Presenting a Human Resource Development Policy Model with Emphasis on the Roles of Actors and Drawing Relationships between Model Components in Iranian State Agencies

Subject Areas : Human Capital Empowerment

Ali Mostafa Roozbeh ¹ , Kaveh teymournejad ² , Mohammad Reza Rabiee Mondajin ³

1 - Department of Public Administration, Faculty of Management, Central Tehran Branch - Islamic Azad University
2 - 2. Associate Prof. Department of Public Management, Faculty Of management, Islamic Azad University Central Tehran Branch, Tehran, Iran.
3 - Associate Prof. Department of Public Management, Faculty Of management, Islamic Azad University Central Tehran Branch, Tehran, Iran.

Received: 2019-10-07 Accepted : 2019-11-29 Published : 2020-02-20

Keywords: Human Resource Development, Policy Making, Government Agencies, Policy Actors, Component Relationships,

Abstract :

Abstract Context/Purpose: One of the most successful areas of calligraphy patterns is the correct understanding of the actors and the relationships between them. The aim of this study is to first introduce a model for human resource development policy-making and then to identify the most important and effective actors in the successful implementation of policy-making and provide a clearer model based on the policy-making process model by leveling and determining the relationship of components. Methodology:The present paper is qualitative in terms of practical purpose, qualitative in terms of data nature, and survey and cross-sectional in terms of data collection method. To achieve theoretical saturation, a semi-structured interview was conducted with 18 experts, and this data was analyzed by thematic method. The method of sampling was unlikely and purposeful judgment. Findings: In this study, seven main actors have been identified to implement the model and at the configuration of components, redesigning the staff education system with human resource development approach is at the level of one of the other findings of the research is to identify the seven main actors. The main actor is from a high-ranking institution such as the Islamic Consultative Assembly. Conclusion: The most important results of this study are the redesign of the staff education system using the first level rational mechanism that previous researchers have emphasized and the formation of an independent higher institution as the most central actor in the success of the model.

References:

ابراهیمی، سیدعباس. عین علی، محسن. (1398). ارائه چارچوبی برای تسخیر خط مشی‌های عمومی با کاربست تحلیل مضمون و مدل سازی ساختاری – تفسیری. فصلنامه مدیریت دولتی، دوره 11، شماره 3، 403-130.

آذر, عادل. بیات، کریم. (1387). طراحی مدل فرآیند ‌محوری کسب و کار با رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری(ISM).  نشریه مدیریت فناوری اطلاعات، دوره اول، شماره 1، 3-18.

الوانی، سید مهدی.(1395). تصمیم‌گیری و تعیین خط‌مشی‌ دولتی (ویراست 3 با اصلاحات). تهران: انتشارات سمت.

باباشاهی، جبار. محمدنژاد فدری، منصوره. (1395). واکاوی علل ناکارامدی آموزش‌های ‌سازمانی در بخش دولتی : پژوهشی بر مبنای استراتژی تلفیقی. دوفصلنامه– تخصصی آموزش در علوم انسانی، شماره دوم، 127-144.

بیگ‌زاده، صفر. (1398). تبیین جایگاه حقوقی نهادهای تصمیم ساز در نظام علوم، پژوهشات و فناوری ایران. فصلنامه حقوق اداری(علمی- پژوهشی)، سال ششم، شماره 19، 35-52.

پورعابدی، محمدرضا. ضرابی، وحید. سجادی نائینی، حنان. رضی، زهرا. (1395). طراحی مدل شایستگی چند بعدی مدیران و کارکنان.  فصلنامه پژوهش‌های ‌مدیریت منابع انسانی دانشگاه جامع امام حسین (ع) سال هشتم، شماره ۲ (شماره پیاپی ۲۴)، ۲۷-۵۲.

حسین‌زاده، ماشاالله. (1391). طراحی الگوی خط‌مشی‌گذاری توسعه صادرات بنگاه‌های کوچک و متوسط کشور. تهران: دانشگاه تهران.

خراسانی، اباصلت. جوان بخت، علی‌رضا. چاوشی، سید شمس‌الدین. ( 1395). بررسی تأثیر آموزش‌های ضمن خدمت بر ابعاد توانمندسازی منابع انسانی. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی. سال سوم، شماره 9، 1-20.

خلیل‌نژاد، شهرام. مهری، امیر. (1395). نقش مدیریت دانش در توسعه منابع انسانی (مورد مطالعه: شهرداری منطقه 4 تهران(. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، سال سوم، شماره 9، 67-88.‌

خلیلی جولرستانى، سیداحمد. رضایی، صادق. (1397). شناسایى معیارهاى شایسته گزینى مدیران از دیدگاه اسلام با تاکید بر آیات قرآن کریم. فصلنامة پژوهش‌هاى مدیریت انتظامى، سال سیزدهم، شمارة اول،  49-70.

رنگریز، حسن. خیراندیش، مهدی.  لطیفی جلیسه، سلیمه. (1397).  بررسی موانع اجرای خطمشی‌های ‌عمومی در سازمان‌های ‌دولتی با استفاده از روش فراترکیب. فصلنامه علمی - پژوهشی سیاست‌گذاری عمومی، دوره 4،‌ شماره 1، 127-142.

روح الهی، احمد علی. محجوب حسن. خیراندیش، مهدی. مهری، داریوش. (1395). بررسی عوامل موثر بر تسهیل انتقال آموزش به محل کار از منظر محیط سازمانی. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، سال سوم، شماره 11، 21-47.

رهنوردآهن، فرج‌اله، علی شیرین. (1394). ارزشیابی اثربخشی آموزش‌های بهبود مدیریت و شناسایی عوامل بازدارنده آن. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع سازمانی(علمی – پژوهشی)، دوره پنجم، شماره دوم، 73-96.

شجاع، کلثومه، کرمی، مرتضی. آهنچیان، محمدرضا. نادی، مجتبی. (1396). ارزشیابی اثربخشی برنامه‌های ‌آموزش ضمن خدمت کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، سال چهارم، شماره 21،‌ 105-126.

طاهری، مرتضی. (1395). کاوش و طراحی مدل اجرایی اثربخشی آموزش سازمانی: مطالعه‌ای مبتنی بر نظریه زمینه‌ای. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، سال سوم، شماره 9، تابستان 1395 -137 161.

عبدالهی، مژگان. فتحی واجارگاه، کورش. تقی‌پور ظهیر، على. رحیمیان، على. (1394).  شایستگی‌های ‌مدیران آموزش و توسعه منابع انسانی. فصلنامه علمی- پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، سال ششم، شماره 2، زمستان ۹۴. پیاپی ۲۴، 23-53.

غلامپورراد، مسعود. (1393). نقش رسانه در تغییرات خط‌‌مشی‌ عمومی با استفاده از چارچوب‌بندی رسانه و تحلیل روایی خط‌‌مشی‌. فصلنامه پژوهش های ارتباطی، سال بیست و یکم، شماره4)  پیاپی)، 37-60.

فرزانه، محمد. روح‌بخش، هاجر. بذرافشان، مجتبی. (1395). نقش واسطه‌ای مدیریت دانش در ارتباط میان رهبری تحول‌آفرین و نوآوری سازمانی. فصلنامه رسالت مدیریت دولتی. سال هفتم، شماره بیستم و سوم، 15-31.

گرجی پور، حسین. خاشعی، وحید. اسلامبولچی، علیرضا. اصغری صارم، علی. (1398). الگوی ارزشیابی فرایند خط مشی گذاری فرهنگی با رویکرد مطالعه کیفی اسناد فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه مدیریت دولتی، دوره 11، شماره 1، 47-72.

متانی، مهرداد. حسن‌زاده، رمضان. متان، مجتبی. (1387). بررسی تاثیر آموزش‌های ضمن خدمت در توسعه منابع انسانی (در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری). پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، فصلنامه مدیریت، سال پنجم، شماره 11، 48-56.

نصری، صادق. کرمپور، عبدالحسین. پیروزنیا، مهرداد. (1395). بررسی راهکارهای کیفیت بخشی به آموزش‌های ‌ضمن خدمت. نشریه علمی پژوهشی، فناوری آموزش، جلد 11،‌ شماره 4،  347 تا 361.‌

نصیری‌پور، امیر اشکان. معبودمژدهی، زهرا. معبود مژدهی، ابراهیم. ‌(1395). عوامل موثر بر توانمندسازی کارکنان از دیدگاه شاغلان معاونت توسعه مدیریت و منابع دانشگاه علوم پزشکی گیلان. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان، دوره بیست و پنجم، شماره 100، 11-18.

Ahmed, Umair. Maitama Kura, Kabiru, Ali Umrani, Waheed. Hussain Pah, unwar. (2019). Modelling the Link Between Developmental Human Resource Practices and Work Engagement: The Moderation Role of Service Climate. journals.sagepub.com/home/gbr.

BRIE, Mircea. CHIRODEA, Florentina. -Vasile ŢOCA, Constantin. (2014). European Public Policy. Tools, Models and Behaviour in Public Space - Introductory Study. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2445959

Kim, Soonhee. (2019). Post-New Public Management, Civil Service Training and Development: Insights for the Korean Civil Service. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3361463

OECD (2017). National Schools of Government-Building Civil Service Capacity. ISSN: 22190414 (online) https://doi.org/10.1787/22190414

OECD (2017). Preventing Policy Capture: Integrity in Public Decision Making, OECD Public Governance Reviews, OECD Publishing, Paris.

Pollack Porter, Keshia M., Lainie Rutkow & Emma E. McGinty. (2018). The Importance of Policy Change for Addressing Public Health Problems, Public Health Reports, Association of Schools and Programs of Public Health

Profiroiu, Marius Cosntantin; Iorga, Elena (2009), Manual de politici publice, nstitutul pentru Politici Publice, Editura Economică, București.

Stachová, Katarína. Papula, J Papn. Zdenko, Stacho, Kohnová, Lucia. (2019). External Partnerships in Employee Education and Development as the Key to Facing Industry 4.0 Challenges, Sustainability 2019, 11(2), 345; https://doi.org/10.3390/su11020345.