تحلیل نقش سیاست‌های گردشگری در افزایش روحیه و انگیزه کارآفرینی در روستاهای شهرستان رامسر

محورهای موضوعی : مطالعات برنامه ریزی روستایی و عشایری

محمد کاظم حلاجی ثانی ¹ , نصرالله مولائی هشجین ² , محمد باسط قریشی ³

1 - دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران |دانشجوی دکتری گروه گردشگری، مرکز تحقیقاتی گردشگری، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2 - گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران |استاد گروه گردشگری، مرکز تحقیقاتی گردشگری، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
3 - گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

تاریخ دریافت : 1399/12/17 تاریخ پذیرش : 1400/02/12 تاریخ انتشار : 1404/01/01

کلید واژه: گردشگری روستایی, سیاست گردشگری, توسعه روستایی, کارآفرینی, شهرستان رامسر,

چکیده مقاله :

مقدمه: توسعه روستایی نقش مهمی در رسیدن به اهداف توسعه ملّی دارد. به گونه­اي که بسیاري از صاحب نظران توسعه روستایی را موتور محرکه توسعه در کشورهاي جهان سوم بخصوص در مراحل اولیه توسعه دانسته و دستیابی به آن را ضرورتی اجتناب‌پذیر می‌دانند. از این رو برای غلبه بر مسائل اقتصادی - اجتماعی پیش روی جوامع روستایی در چند دهه اخیر رویکرد کارآفرینی به عنوان یکی از راهبردهای مهم توسعه روستایی مورد توجه قرار گرفته است. 

هدف: هدف اصلی از انجام این پژوهش، تحلیل و شناسایی سیاست‌های گردشگری مؤثر بر افزایش انگیزه و روحیه کارآفرینی در روستاهای شهرستان رامسر است.

روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاردی و ماهیت روش آن توصیفی -  تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، روستاهای هدف گردشگری در شهرستان رامسر بوده است. براساس مطالعات اسناد فرادست، 25 روستای هدف گردشگری در این شهرستان شناسایی شد.  روش انجام پژوهش توصیفی - تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از تکنیک پرسشنامه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از آزمون‌های آماری تی تک نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد.

یافته‌ها: یافته ­ها نشان داد که در زمینه تغییرات متغیر آینده نگری، 5 سیاست تأثیرگذار هستند. در این چارچوب، سیاست‌های ترغیب بخش خصوصی به فعالیت در توسعه گردشگری روستایی با ضریب 637/0 بیشترین قدرت پیش‌بینی تغییرات متغیر آینده­نگری را داشت. براساس نتایج بدست آمده، سیاست‌های ارتقاء فرهنگ عمومی در عرصه گردشگری در روستاها تا حدود 70 درصد از تغییرات متغیر اعتماد به نفس را دارد.

نتایج: متغیر ریسک­پذیری بیشترین تأثیرپذیری را از سیاست‌های برگزاری دوره‌های آموزشی کوتاه مدت در زمینه گردشگری در روستاها با ضریب 637/0 داشت. نهایتاً در خصوص متغیر نوآوری و خلاقیت، ارائه برنامه‌های متنوع آموزشی در بخش‌های مختلف گردشگری روستایی و سیاست‌های ترغیب بخش خصوصی به فعالیت در توسعه گردشگری روستایی بیشترین تأثیرگذاری را داشتند.

چکیده انگلیسی:

Introduction: Rural development plays an important role in achieving national development goals. In such a way that many experts consider rural development as the driving force of development in third world countries, especially in the early stages of development, and consider achieving it as an inevitable necessity. Therefore, in order to overcome the economic-social issues faced by rural communities in the last few decades, the entrepreneurial approach has been considered as one of the important strategies of rural development. Research Aim: The main purpose of this research is to analyze and identify effective tourism policies on increasing the motivation and spirit of entrepreneurship in the villages of Ramsar County. In the field of continuous indicators, 19 indicators were selected in the four dimensions of foresight, self-confidence, risk-taking and innovation and creativity. The statistical population of the present study was the target villages of tourism in Ramsar County. Methodology: The descriptive-analytical research method was used to collect the information using the questionnaire technique. One-sample t-test, Pearson's correlation coefficient and multivariate linear regression were used for data analysis. Results: The findings showed that 5 policies are effective in the field of changes in the foresight variable. In this framework, policies to encourage the private sector to work in the development of rural tourism with a coefficient of 0.637 had the greatest power to predict changes in the future perspective variable. Based on the obtained results, the policies of promotion of public culture in the field of tourism in villages have up to 70% of the changes of self-confidence variable. Conclusions: The variable of risk taking had the greatest impact on the policies of holding short-term training courses in the field of tourism in villages with a coefficient of 0.637. Finally, regarding the variable of innovation and creativity, the provision of various educational programs in different sectors of rural tourism and policies to encourage the private sector to work in the development of rural tourism had the greatest impact.