مبانی مدیریت و برنامه‌ریزی گردشگری فرهنگی- اجتماعی از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه
محورهای موضوعی : کالبدیمصیب عباسی 1 , فاطمه راستی کردار 2 , سیدحسن سید رضایی 3
1 - استادیار گروه معارف و الهیات دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه گلستان ، گرگان ، ایران
2 - کارشناس ارشد شیعه‌شناسی- جامعه-شناسی دانشگاه گلستان ، گرگان ، ایران
3 - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد علی آباد کتول، علی آباد کتول ،ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
چکیده با توجه به مکتبی بودن نظام سیاسی – اجتماعی و اقتصادی در ایران مدیریت و برنامه‌ریزی راهبردی گردشگری نیازمند اتکاء به مبانی کلان حقوقی و فرهنگی مکتب اسلام است. از جمله مهم ترین منابعی که می‌توان مبانی مدیریت و برنامه‌ریزی گردشگری را از آن‌ها احصاء کرد قرآن کریم و نهج‌البلاغه است. هدف پژوهش حاضر تحلیل و بررسی گردشگری در اسلام و متون اسلامی که دارای وجه قوی فرهنگی و اجتماعی است می باشد. خداوند نیز در آیات متعددی از قرآن کریم به گردشگری و سیاحت توصیه ی فراوانی کرده است؛ به گونه ای که بعد از تأمین نیازهای اساسی و ایجاد امنیت در جامعه افراد را به سیر و سیاحت فراخوانده است. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. نتایج نشان داد که دست‌اندرکاران برنامه‌ریزی و مدیریت گردشگری در ایران بایستی در امر تدوین راهبردهای صنعت گردشگری به منابع اسلامی از جمله قران و نهج‌البلاغه اتکاء نمایند و وجه فرهنگی و اجتماعی برنامه‌ریزی‌ها را موازی با اهداف اقتصادی برجسته نمایند.
