Analysis of the takfiris identity and their approach to the Islamic Republic of Iran

Subject Areas : Iranian Political Research

tohid afzali ^{1 *} , mohammad taher afzali ²

1 - expert
2 - institute of Tehran

Received: 2018-03-06 Accepted : 2017-06-12 Published : 2018-05-22

Keywords: Islamic Republic of Iran, takfiri fundamentalist, Foreign policy, Identity, belief,

Abstract :

Owing to changes and developments happened globally in the late 20th century and changes in policy-makings, technologies and disintegration of Marxism made, the Islamic Movements experienced changes and developments too. Some Islamic movements of the past underwent changes in areas like mechanisms, behavioral methods and models or there emerged modern movements in the world that are called neo-fundamentalism and Salafi movements. In the meantime, the genuine Islamic movements which were resuscitated in challenging western anti-values and modernism and in contrast, the Takfiri and Salafi movements which are burgeoning in modern times aggravate Islam-o-phobia and anti-Islamism and consciously present a grim-like and unreal image of the conspicuous religion of Islam and Muslims should be distinguished. Rise and emergence of terrorist and Salafist movements in the Mideast in organic overlapping with vast and powerful circuits has mobilized all of its ideological capacities for controlling and weakening the ideological and geological situation of the Islamic Republic of Iran. Increasing intervention and operations of Salafi jihadists in the region reveals identity theories and their approaches to the Islamic Republic of Iran.        

References:

 

1. ابوزهره، محمد (1384). تاریخ مذاهب اسلامی. ترجمه علیرضا ایمانی، قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب.


2. جوکار، محمدصادق (1386). چیستی نوبنیادگرایی اسلامی. منابع اینترنتی: باشگاه اندیشه.


3. حسن، حسن ابراهیم (1385). تاریخ سیاسی اسلام. ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران: بدرقه جاویدان.


4. خدوری، مجید (1372). گرایش‌های سیاسی در جهان عرب. ترجمه عبدالرحمن عالم، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.


5. شباور، عصام محمد (1385). دولت ممالیک و نقش سیاسی و تمدنی آنان در تاریخ اسلام. ترجمه شهلا بختیاری، قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.


6. شفیعی، نوذر (1383). شکل‌گیری بنیادگرایی اسلامی. همشهری دیپلماتیک، شماره 27.


7. علیخانی، علی‌اکبر (1394). اندیشه سیاسی در جهان اسلام از فروپاشی خلافت عثمانی. تهران: جهاد دانشگاهی، پژوهشکده علوم انسانی و اجتماعی.


8. فوکویاما، فرانسیس (1386). آمریکا بر سر تقاطع، دموکراسی، قدرت و جریان نومحافظه‌کاری. ترجمه مجتبی امیری وحید، تهران: نشر نی.


9. کپل، ژیل (1382). پیامبر و فرعون. ترجمه حمید احمدی، تهران: کیهان.


10. لائوست، هنری (2007). شرایع‌الاسلام فی منهج ابن تیمیه. ترجمه و تعلیق و اعداد، محمد عبدالعظیم علی، الاسکندریه: دارالدعوه.


11. مکی، محمدکاظم (1383). تمدن اسلامی در عصر عباسیان. ترجمه محمد سپهری، تهران: سمت.


12. موثقی، احمد (1389). جنبش‌های اسلامی معاصر. تهران: سمت.


13. ناصری ‌طاهری، عبدالله (1393). مقدمه‌ای بر تاریخ سیاسی اجتماعی شمال آفریقا از آغاز اسلام تا ظهور عثمانی‌ها. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.


14. هولت، پی ام.، و لمبتون. ان.ک.س.، و لوئیس، برنارد (1378). تاریخ اسلام کمبریج. ترجمه تیمور قادری، تهران: مهتاب.
    
    
    1. Elive, B. (1983). State Capitalism in Egypt. Khamsin, No. 10.
    
    
    2. Esposito, J. L. (1982). Voices of resurgent Islam. New York: Oxford University Press.
    
    
    3. Kepel, G. J. (2002). The trail of political Islam. Massachusetts: Harvard University Press.
    
    
    4. Lakhdar, L. (1981). Why the reversion to Islamic Archaism?. Khamsin, No. 8.
    
    
    5. Olivier, R. (2004). Globalized Islam: The search for a new Ummah. New York: Columbia University Press. 
    
    
    6. The National Print News Media 2000-2008, Cardiff school of Journalism, Media and cultural studies.