Spatial Analysis of Rural Level with Distributed Justice Approach Case Study: Urmia Central District Villages

Subject Areas : Rural and nomadic studies

mossa kamanroodi ¹ , taher parizadi ² , hujjat mirzazadeh ³

1 - Associate Professor, Department of Human Geography, Kharazmi University, Tehran, Iran
2 - Associate Professor, Department of Human Geography, Kharazmi University, Tehran, Iran
3 - Ph. D Student in Geography & urban Planning, Kharazmi University, Tehran, Iran

Received: 2019-05-03 Accepted : 2020-03-16 Published : 2023-02-20

Keywords: Distributive Justice, Spatial deprivation, Proportionality and regional balance, Central part of Urmia city,

Abstract :

Equity-based planning should move away from techno-logical approaches and move toward multi-stakeholder policies, giving power to local management.From this perspective, the point of shared planning and social justice is distributive justice.The basis for a fair distribution of services is the two criteria of accessibility and the spatial distribution of services.Recognizing the differences between different regions and regions in order to provide appropriate plans for aligning and reducing regional inequalities is the first step in spatial planning.The purpose of this research is to study the level of rural areas in the central part of Urmia city from the inputs and facilities and comparing villages in terms of utilizing facilities and services. Finally, due to the different geographic conditions of the region, the results were combined with the Kaplend model and the final level of acceptance was accepted, which indicates the difference in the level of rural districts and the lack of distributive justice among them.

References:

امانپور، سعید، و مودت، الیاس. (1393). سنجش و رتبه­بندی توسعه و فقر در استان خوزستان. مطالعات و برنامه­ریزی شهری، 1(1)، 132-113.

آسایش، حسین، و استیلاجی، علیرضا. (1382). اصول و روش‌های منطقه‌ای (مدل‌ها، روش‌ها و فنون). تهران: دانشگاه آزاد اسلامی شهر ری.

پریزادی، طاهر و میرزازاده، حجت. (1397). توسعه منطقه­ای در ایران با رویکرد عدالت توزیعی. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 18(50)، 198-179.

پورطاهری، مهدی. (1395). کاربرد روش­های تصمیم گیری چند ویژگی در جغرافیا. (ویرایش 4)، تهران: انتشارات جانبی.

تقیلو، علی اکبر. (1393). تحلیل علی توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی سکونتگاه­های روستایی مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان ارومیه. برنامه­ریزی منطقه ای مرودشت، 4(15)، 102-85.

حکمت­نیا، حسن، و موسوی، میرنجف. (1396). کاربرد الگو در جغرافیا با تأکید بر برنامه ریزی شهری و منطقه ای. تهران:  انتشارات آزاد پیا.

حکمت­نیا، حسن، و موسوی، میرنجف. (1383). بررسی روند تغییرات سطوح توسعه یافتگی و نابرابری های منطقه­ای استان یزد. طرح پژوهشی دانشگاه پیام نور، منطقه 4.

حسین­زاده دلیر، کریم. (1380). برنامه­ریزی منطقه­ای. چاپ اول، تهران، انتشارات سمت.

داداش پور، هاشم، و الوندی پور، نینا. (1395). عدالت شهری در ایران فرا بررسی مقالات برگزیده چارچوب نظری. مجله هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 21(3). 80-67.

رکن­الدین­افتخاری، عبدالرضا؛ محمودی، سمیرا، غفاری، غلامرضا و پورطاهری، مهدی. (1395). تبیین الگوی فضایی سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار روستایی مورد: روستاهای استان خراسان رضوی. فصلنامه اقتصاد فضای روستایی، 4(1)، 107 -87.

صالح­پور، شمسی و افراخته، حسن. (1395). تحلیل سطح توسعه خدمات بهداشتی ـ درمانی از منظر عدالت فضایی (مطالعه موردی: سکونتگاه­های روستایی استان آذربایجان­غربی). مطالعات برنامه­ریزی سکونتگاه­های انسانی، 11(36)، 38-19.

صدرموسوی، میرستار؛ طالبی­فرد، رضا و نیازی، چیا. (1396). بررسی نقش عوامل طبیعی در توزیع جغرافیایی سکونتگاه­های روستایی (مطالعه موردی: شهرستان صحنه). مطالعات برنامه­ریزی سکونتگاه­های انسانی، 12(4)، 749-731.

ظریفیان، شاپور، و لطیفی، سمیه. (1396). اندازه گیری و تحلیل سطح توسعه در نواحی استان همدان. فصلنامه راهبردهای توسعه روستایی، 4(3)، 298- 281.

ضیائیان فیروزآبادی، پرویز؛ انوری، آرزو، و مولایی، محمد. (1394). سطوح توسعه روستاهای مرحمت آباد شهرستان میاندوآب. فصلنامه اقتصاد فضا و توسعه روستایی، 4(14)، 146- 129.

فنی، زهره. (1382). شهرهای کوچک رویکردی دیگر به توسعه منطقه ای. چاپ اول، تهران: انتشارات سازمان شهرداری­های کشور.

قدیری­معصوم، مجتبی؛ قراگزلو، هادی؛ احمدی، سجاد و لرستانی، اکبر.(1393). تحلیل فضایی کیفیت زندگی در سکونتگاه­های روستایی (مطالعه موردی: دهستان بلوران، استان لرستان). مطالعات برنامه­ریزی سکونتگاه­های انسانی، 9(3)، 16-1.

قلیچ، وهاب. (2010). معیارهای عدالت توزیعی مقایسه تطبیقی دیدگاه جان رالز و شهید مطهری. مطالعات اقتصاد اسلامی، (1). 163-145.

مومنی، مهدی و قهری، غلامرضا.(1392). تحلیلی بر وضعیت توسعه­ای استان فارس. فصلنامه برنامه­ریزی منطقه­ای، 3(9)، 66-53.

مرصوصی، نفیسه.(1386). تحلیل جغرافیایی نظریه­های عدالت اجتماعی. مجله علوم جغرافیایی، 7(10). 124- 108.

Aderamo, A., & Aina, J. O. A. (2011). Spatial Inequalities in Accessibility to Social Amenities in Developing Countries. Journal of Basic & Applied Sciences, 5(6). 316-322.

Dufaux, F. (2009). Birth Announcement, Spatial Justic, Retrieved from www.jssj.org.

Fainstein, S. (2014). The just city, International Journal of Urban Sciences, (18).1-18.

Hadder, R. (2000). Development geography. routldge, London.

Harvey, D. (1996). on planning the Ideology of planning, Planning Theory in the1980s, 213.

Purohit, B.C. (2008). Health and Human Development at Sub-state Level in India. Journal of Socio-Economics, 37, 248-260.

Yu, L., Hou, X., Gao, M., & Shi, P. (2010). Assessment of Coastal Zone Sustainable

Robinson, W.c. (1975). Toward socio - economic population planning. population and Development planning, New York.