به‌عنوان پیش‌آزمون بر روی کلیه‌ی شرکت‌کنندگان اجرا شد. سپس شرکت‌کنندگان در گروه آزمایش تحت 8 جلسه الگوی بالینی خلاقیت درمانی قرار گرفتند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پرسشنامههای مذکور به‌عنوان پس‌آزمون مجدداً بر روی هر دو گروه اجرا گردید. یافته ها؛ یافته‌های حاصل از پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس آنکوا و مانکوا مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که پس از تعدیل اثر همپراش پیش‌آزمون، تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس‌آزمون اضطراب و افسردگی در دو گروه آزمایش و کنترل وجود دارد (01/0P<،93/7F=). همچنین نتایج تحلیل آنکوا نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پس‌آزمون اضطراب (01/0P<،06/8F=) و افسردگی (01/0P<،79/11F=) در دو گروه آزمایش و کنترل وجود دارد. نتیجه گیری؛ با توجه به این نتایج، الگوی بالینی خلاقیت درمانی اثر معناداری در کاهش اضطراب و افسردگی دانش‌آموزان پسر دوره‌ی متوسطه‌ی اول دارد. در حقیقت خلاقیت نوعی کارآمدی ذهنی است که می‌تواند ذهنیت ناکارآمد را تعدیل ساخته و سبب کاهش اضطراب و افسردگی در دانش‌آموزان شود.
Target; The present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of the clinical model of creativity therapy on reducing anxiety and depression in male students of the first secondary school. Method; The statistical population of the research included all male students of the first secondary school in Najafabad city, in the academic year of 2017-2018. From this population, 30 people were selected by available and targeted sampling and then assigned to two experimental (15 people) and control (15 people) groups. Tool; Beck's anxiety and depression questionnaires (1998) were administered to all participants as a pre-test. Then the participants in the experimental group were subjected to 8 sessions of the clinical model of creativity therapy, while the control group did not receive any intervention. The aforementioned questionnaires were administered again on both groups as a post-test. findings; The findings of the research were analyzed using ANCOVA and MANCOVA analysis of covariance. The results of MANCOVA analysis showed that after adjusting the pre-test covariance effect, there is a significant difference between the mean post-test anxiety and depression scores in the experimental and control groups (F=7.93, P<0.01). Also, the ANOVA analysis results showed that there is a significant difference between the mean post-test scores of anxiety (F=8.06, P<0.01) and depression (F=11.79, P<0.01) in the two experimental and control groups. Conclusion; According to these results, the clinical model of therapeutic creativity has a significant effect in reducing the anxiety and depression of male students of the first secondary school. In fact, creativity is a kind of mental efficiency that can moderate the ineffective mentality and reduce anxiety and depression in students.
_||_
