Evaluation of changes in the ecological structure of Behshahr city in order to provide solutions to improve landscape cohesion and promote environmental resilience.
Subject Areas : Urban and Regional Planning Studies
Ebrahim Zahedi kelaki
1
,
Sadroddin Motevalli
2
,
Hassan Mahmoudzadeh
3
,
gholam reza janbaz ghobadi
4
1 - PH.D Candidate in Geography & Urban Planning, Nour Branch, Islamic Azad University, Nour, Iran
2 - Associate Professor, Department of Geography, Nour Branch, Islamic Azad University, Nour, Iran
3 - Associate Professor, Department of Geography & Urban Planning, University of Tabriz, Tabriz, Iran
4 - Assistance Professor, Department of Geography, Nour Branch, Islamic Azad University, Nour, Iran
Keywords: environmental resilience, Behshahr city, Ecological structure, Mosaic model,
Abstract :
Today, urban society is facing many problems, including environmental issues. Behshahr city has also been created due to population change and increase in construction with many environmental issues such as: change and destruction of natural lands, reduction of green areas, fragmentation of land uses, etc. Based on the purpose of this study, the ecological change of Behshahr city in order to provide solutions for ecological configuration of the landscape (landscape) and the promotion of environmental radiation, using the principles of the landscape with the Forman mosaic model (spots, corridors and matrices) and Pathology is one of the structural elements of the landscape. For this purpose, first the elements of the ecological structure of the city were detected using satellite images of 1986 and 2020, then the changes of these elements were analyzed by 5 metric landscape (MNN, LSI, MPS, LPI, NP) in Fragstats program and in The pathology of these elements was continued by analyzing natural and artificial spots and corridors of the city. Finally, by zoning the degree of ecological continuity (vegetation) in Arc GIS software, solutions were provided to improve the ecological continuity of each zone. The results show that the elements of ecological structure, especially agricultural spots, gardens and green space of Behshahr city are not in good condition in terms of composition and spatial distribution and during the study period in terms of ecological continuity, especially agricultural spots have been severely damaged. So that crop and garden green spots have decreased by 52% and 31%, respectively, during the last 34 years. Last year it was reduced by about 48 meters, gardens and green spaces by about 10 meters, and the distances between similar ecological spots increased. Finally, it leads to the presentation of: (1) operational and executive "protective" solutions in relation to natural and green corridors and stains (2) and "corrective" operational and executive solutions based on the creation of green ecological networks and the restoration of stains. Destroyed as well as a critical network map of the study area.
پاشاپور؛ حجت اله و پوراکرمی, محمد. (1296). سنجش ابعاد کالبدی تاب آوری شهری در برابر مخاطرات طبیعی (زلزله) مطالعه موردی منطقه 12 شهر تهران. فصلنامه مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 12(4)، 1002-985.
پریور، پرستو؛ یاوری، احمد رضا؛ فریادی، شهرزادو ستوده، احد. (1388). تحلیل ساختار اکولوژیک سیمای سرزمین شهر تهران برای تدوین راهکارهای ارتقای کیفیت محیط زیست. فصلنامه محیط شناسی، 35(51)، 56-45.
حمیدی، پریسا؛ لطفی، صدیقه و نیکپور، عامر. (1401). بررسی وضعیت شاخصهای تاب آوری کالبدی در شهر ساری با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی معکوس (IHWP). فصلنامه مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 17(4)، 1002-991.
حیدری ساربان، وکیل. (1399). تحلیل اثرات سرمایه اجتماعی بر بهبود تاب آوری روستاییان پیرامون مدیریت بحران زلزله (مطالعه موردی: دهستان ازومدل شمالی، شهرستان ورزقان). فصلنامه مطالعات برنامه ریزی سکونتگاههای انسانی، 15(1)، 132-117.
داداش پور، هاشم و عادلی، زینب. (1394). سنجش ظرفیتهای تابآوری در مجموعه شهری قزوین. نشریه مدیریت بحران، شماره2، 84-73.
مجتبی رفیعیان، محمدرضا؛ رضایی، علی عسگری؛ اکبر، پرهیزکار و سیاوش شایان. (1390)، تبیین مفهومی تاب آوری و شاخص سازی آن در مدیریت سوانح اجتماع محور(CBDM). فصلنامه برنامهریزی و آمایش فضا، 15(4)، 41- 19.
ریاحی، وحید؛ روشنعلی، محمد و زاهدی کلاکی، ابراهیم. (1397). تحلیل جغرافیایی مراکز اقامتی )با تاکید بر هتلها( و نقش آن در توسعه گردشگری (مطالعه موردی شهر بهشهر). مجله علوم جغرافیای، 14(29)، 9-1.
زبردست، لعبت؛ یاوری، احمدرضا؛ پریور، پرستو و ستوده، احد. (1394). مقدمهای بر مفاهیم پایه اکولوژی سیمای سرزمین با کاربرد در برنامه ریزی محیط زیست. تهران: انتشارات آوای قلم.
سیف الدینی، فرانک. (1391). منظر شهری. چاپ اول، تهران: انتشارات آییژ.
شعبانی، افشین؛ جعفری، شیرکو، معینالدینی، مظاهر؛ دانهکار، افشین و علمبیگی، امیر. (1397). مدلسازی رابطه فضای سبز شهری با آلودگی هوا، صوت و دما با استفاده از سنجههای سیمای سرزمین. سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی در منابع طبیعی، 9(2)، 75-59.
شفیعینژاد، سرور؛ پودات، فاطمه و فرخیان، فروزان. (1397). ارزیابی پیوستگی اکولوژیک لکههای سبز شهری با استفاده از تئوری گراف (مطالعه موردی: کلانشهر اهواز). بوم شناسی کاربردی، 7(1)، 11-1.
شکری فیروزجاه، پری. (1397). سنجش میزان تاب آوری شهرها در برابر مخاطرات طبیعی (مطالعه موردی: شهر بابل). فصلنامه مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 13(3)، 678-663.
طرح جامع بهشهر. (1379 ). مهندسین مشاور زیستا. اداره کل مسکن و شهرسازی مازندران.
عسگریان، علی؛ جباریان امیری، بهمن؛ علیزاده شعبانی، افشین و فقهی، جهانگیر. (1394). بررسی الگوهای توسعه در شهر ساری با استفاده از رهیافت اکولوژی سیمای سرزمین. نشریه محیط زیست طبیعی، 68(1)، 107-95.
فرزاد بهتاش، محمدرضا؛ کینژاد، محمدعلی؛ پیربابایی، محمدتقی و عسگری، علی. (1392). ارزیابی و تحلیل ابعاد و مؤلفههای تابآوری کلانشهر تبریز. نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 18(3)، 42-33.
کرمی، آرش و فقهی، جهانگیر. (1391). بررسی کمی کردن سنجههای سیمای سرزمین (مطالعه موردی : استان کهگیلویه و بویراحمد). محیط شناسی، 37(60) ، 88-79.
لطفی، احمدرضا و دانشپور، عبدالهادی. (1395). تحلیل و ارزیابی احیای اکولوژی شهر با تأکید بر متابولیسم شهری. طراحی مهندسی و اکولوژی منظر. 1(2)، 12-1.
محمودزاده، حسن و مسعودی، حسن. (1398). تحلیلی بر تغییرات ساختاری سیمای سرزمین کلان شهر تبریز با استفاده از مبانی اکولوژی سیمای سرزمین و با تأکید بر مفهوم پیوستگی. آمایش سرزمین، 11(2)، 204-179.
مشکسار، پریسا؛ پیوستهگر، یعقوب و شمسالدینی، علی. (1398). ارزیابی تاب آوری اجتماعی و اقتصادی منطقه 3 شهرداری شیراز در برابر زلزله. فصلنامه مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، 14(4)، 1147-1133.
مهندسان مشاور هفت شهر آریا. (1395). طرح بهسازی، نوسازی محدودهها و محلات هدف بازآفرینی شهر بهشهر. تهران: وزارت راه و شهرسازی.
میرسنجری، میرمهرداد و محمدیاری، فاطمه. (1396). پایش تغییرات سیمای سرزمین با استفاده از تحلیل گرادیان مطالعة موردی: شهرستان بهبهان. جغرافیا و پایداری محیط، شماره 22، 96-83.
میکاییلی، علیرضا و صادقی بنیس، مژگان. (1389). شبکه اکولوژیکی شهر تبریز و راهکارهای پیشنهادی برای حفظ و توسعه آن. پژوهشهای محیط زیست. 1(2)، 52-43.
هریسچیان، مهدی؛ محمودزاده، حسن و جعفری، حسن. (1396). کاربرد راهبردهای پایداری اکولوژیک برای افزایش تاب آوری محیط زیست شهری (مطالعه موردی: شهرداری منطقه یک تبریز). پایان نامه کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده برنامهریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز.
Adger WN.( 2000). Social and ecological resilience: are they related?. Progress in human geography. 24(3), 347-64
Alberti, M., Marzluff, JM., Shulenberger, E., Bradley, G., Ryan, C., & Zumbrunnen C. (2003). Integrating humans into ecology: opportunities and challenges for studying urban ecosystems. BioScience, 53(12),1169-79
Botequilha, A., & Ahern, J. (2002). Applying landscape ecological concepts and metrics in sustainable landscape planning. Journal of Landacape and urban planning, 59, 65-93.
Byomkesh, T., Nakagoshi, N., Dewan, AM. (2012). Urbanization and Green Space Dynamics in Greater Dhaka, Bangladesh. Journal of Landscape and Ecological Engineering, 8(1),45-58.
Cutter, S L., Barnes, L.,Berry, M., Burton, C., Evans, E., Tate, E., & Webb, J. (2008). A place based model for understanding community resilience to natural disasters. Global Environmental Change, 18 (4), 598-606.
Ersoy, E., Jorgensen,A., & Warren. P. H. (2019). Identifying multispecies connectivity corridors and the spatial pattern of the landscape. Journal of Urban Forestry & Urban Greening, 40, 308-322.
Feng, X., Xiu, C., Bai L, Zhong Y., & Wei, Y. (2020). Comprehensive evaluation of urban resilience based on the perspective of landscape pattern: A case study of Shenyang city. Cities, 1;104:102722.
Forman, RT.T. (1995). Some general principles of Landscape and regional ecology. Journal of Landscape ecology. 10(3),133-142.
Forman. R.T.T., & Godron, M. (1986). Landscape Ecology. Wiley, New York.
Frohn, R. C. (1998). Remote Sensing for Landscape Ecology: New Metric Indicators for Monitoring, Modeling, and Assessment of Ecosystems. Lewis Publishers, Boca Raton.
Gökyer, E. (2013).Understanding Landscape Structure Using Landscape Metrics. INTECH Open Access Publisher.
Klein, R.G.N., & Thomalla, F. (2003). Resilience to Natural Hazard: How Useful is this Concept. Environmental Hazards.
Li, H., Fernandez, S.J., & Ganguly, A. (2014). Racial Geography, Economic Growth and Natural Disaster Resilience. Geography and Natural Disasters, 4(2), 1-15.
Liding, C., Yang, L., Yihe, L., Xiaoming, F., & Bojie, F. (2008). pattern Analysis in Landscape Ecology: Process. Challenges and outlook, 521-531.
Zhang, Zh. (2017). Enhancing Landscape Connectivity in Detroit through Multifunctional Green Corridor Modeling and Design. Master's thesis, in the University of Michigan.
_||_