Paradoxical Images in Motnabi’s Peoms
Subject Areas :
Keywords:
Abstract :
The present research is an attempt to study paradoxical images as a way of artsitic, pictorial, interpretive and semantic statement in Abutayyeb Motnabi’s poems. Paradox is one of the strong and dynamic bases of art and live imagination in Motnabi. His paradoxical rhetoric images show a rudimantary connection with meaning. As a whole, we can find two kinds of concurrent paradoxes in his language: 1. Pictorial and poetic paradox, 2. Interpretive and semantic paradoxes. Paradox is so important in Motnabi’s language that it is considered his poetic quiddity. Not only has not he become unaware of this method of convey, but also he has used it a lot. The present study’s methodology is analyticalـdescriptive and scrutinizes Motnabi’s poetic and semantic paradox in his 82 poems in order to depict their representations and frequencies.
منابع و مآخذ
1ـ قرآن کریم
2ـ نهجالبلاغه
3ـ ابتهاج، هوشنگ، (ه ـ ا ـ سایه). دیوان. سیاهمشق، چاپ دوم.
4ـ اخوان ثالث، مهدی. آخر شاهنامه. چاپ سوم، انتشارات نگاه.
5ـ بهمنی، محمدعلی. مجموعه اشعار محمدعلی بهمنی. به کوشش موسسه انتشارات نگاه، چاپ اول، 1390.
6ـ سپهری، سهراب. هشت کتاب. مجموعه اشعار، چاپ نگاه، 1383.
7ـ سعدی، مصلحالدین. دیوان غزلیات. 1380.
8ـ سلیمان پور، مهوش. پاییز آوای عاشقانهها. چاپ اول، 1383.
9ـ شمسالدین محمد. دیوان حافظ. مترجم قاسم غنی و محمد قزوینی، چاپ 1383.
10ـ قزداری، رابعه. دیوان اشعار.
11ـ منزوی، حسین. دیوان، غ 100. چاپ دوم، 1389.
12ـ یوشیج، نیما. ارزش اِحساسات.
_||_