اثرات مونوساکارید زایلوز بر الگو های حرکتی اسپرم اپیدیدیم گاومیش رودخانه ای در دمای 37 درجۀ سانتیگراد
Subject Areas : Journal of Basic and Clinical Veterinary Medicine
نعمت
ارشدی
1
(گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران)
کیوان
عبدی
2
(گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران)
Keywords: محیط کشت, گاومیش, اسپرم, زایلوز, کاسا,
Abstract :
هدف از این مطالعه آزمایش تاثیر قند مونو ساکارید زایلوز بر الگوی حرکتی اسپرم اپیدیدیمی گاومیش در محیط کشت سلول ( TCM,199) در دمای 37 درجه سانتیگراد طی 24 ساعت بود. نمونه های بیضه با اپیدیدیم از کشتارگاه صنعتی ارومیه و نهایتا تا نیم ساعت پس از کشتار دام جمع آوری گردید .اسپرم دم اپیدیدیم هر جفت بیضۀ گاومیش نر بالغ پس از برش و استحصال، به میکرو تیوب های حاوی محیط کشت بافتی با 10 درصد آلبومین سرم گاوی با دمای 37 درجه سانتیگراد منتقل شد. سطوح مختلف قند زایلوز ( 0-1-3-5-10-15 میلی مول ) به محیط کشت بافتی حاوی 40 الی 50 میلیون اسپرم و 10 درصد آلبومین سرم گاوی اضافه گردید. سپس نمونه ها در انکوباتور 37 درجه سانتیگراد قرار گرفت و در زمان های 1-3-5-7-10-12 و 24 ساعت، در هر نمونه الگوی حرکتی حداقل هزار اسپرم توسط نرم افزار و سخت افزار کامپیوتری (کاسا) ثبت گردید.نتایج نشان داد که تا ساعت 12 بعد از اَنکوباسیون هیچ اختلاف معنی داری در میانگین شاخص های حرکتی اسپرم نبود در واقع بین میانگین های گروه شاهد و زایلوز تفاوت معنی دار مشاهده نگردید. اما در ساعت 24 بعد از اَنکوباسیون میانگین های زایلوز بویژه در سطح 15 میلی مول از شاهد کمتر و اختلاف معنی دار بود (P<0.05). چنین استنباط می شود که زایلوز شاخص های حرکتی اسپرم اپیدیدیم گاومیش را خصوصا" در سطوح بالا و 24 ساعت پس از اَنکوباسیون معنی دار کاهش می دهد، بنابر این کاربرد سطوح بالای قند زایلوز به عنوان منبع انرژی اسپرم اپیدیدیم گاومیش نر در محیط کشت بافتی و دمای 37 درجه سانتیگراد توصیه نمی شود.