Investigation of Per capita CO2 Dynamics in OPEC Countries (β and σ Convergence Approach)

Subject Areas : environmental management

Davoud Hamidi Razi ^{1 *} , Majid Feshari ²

1 - PhD Student of Economics, Tabriz University, East Azerbaijan Province (Tabriz), Tabriz, Iran.* (Corresponding Author)
2 - Assistant Professor of Economics, Kharazmi University, Tehran, Iran.

Received: 2014-02-17 Accepted : 2014-06-08 Published : 2017-03-21

Keywords: β and σ Convergence, OPEC, Per Capita CO2 Emissions,

Abstract :

Background and Objective: The investigation of CO2 dynamics, using β and σ convergence approaches, is one of the crucial issues in environment economics. Also, design of the coherent policies aiming at fulfilling international protocol targets such as Kyoto protocol and Copenhagen summit depends on both the levels and the distribution of per capita CO2 emissions among countries. For this purpose, the main goal of this paper is to investigate the dynamics of per capita CO2 in OPEC countries during 1970-2013. Method: In this study, to test the convergence hypothesis of per capita CO2 emissions, two measures of convergence, σ-convergence and β-convergence, are adopted. The empirical absolute β-convergence model has been stipulated within cross-sectional data and fitted by ordinary least squares (OLS) estimator. In order to test σ-convergence, the standard deviation of per capita CO2 emissions was calculated during the study period (1970-2013), and its trend was drawn. Findings: The major findings indicate that both convergences (β and σ) have occurred in these countries and the speed of β convergence is high (0.97 %). Also, the emission level that all countries' per capital emissions converge to and the time periods required for catching-up process were estimated to be 4.18(ton) and 5.31(year), respectively. Conclusion: In this study, the occurrence of caching-up process for per capita CO2 emissions among OPEC members was confirmed. Moreover, the dispersion of per capita CO2 emissions among OPEC countries has a downward trend and has declined. According to the results, adoption of fair and similar environmental policies for reduction of CO2 emissions among OPEC countries is the applicably implied policy in this paper.

References:

1-      Criado, C. Orda´ s. Grether, J.-M. 2011. Convergence in per capita CO₂ emissions: A robust distributional approach, Resource and Energy Economics, 33,637–665.

2-      Macintosh, A. 2010. Keeping warming within the 2°C limit after Copenhagen. Energy Policy, 6(38), 2964–2975.

3-      Li, X., Lin, B.2013. Global convergence in per capita CO₂ emissions, Renewable and Sustainable Energy Reviews, 24, 357–363.

4-      Bertram, G. 2004. On the convergence of small Island economies with their metropolitan patrons. World development 32(2), 343-364.

5-   درگاهی. حسن و بهرامی غلامی. مینا، 1390، عوامل مؤثر بر انتشار گازهای گلخانه­ای در اقتصادهای منتخب کشورهای صنعتی و کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و توصیه های سیاستی برای ایران: رویکرد داده‌های پانل، فصل‌نامه اقتصاد محیط زیست و انرژی،سال اول، شماره 1، صص 79-99.

6-      Barnett, J,. Dessai, S,. Webber, M,. 2004. Will OPEC lose from the Kyoto Protocol?, Energy Policy, 32 , 2077–2088. 

7-      رومر. دیوید، ترجمه تقوی. مهدی، 1388، اقتصاد کلان پیش رفته، چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات. 

8-      Abramovitz, M. 1986. Catching Up, Forging Ahead, and Falling Behind. Journal of Economic History, 46, 385-406.

9-   حمیدی رزی. داود، 1392، بررسی هم‌گرایی شدت انرژی در بین کشورهای اوپک در حضور شکست­های ساختاری(یک رویکرد دوجانیه)، پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه ارومیه، فصل سوم. 

10-  Cunado, J. 2010. Structural breaks and real convergence in OPEK countries, Journal of Applied Economics, 14(1), 101-117.

11-  Jobert, T. Karanfil, F. Tykhonenko, A. 2010. Convergence of per capita carbon dioxide emissions in the EU: Legend or reality?, Energy Economics, 32,1364–1373.

12-  Huang, B. Meng, L. 2013. Convergence of per capita carbon dioxide emissions in urban China: A spatiotemporal perspective, Applied Geography, 40, 21-29.

13- فروغی پور. الهام، 1385، بررسی همگرایی سیگما و بتا (مطلق) بین کشورهای عضو اوپک (آزمون فرضیه سولو و سوان) 2004-1970، پژوهش‌نامه بازرگانی، سال 10، شماره 39، صص 135-156.

14- امیرتیموری. سمیه، خلیلیان. صادق، 1388، بررسی رشد اقتصادی و میزان انتشار گاز CO₂ در کشورهای عضو اوپک: رهیافت منحنی زیست محیطی کوزنتس، مجله علوم محیطی، سال هفتم، شماره اول، صص 161-172.

15- فطرس. محمدحسن، غفاری. هادی و شهبازی. آزاده، 1389، مطالعه رابطه آلودگی هوا و رشد اقتصادی کشورهای صادرکننده نفت، فصل‌نامه علمی-پژوهشی پژوهش‌های رشد و توسعه اقتصادی، دوره 1، شماره 1، صص 59-77.

16-  حشمت زاده، محمدباقر، 1390، پنجاه سال اوپک و سیاست، فصلنامه راهبرد، سال 20، شماره 60، صص 113-140.

17-  Olivier, J.G.J., Janssens-Maenhout, G., Muntean, M. Peters, J.H.A.W., Trends in global CO2 emissions - 2014 report, JRC report 93171 / PBL report 1490; ISBN 978-94-91506-87-1, December 2014.

18-  Furceri, D. 2005. β and σ-convergence: A mathematical relation of causality, Economics Letters, 89,212–215.