نقش کیفیت زندگی در دستیابی به اصول طراحی پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی: مجتمع مسکونی غدیر اراک)

محمد صالحی مرزیجرانی ¹ ( دانشجوی دکتری معماری، گروه معماری ، دانشکده فنی و مهندسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی ،اراک، ایران )
محمود تیموری ² ( استادیار گروه معماری، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران )
مهرداد مهرجو ³ ( دانشجوی دکتری، برنامه ریزی شهری ، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه گیلان، ایران )

تاریخ ارسال : 1401/12/20 تاریخ تایید : 1401/12/20

کلید واژه: کیفیت زندگی, پایداری اجتماعی, اراک, مجتمع های مسکونی, غدیر,

چکیده مقاله :

مطالعات کیفیت زندگی در سیاست‌های اجتماعی و نقش آن، ابزاری مؤثر برای مدیریت و برنامه‌ریزی شهری است. هدف از این پژوهش ارزیابی کیفیت زندگی به منظور دستیابی به اصول طراحی پایداری اجتماعی، مجتمع های مسکونی است.روش تحقیق کمی و به روش نمونه موردی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه ها 843/0 بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ساکنان مجتمع مسکونی غدیر اراک می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 280 نفر محاسبه شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSpss و آزمون های آماری پارامتریک کولموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، در رابطه با اندازه گیری و ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از آن است که کیفیت زندگی در مجتمع‌های مسکونی با مشارکت ساکنان در بافت‌های فرهنگی-اجتماعی، احساس تعلق به ابعاد ذهنی و بافت‌های کالبدی و محیطی به ابعاد عینی ارتباط مستقیم دارد. بنابراین، سطح کیفیت زندگی در ابعاد ذهنی، اجتماعی و فرهنگی و احساس تعلق بالاتر از ابعاد عینی، فیزیکی و محیطی است. مولفه هایی مانند مولفه های اجتماعی-فرهنگی، کالبدی، محیطی و احساس تعلق ابزاری قابل اعتماد برای سنجش کیفیت زندگی هستند و با توجه به سبک زندگی شهروندان می توان از آنها برای دستیابی به اصول طراحی پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی مانند مجتمع غدیر اراک استفاده کرد

چکیده انگلیسی :

The importance of quality of life studies in social policies and its role is an effective tool for urban management and planning. This research aims to evaluate the quality of life to achieve the principles of social sustainability design of residential complexes. The present research is quantitative in terms of approach.The research method is quantitative and case sample method. A questionnaire was used to collect information. Cronbach's alpha coefficient of the questionnaires was 0.843 statistical population of the present study is the residents of the Ghadir Arak residential complex. The sample size was calculated using Cochran's formula of 280 people. The data were analyzed using Spss software and Kolmogorov Smirnov parametric statistical tests, Pearson correlation about the measurement and evaluation of the quality of life indicators. The findings of the present research indicate that the quality of life in residential complexes is directly related to the participation of residents in socio-cultural contexts, a sense of belonging to mental dimensions, and physical and environmental contexts to objective dimensions. Therefore, the quality of life in the mental, social and cultural dimensions and sense of belonging is higher than in the objective, physical, and environmental dimensions. Components such as socio-cultural, physical, environmental, and sense of belonging are reliable tools for measuring the quality of life. According to the lifestyle of citizens, they can be used to achieve the principles of social sustainability design in residential complexes such as the Ghadir Arak Complex