Spatial Analysis of Rural Level with Distributed Justice Approach Case Study: Urmia Central District Villages
Subject Areas : Rural and nomadic studies
mossa
kamanroodi
1
(Associate Professor, Department of Human Geography, Kharazmi University, Tehran, Iran)
taher
parizadi
2
(Associate Professor, Department of Human Geography, Kharazmi University, Tehran, Iran)
hujjat
mirzazadeh
3
(Ph. D Student in Geography & urban Planning, Kharazmi University, Tehran, Iran)
Keywords: Distributive Justice, Spatial deprivation, Proportionality and regional balance, Central part of Urmia city,
Abstract :
Equity-based planning should move away from techno-logical approaches and move toward multi-stakeholder policies, giving power to local management.From this perspective, the point of shared planning and social justice is distributive justice.The basis for a fair distribution of services is the two criteria of accessibility and the spatial distribution of services.Recognizing the differences between different regions and regions in order to provide appropriate plans for aligning and reducing regional inequalities is the first step in spatial planning.The purpose of this research is to study the level of rural areas in the central part of Urmia city from the inputs and facilities and comparing villages in terms of utilizing facilities and services. Finally, due to the different geographic conditions of the region, the results were combined with the Kaplend model and the final level of acceptance was accepted, which indicates the difference in the level of rural districts and the lack of distributive justice among them.
امانپور، سعید، و مودت، الیاس. (1393). سنجش و رتبهبندی توسعه و فقر در استان خوزستان. مطالعات و برنامهریزی شهری، 1(1)، 132-113.
آسایش، حسین، و استیلاجی، علیرضا. (1382). اصول و روشهای منطقهای (مدل‌ها، روش‌ها و فنون). تهران: دانشگاه آزاد اسلامی شهر ری.
پریزادی، طاهر و میرزازاده، حجت. (1397). توسعه منطقهای در ایران با رویکرد عدالت توزیعی. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 18(50)، 198-179.
پورطاهری، مهدی. (1395). کاربرد روشهای تصمیم گیری چند ویژگی در جغرافیا. (ویرایش 4)، تهران: انتشارات جانبی.
تقیلو، علی اکبر. (1393). تحلیل علی توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی سکونتگاههای روستایی مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان ارومیه. برنامهریزی منطقه ای مرودشت، 4(15)، 102-85.
حکمتنیا، حسن، و موسوی، میرنجف. (1396). کاربرد الگو در جغرافیا با تأکید بر برنامه ریزی شهری و منطقه ای. تهران: انتشارات آزاد پیا.
حکمتنیا، حسن، و موسوی، میرنجف. (1383). بررسی روند تغییرات سطوح توسعه یافتگی و نابرابری های منطقهای استان یزد. طرح پژوهشی دانشگاه پیام نور، منطقه 4.
حسینزاده دلیر، کریم. (1380). برنامهریزی منطقهای. چاپ اول، تهران، انتشارات سمت.
داداش پور، هاشم، و الوندی پور، نینا. (1395). عدالت شهری در ایران فرا بررسی مقالات برگزیده چارچوب نظری. مجله هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 21(3). 80-67.
رکنالدینافتخاری، عبدالرضا؛ محمودی، سمیرا، غفاری، غلامرضا و پورطاهری، مهدی. (1395). تبیین الگوی فضایی سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار روستایی مورد: روستاهای استان خراسان رضوی. فصلنامه اقتصاد فضای روستایی، 4(1)، 107 -87.
صالحپور، شمسی و افراخته، حسن. (1395). تحلیل سطح توسعه خدمات بهداشتی ـ درمانی از منظر عدالت فضایی (مطالعه موردی: سکونتگاههای روستایی استان آذربایجانغربی). مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 11(36)، 38-19.
صدرموسوی، میرستار؛ طالبیفرد، رضا و نیازی، چیا. (1396). بررسی نقش عوامل طبیعی در توزیع جغرافیایی سکونتگاههای روستایی (مطالعه موردی: شهرستان صحنه). مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 12(4)، 749-731.
ظریفیان، شاپور، و لطیفی، سمیه. (1396). اندازه گیری و تحلیل سطح توسعه در نواحی استان همدان. فصلنامه راهبردهای توسعه روستایی، 4(3)، 298- 281.
ضیائیان فیروزآبادی، پرویز؛ انوری، آرزو، و مولایی، محمد. (1394). سطوح توسعه روستاهای مرحمت آباد شهرستان میاندوآب. فصلنامه اقتصاد فضا و توسعه روستایی، 4(14)، 146- 129.
فنی، زهره. (1382). شهرهای کوچک رویکردی دیگر به توسعه منطقه ای. چاپ اول، تهران: انتشارات سازمان شهرداریهای کشور.
قدیریمعصوم، مجتبی؛ قراگزلو، هادی؛ احمدی، سجاد و لرستانی، اکبر.(1393). تحلیل فضایی کیفیت زندگی در سکونتگاههای روستایی (مطالعه موردی: دهستان بلوران، استان لرستان). مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 9(3)، 16-1.
قلیچ، وهاب. (2010). معیارهای عدالت توزیعی مقایسه تطبیقی دیدگاه جان رالز و شهید مطهری. مطالعات اقتصاد اسلامی، (1). 163-145.
مومنی، مهدی و قهری، غلامرضا.(1392). تحلیلی بر وضعیت توسعهای استان فارس. فصلنامه برنامهریزی منطقهای، 3(9)، 66-53.
مرصوصی، نفیسه.(1386). تحلیل جغرافیایی نظریههای عدالت اجتماعی. مجله علوم جغرافیایی، 7(10). 124- 108.
Aderamo, A., & Aina, J. O. A. (2011). Spatial Inequalities in Accessibility to Social Amenities in Developing Countries. Journal of Basic & Applied Sciences, 5(6). 316-322.
Dufaux, F. (2009). Birth Announcement, Spatial Justic, Retrieved from www.jssj.org.
Fainstein, S. (2014). The just city, International Journal of Urban Sciences, (18).1-18.
Hadder, R. (2000). Development geography. routldge, London.
Harvey, D. (1996). on planning the Ideology of planning, Planning Theory in the1980s, 213.
Purohit, B.C. (2008). Health and Human Development at Sub-state Level in India. Journal of Socio-Economics, 37, 248-260.
Yu, L., Hou, X., Gao, M., & Shi, P. (2010). Assessment of Coastal Zone Sustainable
Robinson, W.c. (1975). Toward socio - economic population planning. population and Development planning, New York.
_||_