اثرات نانوذرات کیتوزان بر موش های آلوده به لیستریا مونوسیتوژنز

محورهای موضوعی : Biotechnological Journal of Environmental Microorganisms

سارا کاظمی راد ¹ , میر ساسان میرپور ² , مهدی آسمار ³ , محمدرضا رضوی ⁴

1 - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
2 - گروه میکروبیولوژی ، دانشکده علوم پایه، واحد لاهیجان ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان ، لاهیجان ، ایران
3 - گروه میکروبیولوژی ، دانشکده علوم پایه، واحد لاهیجان ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان ، لاهیجان ، ایران
4 - گروه انگل شناسی، انستیتو پاستور ایران، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1401/08/12 تاریخ پذیرش : 1401/09/16 تاریخ انتشار : 1401/09/19

کلید واژه: نانوذرات, خواص ضد باکتریایی, موش Balb/c, لیستریوز,

چکیده مقاله :

لیستریا مونوسیتوژنز عامل بیماری لیستریوز است که عوارض زیادی به خصوص در زنان باردار دارد. با توجه به مقاومت آنتی بیوتیکی این باکتری، تلاش های زیادی برای معرفی ترکیبات دارویی مختلف از جمله نانوذرات مبتنی بر ترکیبات بیولوژیکی صورت گرفته است. این تحقیق با هدف بررسی مکانیسم اثر نانوذرات کیتوزان بر لیستریا مونوسایتوژنز در بدن یک موجود زنده انجام شد. سویه استاندارد لیستریا مونوسایتوژنز (ATCC 7644) در آزمایشگاه بیمارستان دی (ایران) تهیه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. باکتری ها بر اساس آزمایش های بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس فعالیت ضد باکتریایی غلظت‌های 4.88 تا 5000 میکروگرم بر میلی‌لیتر نانوذرات کیتوزان در برابر استاندارد لیستریا مونوسیتوژنز (ATCC 7644) با روش‌هایی مورد بررسی و کمترین غلظت‌های بازدارنده و باکتری‌کشی (به ترتیب MIC و MBC) محاسبه شد. اثرات غلظت‌های مختلف نانوذرات و آمپی‌سیلین در موش‌های آلوده به باکتری نیز مورد بررسی قرار گرفت. در موش‌های آلوده، اثر درمانی با افزایش غلظت نانوذرات افزایش یافت و غلظت 156.25 میکروگرم بر میلی‌لیتر در مقایسه با سایر تیمارها مؤثرترین بود. همچنین، آمپی سیلین (10 میکروگرم) و نانوذرات کیتوزان با غلظت 39.06 میکروگرم بر میلی‌لیتر تقریباً اثر درمانی مشابهی داشتند. با شناسایی به موقع آلودگی لیستریا در زنان باردار و استفاده مناسب از نانوذرات کیتوزان به جای داروهای رایج، می توان راه حل جدیدی برای درمان لیستریوز پیدا کرد.

چکیده انگلیسی:

Listeria monocytogenes is the cause of listeriosis, which has many complications, especially in pregnant women. Due to the antibiotic resistance of this bacterium, many attempts have been made to introduce different medicinal compounds, including nanoparticles based on biological compounds. This research aimed to examine the mechanism of the effect of chitosan nanoparticles on L. monocytogenes in vivo (in the body of a living organism). The standard strain of L. monocytogenes (ATCC 7644) was prepared and analyzed in the Day Hospital Laboratory (Iran). The bacteria were examined based on biochemical tests. Then, the antibacterial activity of concentrations of 4.88 to 5000 µg/mL of chitosan nanoparticles against L. monocytogenes standard (ATCC 7644) was calculated with the investigated methods and the lowest inhibitory and bactericidal concentrations (MIC and MBC, respectively). The effects of different nanoparticle concentrations and ampicillin in mice infected with bacteria were also investigated. In infected mice, the therapeutic effect increased with increasing the nanoparticle concentration, and the concentration of 156.25 /mL was the most effective compared to other treatments. Also, ampicillin chitosan nanoparticles with a concentration of 39.06 g/mL had almost the same therapeutic effect. With the timely identification of listeria contamination in pregnant women and the proper use of chitosan nanoparticles instead of common drugs, a new solution can be found for the treatment of listeriosis.