شخصیت دونالد ترامپ و تأثیر آن بر سیاست خارجی آمریکا در قبال برجام (بر اساس نظریه آناگرام)

محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی

حسن عابدینی کشکوئیه ¹ , حسین مسعودنیا ² , مهناز گودرزی ³

1 - دانشجوی دکترای گروه روابط بینالملل ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
2 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3 - دانشیار گروه روابط بینالملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

تاریخ دریافت : 1399/12/02 تاریخ پذیرش : 1400/06/06 تاریخ انتشار : 1400/09/01

کلید واژه: آمریکا, ایران, برجام, ترامپ, نظریه آناگرام,

چکیده مقاله :

سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران در دوره ریاست جمهوری ترامپ، با بد خواندن توافق هسته‌ای آغاز شد و در ادامه برای رسیدن به توافقی بهتر، از برجام خارج شد و قطعنامه 2231 سازمان ملل متحد را نقض کرد. در نهایت با بازگرداندن یک جانبه تحریم‌ها علیه ایران و همچنین ایجاد پیش شرط برای مذاکره مجدد، دیگر اعضای برجام را برای خروج از این توافق تحت فشار قرار داد. دولت ترامپ با استفاده از گزینه فشار حداکثری و ابزارهای قدرت به جای روش‌های دیپلماتیک و مسالمت‌آمیز، سیاست برد - باخت را به جای سیاست برد - برد انتخاب کرد. هدف دولت ترامپ در رسیدن به توافقی جدید، توافقی بهتر و به نام دولت خودش با جمهوری اسلامی ایران بود که بیشتر از منافع ملی آمریکا، متأثر از شخصیت وی بود. از آن جایی که وی با شعارهای پوپولیستی، نخبگان حاکم بر آمریکا و ساختار آمریکا را فاسد می‌خواند، سعی بر نابودی تمام دستاوردهای دولت‌ قبلی دموکرات آمریکا در ابعاد داخلی و خارجی داشت.

چکیده انگلیسی:

US foreign policy toward Iran during Donald Trump's presidency began with misread of the nuclear deal, and then withdrew from the JCPA in 8102 to reach a better agreement, violating UN statement 8820 .finally, by unilaterally reinstating sanctions against Iran, as well as creating preconditions for renegotiation, it pressured other members of the JCPA to withdraw from the agreement.The Trump government chose a win-lose policy over a win-win policy, using the option of maximum pressure and the tools of power instead of diplomatic and peaceful methods. The goal of the Trump administration in reaching a new agreement was a better agreement in the name of its own government with the IslamicRepublic of Iran, which was more influenced by his character than the national interests of the United States. He sought to destroy all the gains of the previous Democratic administration, both internally and externally, by populist rhetoric, corrupting the ruling elites and the American structure. In this article, by analyzing the personality of the US President based on Anagram theory, an attempt has been made to this question is answered how much Trump's personality has caused the US government to pursue its policies towards Iran with an aggressive approach.

منابع و مأخذ:

ازغندی، سید علیرضا (1394)، روابط خارجی ایران (دولت دست‌نشانده) 1357-1320، تهران: قومس.

اسلامی، محسن، نقدی، فرزانه (1395)، «ابزار تحریم و سیاست خارجی امریکا در قبال ایران»، فصلنامه روابط خارجی، 4، 71-37.

امینیان، بهادر (1396)، «به کارگیری زور به عنوان ابزار سیاست خارجی امریکا، معضل فراروی ترامپ»، مجله سیاست دفاعی، 25، 222-191.

جوادی ارجمند، محمد جعفر، گنج خانلو، مصدق (1399)، «الگوی روابط عوامل کلیدی تأثیرگذار بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست، 50، 43-21.

جوانشیری، امیرصدرا، بصیری، محمد علی (1398)، «مقایسه نقش لابی اسرائیل در سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در دوران باراک اوباما و دونالد ترامپ (با تأکید بر توافق هسته‏‌ای با جمهوری اسلامی ایران)»، فصلنامه مطالعات امنیت بین‌المللی، 16، 61-31.

ﺧﻮروش، مهدی (1394)، ﺷﺨﺼﻴﺖ رواﻧﺸﻨﺎﺳﻲ، اﺻﻔﻬﺎن: سنا.

دیلم صالحی، بهروز، صایبی، غلامرضا (1396)، «ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه اﻣﺮﯾﮑﺎ در ﻗﺒﺎل ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺴﺘﻪای اﯾﺮان ﺑﺎ روﯾﮑﺮد ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ»، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، 6، 150-127.

رومی، فرشاد، کاظمی، احسان (1397)، «مواجهه ایران و امریکا؛ راهبردها و تاکتیک‌ها (راهکنش‌ها)»، نشریه علمی آفاق امنیت، 11، 69-39.

سیمبر، رضا، زمانی، محسن (1398)، «کاربست مدل تصمیم‌گیری شهودی چندوجهی در سیاست هسته‌ای تا حصول برجام»، فصلنامه سیاست، 49، 412-395.

شاه‌بهرامی، داریوش، ترابی، قاسم، رضایی، علیرضا (1398)، «بررسی تطبیقی راهبرد دولت اوباما و ترامپ در قبال خاورمیانه»، فصلنامه پژوهش‌های سیاسی و بین‌المللی، 10، 157-135.

صالحیان، تاج‌الدین، سیمبر، رضا (1397)، «منابع اجتماعی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 8، 186-165.

علی‌تبار، محمدباقر، نیاکوئی، امیر، متقی، ابراهیم (1397)، «ترامپ و راهبرد خاورمیانه ای آمریکا با تاکید بر بحران سوریه؛ گسست یا تداوم»، فصلنامه سیاست جهانی، 7، 202-173.

فلاحی، سارا (1398)، «بررسی چرایی و چگونگی احیای پوپولیسم در دموکراسی های غربی (با تأکید بر پیروزی دونالد ترامپ)»، فصلنامه سیاست، 49، 764-745.

کریمی‌فرد، حسین (1397)، «سیاست خارجی ترامپ و واقعیت‌های نظام بین‌‌‌الملل»، فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 8، 302-285.

کریمی‌فرد، حسین، بینش‌فر، علیرضا (1399)، «آثار سیاسی فناوری هسته‌ای بر قدرت ملی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست، 50، 287-271.

محمدی نجم، سیدحسین، یزدان‌پناه، محمد (1393)، «متغیرهای موثر بر فرآیند تصمیم‌گیری جهت مداخله نظامی در سیاست خارجی آمریکا پس از جنگ سرد»، مجله سیاست دفاعی، 22، 277-243.

یزدان‌فام، محمود (1395)، «سیاست خارجی ترامپ و جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مطالعات راهبردی، 19، 164-139.

Allin, D.H. (2020), “Closing argument impeachment, Trump and US foreign policy”, Survival: Global Politics and Strateg, 62, 221-232.

An Adaptation-Based Study on Attitude Andresscu, F.C. (2019), “Donald Trump’s appeal: a socio-psychoanalytic analysis”, Journal for Cultural Research, 23, 348-364.

Entessar, N. Afrasiabi, K. L. (2019), Trump and Iran: From Containment to Confrontation, New York: Lexington Books.

Guerlain, P. (2018), “US foreign policy of chaos under Trump: the wrecker and the puppeteers”, Revue Lisa/Lisa e-journal, 14, 1-15.

Hasan, N. (2019), Nuclear program of Iran and concerns of USA. Bangladesh: Jahangirnagar University.

Immelman, A. Marie Griebie, A. (2020), “The personality profile and leadership style of u.s. president the personality profile and leadership style of U.S. president Donald J. Trump in office”, Berlin, Germany (Virtual Conference), 1-70.

Jingsi Ni, A. (2020), “Leadership and power game in a multi-polarizing world: The competition between the US and China”, Open Journal of Political Science, 10, 253-277.

Kale, S. H. Shrivastava, S. (2001), “Applying the enneagram to manage and motivate people” Bond Business School Publications, 52, 1-15.

Kam, C. (2019), Encyclopedia of Psychology and Religion, Springer-Verlag GmbH Germany, part of Springer

Nature, Leeming (ed.). Kergin. M. (2020), “Trump and global politics”, Canadian Foreign Policy Journal, 26, 218-222.

Lukin, A. Torkunov, A. (2020), “Trump’s policies and the Sino-Russian entente”, Survival, 62, 27-36.

Matera, P. Matera, R. (2019), “Why does cooperation work or fail? The case of EU-US sanction policy against Iran”, Croatian International Relations Review, 25, 30-62.

Mullaj, N. Kolmaš, M. (2019), American foreign policy and national identity under Donald Trump, Czech Republic, Strašnice: Metropolitan University Prague.

Quamar, M. (2018), “Trump and west Asia: policy departures and geopolitical implications”, India Quarterly: A Journal of International Affairs, 74, 272-289.

Resources in Political Discourse Rhode, B. (2019), “The US, Iran and ‘maximum pressure”, Strategic Comments, 25, 4-6.

Siniver, A., Featherstone, C. (2020), “Low-conceptual complexity and Trump’s foreign policy”, Global Affairs, 6, 71-85.

Song. W. (2019), “An adaptation-based study on aattitude resources in political siscourse”, Open Journal of Social Sciences, 7, 288-296.

Steff. R. Tidwell, A. (2020), “Understanding and evaluating Trump’s foreign policy: A three frame analysis”, Australian Journal of International Affairs, 74, 394-419.

Sutton, A. (2012), “But is it real? A review of research on the Enneagram”, Enneagram Journal, 5, 5-20.

Wojczewski, T. (2020), “Trump, populism, and american foreign policy”, Foreign Policy Analysis, 16, 292-311.

Zhai, X. Xu, Y. (2020), “Populism Poses a Threat to International Security”, Open Journal of Political Science, 10, 481-492.