The ethical teaching(s) in narrative & non narrative texts

Subject Areas : شاهنامه

jalil  tajlil ¹ (* Professor of the Persian Language and Literature, University of Tehran.)
zahra  Iranmanesh ² ( دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)

Received: 2017-12-20 Accepted : 2017-12-20 Published : 2011-11-22

Keywords: piety, humility, Contentment, patience, Ethics, magnanimity,

Abstract :

If we accept that the aim of syntax is to control the tongue in speaking without error and the aim of logic is to protect thought against error in judgments, so the aim of ethics will be protect humans against error in the behaviors. When human take step in the straightforward way without any carnal desires and with blindly mimics, so the aim of each science except ethics is to prevent error in the judgments and its respective issues. However, the purpose of ethics is to create a community based on fortunate, leadership of justice, security and cooperation for protecting life against ravages and tyrannies and something guides society into revolt and revolution and also directs it (life) to more perfection. This concept refers to the human and society improvement in observing the straightforward way. In this article, the effort is to discuss some issues of ethical values with reference to Quran ad some literally samples or narrations.

References:

 

1- قرآن مجید.

2- نهج‌البلاغه .(1376). ترجمه محمد دشتی، قم: موسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمؤمنین (ع).

3- ابن مسکویه. (1961). تهذیب الاخلاق، ج5، بیروت.

4- اعتصامی، پروین. (1363). دیوان پروین اعتصامی، تهران: ابوالفتح اعتصامی.

5- پاینده، ابوالقاسم .(1385). مجموعه مقالات قصار حضرت رسول (ص)، تهران: بدرقه جاویدان.

6- جامی، عبدالرحمان .(1378). دیوان جامی، 2جلد، مقدمه و تصحیح اعلاخان افصح‌زاد، تهران: مرکز مطالعات ایرانی.

7- حافظ، شمس‌الدین. (1375). دیوان حافظ، تصحیح محمّد قزوینی، تهران: گل واژه.

8- حجّتی، محمّدباقر .(1358). اسلام و تعلیم و تربیت، تهران: فرهنگ اسلامی.

9- دهخدا، علی اکبر .(1388). امثال و حکم، تهران: امیرکبیر.

10- راغب اصفهانی .(1990). مفردات، بیروت.

11- رستگار فسایی، منصور .(1380). انواع نثر فارسی، تهران: سمت.

12- سجادی، سیدجعفر. (1362). فرهنگ معارف اسلامی. تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان ایران.

13- سعدی. (1320).کلیات، به اهتمام فروغی، تهران: بروخیم.

14- سمیعی گیلانی، احمد .(1389). قالب‌های نویسندگی و آیین نگارش، تهران: کتاب‌های درسی ایران.

15- سنایی، حکیم ابوالمجد مجدودبن آدم .(1362). دیوان حکیم سنایی غزنوی، به اهتمام مدرس رضوی، تهران: سنایی.

16- شهریار، محمدحسین .(1375). دیوان، تهران: زرین.

17- عطار. (1319). دیوان قصاید و غزلیات، با تصحیح و مقدمة سعید نفیسی، تهران: اقبال.

18- غزالی، محمّد بن محمّد .(1354). کیمیای سعادت، به کوشش حسین خدیوجم، تهران: کتاب‌هاهی جیبی.

19- فخرالدین اسعد گرگانی .(1381). ویس و رامین، تصحیح محمّد روشن، تهران: صدای معاصر.

20- فردوسی، ابوالقاسم. (1376). حکمت‌های فردوسی، نگارش جمشید مهرپویا، تهران: آتلیة هنر.

21- قابوس بن وشمگیر. (1342). قابوسنامه، با مقدمة سعید نفیسی، تهران: فروغی.

22- قبادیانی، ناصرخسرو. (1378). دیوان اشعار ناصرخسرو، تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.

23- قشیری، ابوالقاسم. (1361). ترجمه رساله قشیریه، تصحیح بدیع الزمان فروزانفر، تهران: علمی و فرهنگی.

24- کاشانی، عزالدین محمود. (1325). مصباح‌الهدایه و مفتاح‌الکفایه، با تصحیح و مقدمه و تعلیقات جلال‌الدین همایی، تهران.

25- کاویانپور، احمد .(1375). زندگانی ادبی و اجتماعی استاد شهریار، تهران: اقبال.

26- مجلسی، محمّدباقر .(1355). بحارالانوار، دارالکتب الاسلامیه.

27- معین، محمد .(1364). فرهنگ فارسی، تهران: امیرکبیر.

28- مولوی، جلال‌الدین محمد. (1350). مثنوی معنوی، تصحیح رینولد آلن نیکلسون، تهران: امیرکبیر.