اثربخشی پاروکستین بر اختلال اضطراب اجتماعی
محورهای موضوعی : فصلنامه تحقیقات روانشناختی
حسن توزنده جانی
1
,
فرناز ابهرزنجانی
2
,
مهدی امیری
3
1 - دکترای تخصصی روانشناسی عمومی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات خراسان رضوی، واحد نیشابور، ایران.
2 - دکترای تخصصی روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات خراسان رضوی، ایران
3 - دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، مرکز تحقیقات روان-پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
کلید واژه: کیفیت زندگی, افسردگی, اضطراب اجتماعی, ترس از ارزیابی منفی, دارو درمانی,
چکیده مقاله :
مقدمه: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی با شناسه کارآزمایی 4N20171228038109 است، که با هدف بررسی اثربخشی داروی پاروکستین بر نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی، افسردگی، ترس از ارزیابی منفی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شد.روش: جامعه ی آماری این پژوهش، شامل کلیه مراجعه کنندگان به مراکز خدمات روانشناسی و مطب های خصوصی روانپزشکی با تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی در سطح شهر مشهد بود که در سال 1396-1395 در مرکز تخصصی روانشناسی، پژوهش جاری 24 نفر از این بیماران را به شیوه هدفمند و در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در گروه ها جایگماری شدند. ابزارهای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، قبل و بعد و 3ماه بعد از درمان گروهی با داروی پاروکستین مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: تحلیل آماری داده های پژوهش جاری بوسیله با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، نشان می دهد که به طور کلی، داروی پاروکستین در سطح معناداری (05/0 > p) بر متغیرهای وابسته مؤثر واقع شده است.نتیجه گیری: درمان دارویی، بر اکثر خرده مؤلفه های متغیرهای وابسته، به طور معنادار در مرحله پس آزمون اثربخش بوده است و فقط در میانگین نمرات خرده مؤلفه های روانشناختی، روابط اجتماعی، رضایت از وضعیت زندگی تفاوت معناداری دیده نمی شود اما در مرحله پیگیری اثربخشی معناداری به لحاظ آماری نداشته است. گروه کنترل نیز هیچ تفاوت معناداری در سه مرحله ی آزمون دیده نمی شود.
Introduction: This research is a clinical trial with the trial ID 4N20171228038109, which was conducted with the aim of investigating the effectiveness of paroxetine on the clinical symptoms of social anxiety, depression, fear of negative evaluation, and quality of life in patients with social anxiety disorder. Method: The statistical population of this research included all those who referred to psychological service centers and private psychiatric offices with the diagnosis of social anxiety disorder in the city of Mashhad. They were selected in a purposeful and available manner and randomly placed in groups. The tools for measuring research variables were evaluated before, after and 3 months after group treatment with Paroxetine drug. Findings: The statistical analysis of the data of the current research by using the statistical method of analysis of variance with repeated measurements shows that, in general, paroxetine has a significant effect (p < 0.05) on the dependent variables.Conclusion: Drug treatment has been significantly effective on most of the sub-components of the dependent variables in the post-test stage, and only in the mean scores of the psychological sub-components, social relations, satisfaction with the life situation, no significant difference can be seen, but in the follow-up stage It has not had a statistically significant effect. In the control group, no significant difference can be seen in the three stages of the test.
_||_
