بهره‌گیری از روش شبیه‌سازی انرژی در راستای ارتقاء آموزش معماری پایدار در ایران
زهرا علیجو
1
(گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد (پردیس بین‌المللی گلبهار)، مشهد، ایران.)
حامد عابدینی
2
(گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه خاتم، تهران، ایران)
کلید واژه: آموزش معماری, , , , , معماری پایدار, , , , , شبیه‌سازی انرژی, , , , , فرایند تعاملی, , , , , بهره‌وری انرژی,
چکیده مقاله :
در جهان معاصر مفهوم پایداری بدل به یک پارادایم فراگیر در زمینه‌های دانش شده است. در معماری نیز به‌واسطه ارتباط چندوجهی با محیط‌زیست، فرهنگ، اقتصاد و اجتماع، پایداری یکی از گفتمان‌های مهم این حوزه بوده است. در سال‌های اخیر فرآیندِ اثرپذیری معماری از مباحث پایداری، به‌گونه‌ای مهم و اساسی بوده که وارد حوزه آموزش معماری نیز گردیده است. یکی از مهم‌ترین نگرش‌ها در فرایند آموزش معماری پایدار در ایران، مبحث انرژی و شبیه‌سازی ساختمانپ‌ها می‌باشد که باوجود جنبه‌های متنوع آن، هنوز الگوی مناسبی در جهت آموزش این بخش ارائه نشده است. این پژوهش در نظر دارد تا بر مبنای مطالعات صورت گرفته در زمینه آموزش شبیه‌سازی انرژی و بررسی تجربه‌های جهانی، الگویی کارآمد جهت بهره‌گیری از شبیه‌سازی انرژی در راستای ارتقای فرآیند آموزش معماری پایدار در ایران ارائه دهد. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی-توصیفی بوده که با عنایت به پژوهش‌های صورت گرفته به دنبال ارائه الگو موردنظر است. یافته‌های این پژوهش در درجه اول بیانگر دسته‌بندی از مسائل و موانع آموزش معماری پایدار بوده و به دنبال آن پارامترهای مؤثر در آموزش شبیه‌سازی انرژی در فرآیند آموزش معماری پایدار استخراج گردیده است. درنهایت این پژوهش با بررسی تجربه بهره‌گیری از یک نمونه ابزار شبیه‌سازی، الگوی آموزشی خود را مبتنی بر بخش‌های مختلف تحقیق، جهت ارتقای آموزش معماری پایدار در ایران ارائه می‌دهد. اصولی که مدل آموزشی این پژوهش بر آن مبتنی است شامل: توجه به آموزش معماری پایدار به‌مثابه یک پارادایم، آموزش تعاملی، آموزش صحیح نرم‌افزار، تخصص‌گرایی و پیوستگی وجوه مختلف خروجی‌ها به علت چندوجهی بودن مقوله پایداری است.
چکیده انگلیسی :
In architecture, the concept of sustainability has been one of the most significant discourses over the past few decades due to its multifaceted relationship. This process of architectural impact on sustainability issues has been fundamental and entered the architectural education field, resulting in changes in the curriculum and educational approaches. One of the most significant of these approaches is the issue of energy and simulation of buildings, not having yet provided a suitable model for its training despite its complex features. Consequently, this study tends to present an efficient model for using energy simulation to develop the process of sustainable architecture education in Iran, derived from studies conducted in this field and a review of global experiences. The present research applies the analytical-descriptive method which, considering the analyses done with a forward-looking attitude, searches to offer the desired model. The findings of this study primarily specify the classification of issues and impediments to sustainable architecture education, followed by extracting effective parameters in energy simulation training in the process of sustainable architecture education. Ultimately, this research, by considering the experience of using a sample of simulation tools, presents its educational model derived from different parts of the research to develop the position of sustainable architecture education. Principles on which the educational model of this research is based include taking notice of sustainable architecture education as a paradigm, interactive education, appropriate software education, specialization, and continuity of different aspects of outputs due to the multifaceted nature of sustainability.
