The study of the organic composition of literary arrays based on metaphor in Panj Ganj of Nezami Ganjavi

Subject Areas :

Received: 2018-12-26 Accepted : 2018-12-26 Published : 2018-03-21

Keywords:

Abstract :

The neglect of the rhetoric of literary texts from the fifth century onwards has been one of the factors that prevented the traditional Persian-Arabic rhetoric of progress and ignored the innovations of poets and writers. An example of these creations is Organic Composition of the literary arts, which, regardless of the traditional methods, has been referred to temporarily and systematically by some traditional or contemporary scholars as the accompaniment or combination of literary arrays. But in this study, using the theory of the combined structure emphasizing the interrelationship and dependence of elements of a structure, which was proposed by the structuralists of Prague circle as well as the new critics, we tried to systematize this literary truth and focus on the metaphor, We have sampled it in the Panj ganj of Nezami Ganjawi. First, we introduce all the foundations, with the necessary examples and descriptions, and divided them into two or more dimensional structures. Then, through the table, we show the frequency of their use in each of the five scriptures in order to systematically determine the capabilities of this literary truth as well as the quantity and quality of its use in Nezami poetry. As can be seen in this study, in this type of combination, metaphors with different innovative arrays have unified and created structures, the most important achievement of which in relation to poetic language is Defamiliarization with the Literary arrays that are due to use. They have become too familiar with the process of getting acquainted.

References:

1ـ آزاد بلگرامی، میرغلامعلی. غزالان الهند: مطالعۀ تطبیقی بلاغت هندی و فارسی به انضمام فصلی در وزن‌شناسی، به تصحیح سیروس شمیسا، تهران: صدای معاصر، 1382.

2ـ پاینده، حسین، «مبانی فرمالیسم در نقد ادبی». کیهان فرهنگی، سال هفتم، شمارۀ 3، 1369.

3ـ تاج‌الحلاوی، علی بن محمد. دقایق الشعر: علم بدیع و صنایع شعری در زبان پارسی دری. به تصحیح محمد‌کاظم امام. تهران: دانشگاه تهران، 1383.

4ـ حسین‌‌پناهی، فردید؛ سیداحمد پارسا، «استعاره‌های ترکیبی، گونه‌ای نویافته از استعاره در سروده‌های خاقانی شروانی». مجلۀ بوستان ادب دانشگاه شیراز، سال سوم، شمارۀ دوم، تابستان، پیاپی8، 1390.

5ـ خبّازها، رضا، «ساخت‌های بلاغی مرکب و کاربرد آنها در تخلص به مدح»، ادب پژوهی، شمارۀ چهاردهم، 1389.

6ـ ضیف، شوقی. تاریخ و تطوّر علوم بلاغت. ترجمه محمدرضا ترکی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، 1383.

7ـ گری، مارتین. فرهنگ اصطلاحات ادبی در زبان انگلیسی. ترجمۀ منصوره شریف‌زاده. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 1382.

8ـ نظامی، الیاس بن یوسف، هفت پیکر. تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، تهران: زوّار. 1384.

9ـ ـــــــ، ـــــــ .  خسرو و شیرین. تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، تهران: زوّار، 1385.

10ـ ـــــــ، ـــــــ . (الف)، مخزن‌الاسرار. تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، تهران: زوّار، 1388.

11ـ ـــــــ، ـــــــ . (ب)، شرف‌نامه. تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، تهران: زوّار، 1388.

12ـ ـــــــ، ـــــــ . (1 الف)، لیلی و مجنون. تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، تهران: زوّار، 1389.

13ـ ـــــــ، ـــــــ . (ب)، اقبال‌نامه. تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی. تهران: زوّار، 1389.

14ـ وحیدیان کامیار، تقی. بدیع از دیدگاه زیبایی‌شناسی. تهران: دوستان، 1379.

15ـ همایی، جلال‌الدین. فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما، 1386.