Fire in Molana s poem
Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and LiteratureMir jalal al-Din Kazzazi 1 , Esmaeil Abdimakvand 2 , Soghra merdasi sardarabadi 3
1 - Islamic Azad University Arak Branch
2 - Islamic Azad University Shoushtar Branch
3 - Islamic Azad University Ahvaz Branch
Keywords:
Abstract :
Fire in Molana s poem is presented in manners of Allusion, Allegory, Metaphor, symbol, Figurative language and etc.some times fire "builds" and sometimes "burns", It examines and rnelts and plags humans. We see fire, divine dimension and devilish dimension in Islamic Gnosticism. .Fire reminds Molana so many memories which could be found in his works as God‘s feeling and his manifestation, prophetss’love, admittance difficulties,love,the fire of inner four temperaments, power of carnaldesires, the love of universe and its properties, the fire of the Hell and the fire itself and etc. Different various traces have been found in the fire as; warming, burning, making, up rising, expanding, light deffusing, chasting.Molana believes that all these features could be extremely existed in spiritual passion as well as they are more objective Fire is repeated %2.89 in ditches or verses of Shams poetical works and %1.78 in virtual verses of Molana.The synonyms of the word “fire” are used a lot by Molana but in the contents of Metaphor, Allusion and symbolism nothing could be found exactly instead of fire itself. In poetical works Masnavi, Fire is used as love of passion, power of avidity, jealousy force from literary point of view of course more than Divan. . Fire can be traced as color through which the fire of wine or fire and sun or fire blood. In this present paper is presented the functions of fire in Molana s in verse works.
1) قرآن کریم، ترجمه الهی قمشهای.
2) استعلامی، محمد. 1372. شرح مثنوی. 6جلد. تهران: زوّار.
3) افراسیابپور، علیاکبر. 1384. عرفان زرتشتی و مشترکات آن با عرفان اسلامی. فصلنامۀ تخصصی عرفان. شماره 5. زنجان: دانشگاه آزاد اسلامی.
4) تاجدینی، علی. 1383. فرهنگ نمادها و نشانهها در اندیشۀ مولانا. تهران: سروش.
5) حافظ،شمسالدین محمد. 1362. دیوان. تصحیح: پرویز ناتل خانلری. 2ج. تهران: خوارزمی.
6) رضی، هاشم. 1366. حکمت خسروانی. تهران: بهجت.
7) زمانی، کریم. 1386. شرح جامع مثنوی معنوی. دفتر اول: چ 22. دفتر دوم: چ 16. دفتر سوم: چ 13. دفتر چهارم: چ 12. دفتر ششم: چ 11. تهران: انتشارات اطلاعات.
8) ــــــــــ ، ــــــــــ ، 1385. شرح جامع مثنوی معنوی. دفتر پنجم: چ دهم. ج هفتم: چ 6. تهران: انتشارات اطلاعات.
9) سعادت، اسماعیل. 1384. دانش‌نامۀ زبان و ادبیات فارسی. ج. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
10) سعیدی، گلبابا. 1387. فرهنگ جامع اصطلاحات عرفانی ابنعربی. تهران: زوّار.
11) شهرزوری، محمد. 1365. نزههالارواح و روضهالافراح. تهران: علمی.
12) فروزان فر، بدیعالزمان. 1370. احادیث مثنوی. تهران: امیرکبیر.
13) قشیری، عبدالکریم. 1385. رسالۀ قشیریّه. مترجم: ابوعلی حسن بن احمد عثمانی. تصحیح: بدیع الزمان فروزان‌فر. تهران: علمی و فرهنگی.
14) کاظم زاده، پروین.1387. بلا از دیدگاه عطار و مولوی. تهران: دانشگاه آزاد اسلامی شهر ری.
15) لاهوری، محمد اقبال. 1360. سیر فلسفه در ایران. ترجمه: امیر حسین آریانپور. تهران: امیرکبیر.
16) محمّدی، علی. 1388. تفسیر مثنوی با مثنوی. همدان: دانشگاه بوعلی سینا.
17) مولوی، جلالالدین. 1387. غزلیات شمس تبریز. مقدمه: محمدرضا شفیعی کدکنی. 2جلد. تهران: سخن.
18) ــــــــــ ، ــــــــــ ، 1389. دیوان کبیر. توفیق ه. سبحانی. 2جلد. تهران. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
19) همدانی، عینالقضاه. 1386. تمهیدات. مقدمه: عفیف عسیران. تهران: منوچهری.
20) یاحقی، محمد جعفر. 1386. فرهنگ اساطیر و داستانوارهها در ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ معاصر.