ارزیابی پایداری اجتماعی ذهنی در میان شهروندان سکونتگاه غیررسمی حصار امام شهر همدان
محورهای موضوعی : مطالعات برنامه ریزی شهری و منطقه ایاحد مؤمن پورعلیآباد 1 , کیانوش ذاکرحقیقی 2
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامهریزی شهری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2 - دانشیار گروه شهرسازی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
کلید واژه: مدل معادلات ساختاری, سکونتگاههای غیررسمی, شهر همدان, ارزیابی پایداری اجتماعی, حصار امام خمینی,
چکیده مقاله :
نواحی شهری به عنوان مراکز اصلی رشد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در هر کشور با چالشهای مهمی در زمینه های تخریب محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی، بیکاری، کمبود مسکن، ترافیک و حاشیه نشینی روبرو هستند. بیشتر این کلانشهرها شاهد پدیده سکونتگاههای غیررسمی هستند که معلول فقر در هر کشور میباشد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی پایداری اجتماعی سکونتگاه غیررسمی حصار امام خمینی شهر همدان، با توجه به ادراک ساکنان آن ها، انجام پذیرفته است. روشمطالعه، توصیفیتحلیلی می باشد. و با مشاهدهومطالعهاسنادی در باب موضوع مورد پژوهش، از ابزار اندازه گیری پرسش نامه برای گردآوری اطلاعات تعداد 384 نفر به صورت تصادفی،و همچنین از مدلهای معادلات ساختاری برای ارزیابی روابط میان متغیرها و تحلیل پرسش نامهها استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهند مؤلفه "آموزش"، "بهداشت" و"کیفیت زندگی"دارای میزان پایداری اجتماعی بیشتری از نظر ساکنان هستند. همچنین حذف مؤلفه مشارکت، نشان میدهد که محدوده مورد بررسی نیازمند اقدامات مختلف در جهت توانمندسازی شهروندان به منظور استفاده از ظرفیتهای موجود در محدوده در جهت ارتقا وضعیت این سکونتگاه است.
Urban Areas’ function as productive center for political and socio-economic development of countries has been faced great challenges in forms of environmental degradation, insecurity, unemployment, lack of housing, traffic congestion and informal settlements. In recent decades, most of metropolitan areas, as a matter of unplanned rural-urban immigration and natural increase of city populations, has been witnessed appearance of informal settlements which can be marked by poverty and malfunction of socio-economic situations. Scrutinizing survey in these settlements shows that level of social sustainability are low in them. The research tries to investigate level of subjective social sustainability in accordance with citizens’ inspirations and conceptions from quality of life perspective. Structural equation modeling is used for evaluation of variables’ relations and analyzing the questionnaires. Results shows that education criteria via two indexes of accessibility to educational services and literacy, hygiene criteria via two indexes of accessibility to hygienic facilities and accessibility to drinking water and sewage facilities, and quality of life criteria via two indexes of accessibility to public transportation and housing quality, are important criteria for social sustainability of the area. Omission of participation criteria from the important ones show that the area needs to be focused by social researchers and practitioners for empowering
