طراحی و ارایه مدل تعاملی مؤثر در دانشگاه های باز و مجازی ایران

محورهای موضوعی : آموزش مجازی

ناصر محمدی احمدابادی ¹ ( استادیار گروه برنامه‌ریزی آموزش از دور، دانشگاه پیام نور، تفت یزد، ایران )
مهران فرج الهی ² ( دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه پیام نور، ایران )

تاریخ دریافت : 1393/11/17 تاریخ پذیرش : 1394/12/27 تاریخ انتشار : 1394/11/12

کلید واژه: آموزش مجازی, آموزش از دور, طراحی مدل, انواع تعامل,

چکیده مقاله :

این پژوهش با هدف طراحی و ارایه مدل تعاملی مؤثر در دانشگاه‌های باز و مجازی کشور انجام شده است. روش این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان مجازی و سنتی مقطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد دانشگاه تهران، دانشگاه پیام نور تهران، دانشگاه المصطفی قم و دانشگاه اصفهان می‌باشد. از بین آنها، 491 نفر به روش خوشه‌ای تصادفی به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه محقق‌ساخته تعامل بر اساس رضایت دانشجویان مجازی و سنتی استفاده شد. برای آزمون معناداری در مورد عامل‌ها، از مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار آماری لیزرل، و تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از تحلیل مسیر انجام شد. نتیجه نهایی لیزرل نشان داد که متغیرهای تعامل محتوا- محتوا (65/0)، تعامل یادگیرنده- محتوا (57/0) و تعامل یاددهنده- محتوا (43/0) به ترتیب بالاترین تأثیر را روی متغیر رضایت دانشجویان داشته‌اند. هم‌چنین، یافته‌ها نشان داد مدل از برازش مطلوبی برخوردار است و مورد تأیید می‌باشد. بنابراین، متخصصان و طراحان آموزش مجازی باید بیشتر تمرکز خود را بر سه تعامل محتوا- محتوا، یادگیرنده- محتوا و یاددهنده- محتوا قرار دهند.

منابع و مأخذ:

1. Alestalo, M. H., & Petola, U. (2006). The problem of a market oriented-university. Journal of Higher Education, 52, 281-251.


2. Anderson, G. (2003). Learning effectiveness in higher education. International Research Journal of Applied and Basic Sciences, 4(12), 3870-3876


3. Anderson, G. (2007). Implicit personality theories and empirical data: Biased assimilation belief perserverancce and change, and covariation detection senstitivity. Social Congnition, 13, 25-48.


4. Anirban, D., Goutam, P., Dilip, K., & Banerjee, K. B. (2011). An approach to propose a model for e-learning content up-gradation for increasing Ger of higher education in West Bengal. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 28, 333-336.


5. Barry, B. W. (1998). A beginner’s guide to strategic planning. The Futurist, 32(3), 33-36.


6. Beldagli, B., & Adiguzel, T. (2010). Illustrating an ideal adaptive e-learning: A conceptual framework. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 2(2), 5755-5761.


7. Çekerol, K., & Öztürk, Ö. (2012). Bologna process and Anadolu University open education system. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 64(9), 275-283.


8. Chang, Shu-Hui Hsieh. (2006). An assessment of the effectiveness of interaction in distance education based on student satisfaction with the learner-centered paradigm. Dissertation of Doctor of Philosophy, Industrial Education and Technology Department, Iowa State University. Retrospective Theses and Dissertations. Paper 1806. Retrieved from http://lib.dr.iastate.edu/rtd/1806


9. Dennen, V. P., Darabi, A. A., & Smith, L. J. (2007). Instructor-learner interaction in online courses: The relative perceived importance of particular instructor actions on performance and satisfaction. Distance Education, 28(1), 65-79.


10. Fahy, P. J. (2003). Indicators of support in online interaction. International Review of Research in Open and Distance Learning. Retrieved from http://www. irrodl.org/article/129/209


11. Guohong, G., Ning, L., Wenxian, X., & Wenlong, W. (2012). The study on the development of internet-based distance education and problems. Energy Procedia, 17, Part B, 1362-1368.


12. Holmberg, P. (1989). The evolution, principles and practices of distance education. Volume 11, BIS- Verlag der Carl von Ossietzky Universität Oldenburg.


13. Hooman, H. (2012). The relationship between hope and satisfaction with their learning system of education among students. Psychological Research, 10(2), 75-94. (in Persian).


14. Karimzadegan Moqadam, D., Khodaprst, M., & Vahdat, D. (2010). Assessment of effective factors on satisfaction of electronics learner^،s. Information Sciences and Technology, 27(2), 479-561. (in Persian).


15. Kaya, M. (2012). Distance education systems used in universities of Turkey and Northern Cyprus. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 31, 676-680.


16. Keeler, L. C. (2006). Student satisfaction and types of interaction in distance education courses. Dissertation Abstracts International, 67(09). (UMI No. 3233345).


17. Kersly, A., & Moore, M. )2000 .(Eight case studies, cost analysis-Different benefits in the form of lesson content. Jossey-Bass Publishers.


18. Khorasani, A., & Doosti, H. (2010). A study of the level of satisfaction and importance of the factors influential on effectiveness of e-learning from the employees’ viewpoints. Information and Communication Technology in Educational Sciences, 1(4), 37-58. (in Persian).


19. Lockwood, F., & Gooley, A. (2001). Innovation in open and distance Learning: Successful development of online and web-based learning. London: Kogan Press.


20. Moore, M., & Anderson, G. (2003). Handbook of distance education. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.


21. Sohrabi, B., & Musa Khani, M. (2009). Identify factors affecting student satisfaction. Public Management Perspective, 4(7), 4-22. (in Persian).


22. Wagner, H. (1994(. Participation's effect on performance and satisfaction: A reconsideration of research evidence.The Academy of Management Review, 19(2), 312-330.


23. Yengin, D. (2011). E-learning success model for instructors’ satisfactions in perspective of interaction and usability outcomes. Procedia Computer Science, 3, 1396-1403.


24. Yu-Chun, Kuo. (2010). A predictive study of student satisfaction in online education programs. The American Journal of Distance Education, 16(2), 83-97.