Structure and Function of Adjectival and Additional Compounds in Qeisar Aminpour's Poetry
Subject Areas :
Persian Language & Literature
Manoochehr Jokar
1
,
Shima Fazeli
2
1 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید چمران اهواز
2 - دانشجوی دکتری زبان ادبیات فارسی، دانشگاه شهید چمران اهواز
Received: 2018-06-30
Accepted : 2019-06-26
Published : 2019-08-06
Keywords:
structure,
application,
Compounding,
adjectival and additional compounds,
Aminpour',
s poetry,
Abstract :
Compounding is an innovation in language surface that can be studied at tw0 sections: word formation and adjectival and additional compounds. These two methods have been in attention for contemporary poets and the second kind has special value among post revolution traditionalist poets, although Qeisar Aminpour had impressive success in making new compounds and words, but with a special approach toadjectival and additional compounds in both new and traditional poems, he has more used the second kind of compounding in his works. This application, after using routine language, has made the main feature of language for him. Theadjectival and additional compounds in Aminpour's poetry has metaphorical, conceptual and sometimes nominative compounds which brevity, music and introduction removing are from the important applications of them. These compounds in addition to grammatical and lingual style have had a kay role in literature and art style of the poet. This research wishes to study the structure of adjectival and additional compounds in Aminpour's poetry, how he uses these compounds in his poems and their role and importance in syntactic, literary structure and his artistic expression
References:
آقا حسینی، حسین و مجاهد غلامی، (1389)، «جلوههای جمالشناختی سبک هندی در شعر پایداری قیصر امینپور»، نشریة ادبیات پایداری دانشگاه شهید باهنر کرمان، س1، ش2.
آقاحسینی، حسین و نافلی، مریم، (1391)، «فرصت نایاب در آینة صور خیال»، نشریة ادبیات پایداری دانشگاه شهید باهنر کرمان، ش7، ص1-27.
امینپور، قیصر،( 1379)، تنفس صبح، تهران: سروش، چاپ سوم.
----------1، (1381)، آینههای ناگهان، تهران: نشر افق، چاپ چهارم.
----------2، (1381)، گلها همه آفتابگردانند، تهران: مروارید، چاپ سوم.
----------، (1386)، دستور زبان عشق، تهران: مروارید، چاپ چهارم.
بهداروند، ارمغان، (1388)، این روزها که می‌گذرد، تهران: نقش جهان.
جورکش، شاپور، (1385)، بوطیقای شعر نو، تهران: ققنوس، چاپ دوم.
حاج سید جوادی، حسن، (1382)، بررسی و تحقیق در ادبیات معاصر ایران، تهران: گروه پژوهشگران ایران.
حسن لی، کاووس، (1386)، گونههای نوآوری در شعر معاصر، تهران: ثالث، چاپ دوم.
حسینی، سید حسن، (1380)، «اضافه و ترکیب اضافی در شعر بیدل»، مجلة شعر، ش29، ص22-29.
حسینی، مریم، (1388). «نقد ساختاری دستور زبان عشق سرودة قیصر امینپور»، نامة پارسی، ش48-49، ص34-58.
شفیعی کدکنی، محمدرضا، (1358)، موسیقی شعر، تهران: آگاه.
شمیسا، سیروس، (1368)، نگاهی تازه به بدیع، تهران: فردوس.
-----------، (1382)، سبکشناسی شعر، تهران: فردوس، چاپ نهم.
-----------،(1379)، بیان و معانی، تهران: فردوس، چاپ ششم.
صالحی، پریسا و نیکوبخت، ناصر، (1391)، «واژهگزینیهای شعری قیصر امینپور از منظر تحلیل گفتمان انتقادی»، پژوهش زبان و ادبیات فارسی، ش24، ص75-99.
صدقی، حسین و عظیمزاده، امیر علی، (1392)، «بررسی موسیقی و صورخیال در شعر جنگ نصرالله مردانی»، نشریه ادبیات پایداری، ش9، ص187-211.
طباطبایی، سید مهدی، (1393)، «تأثیر بیدل بر شعر انقلاب اسلامی(با تکیه بر اشعار علی معلم، قیصر امینپور، فاضل نظری)»، مجله ادبیات انقلاب اسلامی، ش1، ص6-36.
عابدی، محمد و علی جولا، الهام، ( 1394)، «ترکیبسازی و همآیی واژگانی در شعر انقلاب اسلامی و پایداری»، نشریة ادبیات پایداری دانشگاه شهید باهنر کرمان، ش13، ص205-226.
علیپور، مصطفی، (1380)، ساختار شعر امروز، تهران: فردوس، چاپ دوم.
فتوحی، محمود، (1389)، بلاغت تصویر، تهران: سخن، چاپ دوم.
کاردگر، یحیی، (1395)، «بررسی اوج و فرود آرایههای بدیعی در شعر فارسی»، پژوهشنامة نقد ادبی و بلاغت، س5، ش2، ص74ـ85.
مهدیپور، محمد، (1384)، «نصرالله مردانی شاعر حماسه و خون و استاد ترکیبآفرینی»، علامه، ش6، ص249-270.-یگانه، سپیده و نیک منش، مهدی، (1394)، «تأثیر بیدل بر غزل شاعران نسل اول انقلاب اسلامی»، ادبیات انقلاب اسلامی، ش2، ص7-25.
_||_
