«تأثیر آموزه‌های معرفت‌شناسانه‌ی فلسفه‌ی گفتمانی بوبر بر بهبود رابطه‌ی پزشک ـ بیمار»
محورهای موضوعی : پژوهشهای معرفت شناختی
اعظم محسنی
1
(دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) -قزوین)
سید مسعود سیف
2
(دانشیار گروه فلسفه دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) فلسفه غرب)
علی فتح طاهری
3
(دانشیار گروه فلسفه دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره))
کلید واژه: پزشک, بیمار, نسبتِ «من ـ آن», رابطه‌ی «من ـ تو»,
چکیده مقاله :
مطالعات نشان می‌دهند که ارتباط اثر بخش پزشک و بیمار، موجب افزایش پیروی از روند درمانی و بهبود نتایج سلامت، افزایش رضایت‌مندی بیمار و پزشک، کاهش مدت اقامت در بیمارستان، کاهش هزینه‌های درمانی، کاهش خطا‌های پزشکی و دارویی و همچنین کاهش شکایات از پزشکان می‌گردد. عدم برقراری ارتباط مناسب بین پزشک و بیمار، نیز موجب درک نادرست، پیروی نکردن بیمار از دستورات پزشک، عدم رضایت و پیامد‌های نامطلوب دیگر می‌شود. نوع ارتباط بین بیمار و پزشک وابسته به شرایط همکاری و نیز باور‌های آنان نسبت به جایگاه مطلوب مسؤولیت و قدرت است. اگرچه فیلسوف قرن بیستم میلادی، مارتین بوبر مستقیماً چیزی در باب پزشکی ننگاشته است، اما فلسفه‌ی گفتمانی وی، بویژه تفکیکی که وی بین دو نحوه مواجهه‌ای که انسانها باهم می‌توانند داشته باشند، یعنی نسبتِ من ـ آن، که مستلزم وجود سوژه‌ای فعال و تعیین کننده در مقابل ابژه‌ی منفعل و تعیین شونده است و رابطه‌ی من ـ تو، که در آن هر دو طرف رابطه به نحو همزمان و به نحو یکسان فعال و منفعل هستند، بینش‌های ارزشمندی را در باب رابطه‌ی پزشک ـ بیمار ارائه می‌دهد.
Studies have shown that an effective relationship between doctor and patient can increase compliance to treatment prescriptions and improve health outcome and both doctor and patient's satisfaction, decrease hospitalization time, treatment costs, medical and drug mistakes and complaints against doctors. Lack of proper relationship between doctor and patient leads misunderstanding, lack of complying from doctors' recommendation, lack of satisfaction and other undesirable outcomes. The type of this relationship depends on conditions of cooperation and doctors-patient's beliefs about the desirable position of responsibility and power. So far, several studies have been done on this topic. Although Martin Buber, twentieth century philosopher never wrote anything directly about medicine, his "dialogical philosophy", in particular the distinction he had between the two ways human beings could deal with, namely "I ـ It relation", which requires an active, determining subject and a passive, determined object and "I ـ Thou relationship", in which both parties are equal partners since both are simultaneously active and passive, we can learn much about the nature of doctor-patient relationship.
آسمانی، امید .(1391). «نگاهی به مدلهای ارتباطی پزشک ـ بیمار و چالشهای مرتبط با آن»، مجله ایرانی اخلاق و تاریخ پزشکی، دورهی پنجم، شماره 4، 50-36.
بوبر، مارتین .(1395). من و تو، ترجمهی ابوتراب سهراب؛ الهام عطاردی، چاپ دوم، تهران: نشر و پژوهش فرزان روز.
شفعتی، معصومه؛ زاهدی، محمد جواد .(1393). «تبیین جامعه شناختی رابطۀ پزشک و بیمار (مطالعۀ کیفی در شهر اهواز)»، مجلۀ مطالعات اجتماعی ایران، دورۀ هشتم، شماره 1، 105-137.
Abramovitch, Henry; Schwartz, Eliezer .(1996). "Three Stages of Medical Dialogue", Theoretical Medicine 17: 175-187.,
Buber, M. (1967). A Believing Humanism: Gleanings by Martin Buber. NY: Simon and Schuster.
Buber, Martin .(1965). The Knowledge of Man, New York: Harper & Row.
Buber, Martin .(2002). Between MAN and MAN, trans Smith Ronald G, Macmillan Company, New York.
Buber, Martin .(1997). The Martin Buber-Carl Rogers Dialogue: A New Transcript with Commentary, Suny Series in Speech Communication, (Albany: State University of New York Press), PP: 34-35.
Diamond, Malcolm. L. (1960). Martin Buber: Jewisch Existentialist, Oxford University Press, New York.
Friedman, M.(1985). The Healing Dialogue in Psychotherapy, New York, NY: Jason Aronson.
Friedman, M. )1956(.Martin Buber: The Life of Dialogue. Printed in Great Britain Second Impression.
Gadamer, Hans-Georg .(2004). Truth and Method, second revised edition, translation revised by Joel Weinsheimer and Donald G. Marshal, New York, Continuum.
Jacobs, Lynne .(1991). The Therapist as "Other": The Patient's Search for Relatedness, Presented to Conference " Martin Buber's to the Humanities.
Scott, J. G., Scott, R. G., Miller, W. L., Stange, K. C., & Crabtree, B. F. (2009). Healing relationships and the existential philosophy of Martin Buber. Philosophy, Ethics, and Humanities in Medicine, 4, Article 11.
_||_
