Abstract :
Given that the concept of sustainable development has become very important in recent decades and also since urban sustainable development, particularly in its social dimension, is exemplified in interpersonal relations among individuals, studying the contexts in which it can be achieved can be of enormous significance. This research is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of method. The research population consisted of the citizens over 15 years old in Kermanshah city, using the Cochran's formula, 385 individuals were selected as the sample. The data collection tool was a researcher-made questionnaire and the analysis was performed with SPSS software (mean components, one-sample t-test and Friedman), WASPAS multi-criteria decision model and CV method. The results of comparing the veiws of citizens in Kermanshah showed that the average of the components of urban sustainable development were as follows: sense of spatial belonging (3.27), social interaction (3.21), justice and access to facilities and services (3.17), housing quality (3.15), sense of security (3.10) and participation and trust (3.39), economic benefits (2.73). The results of the Friedman test also showed that participation and trust had the highest impact. Finally according to the results of the WASPAS model; Areas one, six, two, eight, four, five, seven, and three had more impact, respectively.. Given the results of the WASPAS model, it could be argued that all geographic areas are in the semi-previlaged sphere and the most inequality relates to the sense of philanthropy among the residents.
References:
آقایی، افسانه. (1395). طراحی مرکز محلۀ شهری با رویکرد پایداری اجتماعی؛ نمونۀ موردی: محلۀ لنبان اصفهان. پایاننامۀ کارشناسی ارشد طراحی شهری. به راهنمایی حمید محمدی، دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه یزد.
اسفندیاری مهنی، حمیده؛ آقاییزاده، اسماعیل و هادیانی، زهره. (1396). مطالعۀ نقش مؤسسات آموزش عالی در توسعۀ فیزیکی شهرها با استفاده از مدل WASPAS(نمونۀ موردی: شهر زاهدان). فصلنامۀ مطالعات ساختار و کارکرد شهری، سال چهارم، شمارۀ سیزدهم، دانشگاه مازندران، صص ۱۰۹- ۸۶.
احدنژاد روشتی، محسن؛ مرادی مفردا، سمیرا و حسینزاده، اکبر. (1393). نقش مدیریت شهری در توزیع سرمایۀ اجتماعی (مطالعۀ موردی: شهر کرمانشاه). فصلنامۀ اقتصاد و مدیریت شهری، شمارۀ هفتم، صص 132-117.
جمعهپور، محمود و ابراهیمی، اکبر. (1394). سنجش و ارزیابی اصول پایداری اجتماعی در مجتمعهای مسکونی، مطالعات جامعهشناختی شهری. سال پنجم، شمارۀ شانزدهم، صص 30-1.
حافظیفر، مریم؛ حبیب، فرح و ذبیحی، حسین. (1397). تحلیل تفسیری ساختاری معیارها و شاخصهای پایداری اجتماعی در محلات شهری؛ نمونۀ موردی: محلات شهر اردبیل. فصلنامۀ جغرافیا و توسعه، سال هفدهم، شمارۀ 57، صص 50-33.
حبیبی، آرش. (1392). آموزش کاربردی نرمافزار SPSS، نشر الکترونیک، پایگاه اینترنتی پارس مدیر.
حسینپور، بتول؛ ظهیری، هوشنگ و موسائی، میثم. (1399). ارزیابی شاخصهای پایداری اجتماعی در محلات منطقه پانزده کلانشهر تهران. دوفصلنامۀ جغرافیای اجتماعی شهری، دورۀ 7، شمارۀ 2، صص 237-217.
علیزاده، هوشمند؛ ایراندوست، کیومرث و برآور، مهنا. (1393). سنجش پایداری اجتماعی محلات بر اساس دیدگاه ساکنان (نمونه موردی محلۀ فیضآباد شهر کرمانشاه). مدیریت شهری، دورۀ 13، شمارۀ 37، صص 92-73.
فنی، زهره و البوغبیش، داوود. (1396). مدیریت محلهای و پایداری اجتماعی زندگی شهری (مطالعۀ موردی محلۀ ولنجک در منطقۀ یک تهران)، مطالعات جامعهشناختی شهری، سال هشتم، شمارۀ بیست و پنجم، صص 62-43.
قنبری، یوسف. (1396). سنجش پایداری اجتماعی و توزیع فضایی آن در مناطق روستایی (مورد مطالعۀ بخش برزک شهرستان کاشان)، مجلۀ پژوهش و برنامهریزی روستایی، سال 6، شمارۀ 4، صص 222-207.
دانشمهر، حسین؛ کریمی، علیرضا و محمدی، انور. (1397). بررسی وضعیت پایداری اجتماعی منطقۀ ۷ شهرداری تهران با تأکید بر راهکارهای تقویت آن، مطالعات جامعهشناختی شهری، سال هشتم، شمارۀ بیست و هفتم، صص 212-175.
زال، ابوذر. (۱۳۸6). ارزیابی و سنجش پایداری اجتماعی و نقش عوامل جغرافیایی مؤثر بر آن در مناطق روستایی شهرستان خرمبید. پایاننامۀ کارشناسی ارشد، راهنما، عبدالرضا رکنالدین افتخاری، دانشگاه تربیت مدرس.
زارع شاهآبادی، اکبر؛ حاجیزاده میمندی، مسعود و زارع بیدکی، خدیجه. (1392). سنجش پایداری اجتماعی در بین محلههای قدیم و جدید شهر یزد، مطالعات جامعهشناختی، سال سوم، شمارۀ هفتم، صص ١٣٤-١٠٥.
زیاری، کرامتالله؛ ملکی، ارباب و معمری، ابراهیم. (1398). تحلیل و ارزیابی پایداری اجتماعی با رویکرد توسعۀ پایدار شهری؛ مورد مطالعه: شهرستانهای استان خراسان شمالی. فصلنامۀ مطالعات فرهنگی، اجتماعی خراسان، سال چهاردهم، شمارۀ دوم، صص 102-78.
زیاری، کرامتالله؛ گروسی، علیرضا و نوزارع، سمیه (1401)، تحلیلی بر پایداری اجتماعی و سنجش آن در نواحی شهری نظرآباد، مجلۀ علوم جغرافیایی، دورۀ 18 شمارۀ 40، صص 53-33.
زینتیزاده، سمیه؛ عزمی، آئیژ؛ منوری، سید مسعود و سبحان اردکانی، سهیل (1395)، بررسی پایداری مناطق مختلف شهر کرمانشاه با رویکرد توسعۀ پایدار، علوم و تکنولوژی محیط زیست، دورۀ 22، شمارۀ 8، صص 279- 261.
سازمان مدیریت و برنامهریزی استان کرمانشاه. 1397.
سجادی، ژیلا و محمدی، کاوه. (۱۳۹۰). تحلیل اجتماعی فضایی در بافتهای فرسودۀ شهری؛ مطالعۀ موردی: بافت مرکزی شهر سردشت، مجلۀ پژوهش و برنامهریزی شهری، شمارۀ ششم، سال دوم، صص٧٠-٥٥.
شاطریان، محسن؛ حیدری سورشجانی، رسول و ورفینژاد، ژیلا. (1398). مدلسازی تأثیرات گردشگری شهری بر کیفیت زندگی و شهر خلاق در شهر کرمانشاه. مجلۀ آمایش جغرافیایی فضا، شمارۀ مسلسل سی و سوم، صص60-51.
صمیمیفر، فاطمه و حمزهنژاد، مهدی (۱۳۹۲)، اعتبارسنجی اصول نوین پایداری اجتماعی با تکیه بر اخلاق اسلامی (در محلات مسکونی)، نشریۀ پژوهش معماری اسلامی، سال اول، شمارۀ اول، صص 138-121.
کلانتری، خلیل. (1380). برنامهریزی و توسعۀ منطقهای تهران (تئوریها و تکنیکها)، انتشارات خوشبین و انوار دانش).
مختاریان خانیکی، زهرا .(1393). تعیین درجۀ توسعهیافتگی استانهای کشور ایران، پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ علوم اقصادی. راهنما: مینو امینی میلانی، دانشگاه پیام نور واحد تهران غرب.
نسترن، مهین؛ قاسمی، وحید و هادیزادهزرگر، صادق (۱۳۹۲)، ارزیابی شاخصهای پایدار اجتماعی با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه (ANP)، جامعهشناسی کاربردی، سال 24، شمارۀ 3، پیاپی 51، صص۱73-۱55.
نوری، فاطمه و مهروان، عباس (1395)، سنجش ابعاد پایداری اجتماعی در فضای فرهنگی نگارخانه (نمونۀ موردی: نگارخانۀ کلهر شهر کرمانشاه)، مطالعات محیطی هفت حصار، شمارۀ هفدهم، سال پنجم، صص 34-25.
واعظزاده، ساجده و حامد، بیتا (1399)، پایداری اجتماعی محلات قدیمی شهر کرمانشاه، دومین کنفرانس بینالمللی، توسعۀ علوم جغرافیا و گردشگری و توسعۀ پایدار ایران، تهران.
یعقوبی، رعنا و رضاخانی، ژیلا. (1400). تحلیل پایداری اجتماعی مجتمعهای مسکونی به کمک تکنیک سوارا تاپسیس، نشریۀ علمی معماری و شهرسازی ایران، دورۀ 12، شمارۀ 2، صص 234- 217.
- Bramley, G., & Power, S. (2009). Urban form and social sustainability: the role of density and housing type. Environment and Planning B: Planning and Design, 36(1), 30-48.
- Doğu, F. U., & Aras, L. (2019). Measuring Social Sustainability with the Developed MCSA Model: Güzelyurt Case. Sustainability, 11(9), 2503.
- Gates Rick and Lee Mario. (2005).Difition Social sustainability, Vancouver City Council.
- Gonzalez-Garcia, S., Manteiga, R., Moreira, M. T., & Feijoo, G. (2018). Assessing the sustainability of Spanish cities considering environmental and socio-economic indicators. Journal of Cleaner Production, 178, 599-610.
- Hale, J., Legun, K., Campbell, H., & Carolan, M. (2019). Social sustainability indicators as performance. Geoforum, 103, 47-55.
- Kyttä, M., Broberg, A., Haybatollahi, M., & Schmidt-Thomé, K. (2016). Urban happiness: context-sensitive study of the social sustainability of urban settings. Environment and Planning B: Planning and Design, 43(1), 34-57.
- Knight, J. (2014). Economic causes and cures of social instability in China. China & World Economy, 22(2), 5-21.
- Kay, A. C., & Friesen, J. (2011). On social stability and social
change: Understanding when system justification does and does not
occur. Current Directions in Psychological Science, 20(6), 360-364.
_||_