Discussion about Pedagogic and Lyric Literature

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Seyed Ahmad Hosseini Kazerooni ¹

1 - Prof. of Persian Language & Literature Islamic Azad University, Booshehr branch

Received: 2011-04-06 Accepted : 2011-05-23 Published : 2011-08-23

Keywords:

Abstract :

Persian literature is one of the most affluent literatures in the world, being brimful of intrinsic emotions and passions and common various frames of time along vacillating history of this land. Many literal masterpieces have pedagogic aspects, including Molavi’s Spiritual Couplets (Masnavi-E-Manavi), Boostan of Saadi, Hadiqeh of Sanaei, and Poetical Collectanea of Atar which their literal aspects are strong and laconic as in parallel with their pedagogic features. The extent of using pedagogic literature is extremely wide since in any case each work may give some instruction. In Persian poem, lyric literature is uttered in the forms of story, elegy, prayer, complaint (grievance), grumble and lyric recital as sonnet, quatrain, couplet and even ode. However, the foremost poetical frame is sonnet which is adopted in two meanings: 1- Passionate and emotional poems 2- Romantic poems  

References:

1- حسینی کازرونی، دکتر سیّداحمد، 1388، پژوهشی در ادبیات غیرجد، چ اوّل، تهران، ارمغان.

2- دهخدا، علی‌اکبر، 1339، لغت‌نامه، تهران، دانشگاه تهران (مؤسسة لغت‌نامه دهخدا)

3- رزم‌جو، دکتر حسین، 1369، شعر کهن فارسی در ترازوی نقد اخلاق اسلامی، ‌مشهد، آستان قدس.

4- زرین‌کوب، دکتر عبدالحسین، 1361، نقد ادبی، چ سوم، تهران، امیرکبیر.

5- زرین‌کوب، دکتر عبدالحسین، 1363، شعر بی‌دروغ شعر بی‌نقاب، چ چهارم، تهران، جاویدان.

6- زرین‌کوب، دکتر عبدالحسین، 1363، سیری در شعر فارسی، تهران، نوین.

7- شمیسا، دکتر سیروس، 1373، انواع ادبی، چ دوم، تهران، فردوس.

8- صفا، دکتر ذبیح‌ا...، 1352، حماسه سرایی در ایران، تهران، امیرکبیر.

9- فرشیدورد، دکتر خسرو، 1363، دربارة ادبیات و نقد ادبی، تهران، امیرکبیر.

10- معین، دکتر محمّد، بی‌تا، چهارمقاله نظامی عروضی (تصحیح)، چ سوم، تهران، زوّار.

11- همایی، جلال‌الدّین، بی‌تا، تاریخ ادبیات در ایران، ج 1، تهران، بی‌نا.