The use of rhetorical and literary language of color in non-verbal communications in poetry of Roudaki and Manouchehri
Subject Areas :
gholamreza heidary
1
(Department of Persian Language and Literature,Faculity of Humanities Islamic Azad University Abhar Branch, Abhar,Iran)
taher jafari
2
(aa)
Keywords: Color, Roudaki, Non-verbal Communications, Manouchehri, rhetoric,
Abstract :
Color has an undeniable role in Persian literature. Every color has its own special effect, and each effect from a special color creates the special mental state. In the extent of non-verbal communications, poets and authors have done effective works by their emotional and sometimes rational conceptions to clarify the unknown secrets of color. The findings of this research analyzing the rhetorical and literary language of color in non-verbal communications in the poetry of Roudaki and Manouchehri, shows that colors in these poets' poetry are their second and communicative language. These two poets, as great naturalist poets of Khorasani style like other poets of this style, have extremely used the various range of colors and their language to create the words, themes, interpretations, and literary and artistic images by inspiration of the colorfulness of chromatic nature to transfer and excite their thoughts and inner messages in the world of non-verbal communications. The colors like red, black, white, and yellow have high frequency rather than other colors. Happiness has been portrayed by the red and green colors, and dark colors like black has been their communicative language in sadness and sorrowfulness. In addition, they have selected the white color to express the purity, and dark colors to show their disappointment
منابع و مآخذ
1ـ احمدنژاد، کامل. نقد و پژوهش رودکی (نقد و پژوهش با نمونه اشعار). چاپ اول. تهران: انتشارات آتیه، 1375.
2ـ احمدنژاد، کامل. «مقاله نابینایی رودکی و عنصر رنگ در شعر او». کتاب ماه ادبیات، پیاپی131، شماره 17، شهریور1387.
3ـ بختیاریفرد، حمیدرضا. رنگ و ارتباطات. چاپ اول، تهران: نشر آگاه، 1388.
4ـ پاشایی، کامران و دیگران، «بررسی نماد رنگ در آثار سعدی»، بهارستان سخن، شماره29، پاییز، 1394.
5ـ پاشایی و کاظمزاده، محمد، رسول. «کاربرد عنصر رنگ در دیوان رودکی» (تحقیقی درباره بینایی رودکی بر اساس تنوع رنگ در دیوان او، نشریه رودکی (پژوهشهای زبانی و ادبی در آسیای مرکزی). شماره 47، پاییز و زمستان، 1395.
6ـ ثروت، منصور. فرهنگ کنایات. چاپ دوم، تهران: سخن، 1375.
7ـ حسن لی و احمدیان، کاووس، لیلا. «کارکردِ رنگ در شاهنامه فردوسی»، مجله ادب پژوهشی، دوره1، شماره2، تابستان، 1386.
8ـ حیدری، غلامرضا. زبان ادبی و بلاغی رنگ در ارتباطات غیرکلامی در شاهنامه فردوسی». مجله زیباییشناسی ادبی، شماره 39، بهار، 1398.
9ـ دهخدا، علی اکبر. لغتنامه. چاپ دوازدهم، تهران: دانشگاه تهران، 1377.
10ـ. رودکی، ابوعبدالله. دیوان رودکی سمرقندی. به تصحیح سعید نفیسی و ی- براگینسکی، چاپ اول، تهران: نگاه، 1373.
11ـ شعباننژاد، مریم. «مقاله شناخت رودکی از روزن روانشناسی رنگ»، نخستین همایش ملی ادبیات فارسی و پژوهشهای میان رشته ای، دانشگاه سیستان و بلوچستان، 1389.
12ـ. شفیعی کدکنی، محمدرضا. صور خیال در شعر فارسی. چاپ نهم، تهران: انتشارات آگاه، 1383.
13ـ شیخ صراف، صدف. «ماهیّت نمادین رنگ در مضامین اساطیری شاهنامه فردوسی»، پایان نامه کارشناسی ارشد، تهران: گروه هنر و معماری دانشگاه علم و فرهنگ، 1393.
14ـ فرزان، ناصر. تاریخ تحول هنر و صنعت رنگ در ایران و جهان. چاپ اول، تهران: 1377.
15ـ لوشر، ماکس. روانشناسی رنگها. ترجمه لیلا مهردادپی، تهران: انتشارات حسام، 1371.
16ـ مخبرانی، مرجان. «مقاله روانشناسی رنگ در اشعار منوچهری بر اساس نظریه مارکس لوشر»، پنجمین همایش ملی متن پژوهی ادبی، سبکشناسی، بلاغت و نقد ادبی. دانشگاه شهید بهشتی.
17ـ معین، محمد، فرهنگ فارسی. چاپ نهم، تهران: امیرکبیر، 1375.
18ـ مقدسی، نرجس، «بررسی مفاهیم نمادین رنگ در پوشاک و منسوجات شاهنامه فردوسی» (مطالعه موردی رنگهای سیاه، سپید، سرخ و زرد)، پایاننامه کارشناسی ارشد، تهران: گروه هنر و معماری دانشگاه علم و فرهنگ، 1395.
19ـ منوچهری دامغانی، احمد. .، به تصحیح محمد دبیر سیاقی، چاپ سوم، تهران: زوار، 1347.
20ـ میرزانیا، منصور. فرهنگنامه کنایه. چاپ اول، تهران: امیرکبیر، 1375.
21ـ. نیکوبخت و قاسمزاده، ناصر، سیدعلی «زمینههای نمادین رنگ در شعر معاصر». دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، شماره18، 1384.
_||_