The Proportion Origin of Subject and Ruling through Inferring Jurisprudential Rulings

Subject Areas : Islamic low

Mehri Ghasemi ¹ , syeed mohamad mehdi ahmadi ²

1 - Assistant Professor, Department of Islamic Law and Jurisprudence, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran,
2 - Assistant Professor, Department of Islamic Law and Jurisprudence, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran,

Received: 2020-02-16 Accepted : 2020-10-11 Published : 2021-06-10

Keywords: Proportion origin, Subject and ruling. Legislator expression, Free area,

Abstract :

An essential principle that constantly implies a two-way relationship between subject and rule is the proportion principle of the subject and commandment that is obtained as a result of mental concentrations and traditions of understanding. The wise legislator, in the position of expressing rulings in common and understandable language has expressed its instructions in terms of the proportion of the subject and ruling as a proof and validity of the legislator, has created this capacity for jurisprudential rulings to maintain their effectiveness over time. As a method of inference, this principle has also been considered by jurists. Several articles have been written on the proportion principle. The main question is that are there any reasons that have led to the discussion on the proportion of the subject and ruling? What has happened in our religious literature in the context of time that we have been allowed to enter the discussion of the proportion of the subject and ruling? In this paper, the origin of the proportion of jurisprudential subject or ruling is discussed. The openness of this discussion has been presented in our jurisprudential, principled and sometimes legal assemblies to factors such as the passage of time and the semantic evolution of evidence words of rulings, separation in jurisprudence as an example of "it is up to us to state the principles for you and it is up to you to extract the branches, the presence of clues generating evidence rulings, the existence of a free area in evidence of rulings, especially in governmental political rulings and the accuracy and depth of Shiite jurisprudence through inference.

References:

قرآن کریم.

1. ابن منظور، ابوالفضل، جمال الدین محمد بن مکرم  (1404). لسان العرب، 15جلدی. بیروت: دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع. چاپ سوم.

2. ابو جیب، سعدی ( 1408). القاموس الفقهی لغه و اصطلاحا. در یک جلد. دمشق: دار الفکر. چاپ دوم.

3. اصفهانی، محمد حسین (1418). نهایه الدرایه فی شرح الکفایه. بیروت: مؤسسه آل البیت (ع). چاپ اول.

4. اصفهانى، حسین بن محمد راغب (1412). مفردات ألفاظ القرآن. لبنان: دار العلم.، الدار الشامیه. چاپ اول.

5. انصاری، مرتضی بن محمد امین (1383). الاجتهاد و التقلید( مطارح الانظار). قم: مؤسسه آل البیت (ع). چاپ اول.

6. انصاری، مرتضى بن محمد امین (1421). صیغ العقود و الإیقاعات. قم: مجمع اندیشه اسلامى. چاپ اول.

7.  انصاری، مرتضی (1419). فرائد الاصول. قم:  مجمع الفکر الاسلامی. چاپ اول.

  8. ایازی، محمدعلی (1389). ملاکات احکام و شیوه های استکشاف آن. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی. چاپ دوم.

9. الایروانی، باقر (1395). دروس فی علم الاصول. مرکز نشر هاجر. چاپ ششم. 

10.  الاصفى، محمدمهدى (1386). اریخ الفقه الشیعى. در مقدمه الروضه البهیه فى شرح اللمعه الدمشقیه. زین الدین الجیعى العاملى. بیروت: مؤسسه الأعلمى للمطبوعات.

11. بابایی، علی اکبر ( 1394). قواعد تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه ودانشگاه. چاپ اول.

 12. بروجرى، آقا حسین طباطبایى (1429). منابع فقه شیعه. تهران: انتشارات فرهنگ سبز.

13. تفتازانی،­ سعدالدین (1376). مختصرالمعانی. قم: انتشارات دارالفکر. چاپ سوم.

 14. جنّاتی شاهرودی، محمد ابراهیم (1370). منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، 1جلدی. بی­جا.

15. جوادی آملی، عبدالله ( 1385). تفسیر موضوعی قرآن. قم: انتشارات اسراء، ج8، چاپ چهارم.

16. جوهرى، اسماعیل بن حماد، الصحاح (1410). تاج اللغه و صحاح العربیه. بیروت: دار العلم للملایین. چاپ اول.

 17. حرعاملی، محمد بن حسن (1409). وسایل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه. قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام. چاپ اول.

 18. خمینی، روح الله (1434). کتاب البیع. قم: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).

19.خمینى، سید روح الله موسوى (1425). تحریر الوسیله. قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.

20. خویی، ابوالقاسم (1417)، اجود التقریرات. بیروت: مؤسسه احیاء آثار الامام الخوئی.           

21..رجبی، محمود (1390)، روش تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه ودانشگاه.

22. السیوطی، جلال الدین عبد الرحمان بن ابی­بکر (1423). الاتقان فی علوم القرآن. قم: ذوی القربی..

23. سیورى حلّى، مقداد بن عبد اللّه (1425). کنز العرفان فی فقه القرآن. قم: پاساژ قدس، قم.  

24.  شبیری زنجانی، سید موسی (1419). کتاب نکاح. قم: مؤسسه پژوهشی رأی پرداز.

25. شوشتری، سید محمد مرعشی (1427). دیدگاه­های نو در حقوق. تهران: نشر میزان.

26. صدر، سید محمد باقر (1417). اقتصادنا. خراسان: دفتر تبلیغات اسلامى.

27. صدر، سید محمد باقر ( 1378). دروس فی علم الاصول.تبلیغات اسلامی حوزه علمیه. قم: مؤسسه بوستان.

28. صدر، سید محمد باقر (1430). دروس فی علم الاصول، الحلقه الثانیه. قم: موسسه انتشارات دارالعلم.

29. طاهرى، حبیب الله (1418). حقوق مدنی. قم:  دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.

30. طباطبایی، سیدمحمدحسین ( 1417). المیزان فى تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. جاپ پنجم.

31. طبرسی، فضل بن حسن ( 1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. تهران: انتشارات ناصر خسرو. چاپ سوم.

32. طیب حسینی، محمود ( 1392). درآمدی بر دانش مفردات قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه ودانشگاه، قم.

33. عاملی، شهید ثانی، زین الدین بن علی ( 1414). مسالک الافهام. قم: مؤسسه المعارف الاسلامیه. چاپ اول.

  34.عاملی، شهید ثانی، زین الدین بن علی (1380). الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه. قم: مکتب نوید اسلام.

35. غروی نائینی، محمد حسین ( 1355). فوائد الاصول. قم: انتشارات اسلامی،جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.

 36.عمید، حسن (1371). فرهنگ عمید. قم: مؤسسه انتشارات امیرکبیر. چاپ دوم.

37. عمید زنجانى، عباس على (1421). فقه سیاسى. تهران: انتشارات امیر کبیر.

38. کلینی، محمد بن یعقوب (1429). اصول کافی، 15جلدی. قم: دارالحدیث للطباعه و النشر.

39. گیلانی، میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمد حسن (1427). قوانین الاصول. تهران: مکتبه العلمیه الاسلامیه.

40. فاضل تونی، عبد الله بن محمد (1415). الوافیه فی اصول الفقه. قم: مجمع الفکر الاسلامی.

41.  فیض، علیرضا (1394). مبادی فقه و اصول. تهران: مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران.

42. قرشى، سید على اکبر (1412). قاموس قرآن. تهران: دار الکتب الإسلامیه.

43.محقق داماد، سید مصطفى. (1406). قواعد فقه. تهران: مرکز نشر علوم اسلامى. چاپ دوازدهم.

44.. مطهری، مرتضی (1380). اسلام و مقتضیات زمان. تهران: انتشارات صدرا. چاپ یازدهم.

45. مظفر، محمدرضا (1419). اصول فقه. تهران: دارالتفسیرشریعت.

46. المصطفوی، سیدکاظم (1421).القواعد. قم: مؤسسه النشر الاسلامی.

47. مکارم شیرازی، ناصر (1427). دائره المعارف فقه مقارن. قم: انتشارات مدرسه امام علی بن ابی طالب.

48. مکارم، شیرازى، ناصر (1424). کتاب النکاح. قم: مدرسه امام على بن ابى طالب علیه السلام. چاپ اول.

49. مکارم شیرازی، ناصر (1424). رمی جمرات در گذشته  وحال. قم: مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع). چاپ دوم.

50.  معین، محمد (1350). فرهنگ معین. تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر.

51.  الموسوی، محمد (1388). منهج الفقه الاسلامی فی المسائل المستحدثه. تهران: مؤسسه بوستان کتاب.

 52. نجفی، محمدحسن ( 1367). جواهر الکلام فی شرائع الاسلام. تهران: دارالکتب الاسلامیه. چاپ سوم.

53. نجفى، محمد حسن (1415). مجمع الرسائل. مشهد: مؤسسه صاحب الزمان علیه السلام.

54.  نجف‌آبادى، حسین على منتظرى (1409).  مبانى فقهى حکومت اسلامى. قم: مؤسسه کیهان.

55. نور مفیدی، سید مجتبی (1393).  بررسی نظریة خطابات قانونیه. قم: مرکز فقهی ائمه اطهارعلیه السلام.

56. واسطى، زبیدى، حنفى، محب الدین، سید محمد مرتضى حسینى (1414). تاج العروس من جواهر القاموس. بیروت: دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع.

57. هاشمی شاهرودی، سیدمحمود ( 1389). فرهنگ فقه. قم: مؤسسه دایره المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت (ع).

58. یوسفی، احمد­علی ( 1381). ربا و تورّم. قم: مرکز نشر آثار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

مقالات

1. سبحانی، جعفر. تاثیر زمان ومکان در استنباط احکام شرعی، سایت اینترنتی شفقنا، 23/11/2017.

2. محمدیان امیری و همکاران. ( 1397). بررسی فقهی و حقوقی ماهیت بیع در فضای مجازی، فصلنامه پژوهش­های فقه و حقوق اسلامی، شماره 55.

The Holy Quran.

Abu Jeib, S.  (1988). Dictionary of jurisprudential words and terms. Damascus: Dar al-Fekr.

Al-Irvani, B. (2016). Lessons in the science of principles. Q       om: Hajar Publishing Center. Al-Asfi, M. (2007). History of Shia jurisprudence", in the introduction of Al-Rozah al-Bahiyah fi Sharhe Al-lamaah Al- Dameshghiyah, Zayn Al-Din Al-Ja'i Al-Ameli. Beirut: Scientific Foundation for Press.

Al-Mostafawi, K. (2001). Rules. Qom: Islamic Publishing Institute.

 Al-Mousavi, M. (2009). Manhaj Al-Fegh Al-Islami fi Al-Masael Al-Mostahdesah. Qom: Boostan Institute.  

Al-Suyuti, J. (2002). Al-Atqan fi Uloom al-Quran, Zo al-Qorba. Qom: Qom Institute.

Ameli, A. (2001). Al-Rozah al-Bahiyah fi Sharhe Al-lamaah Al- Dameshghiyah. Qom: Navid Islam School.

Ameli, Sh. (1994). Masalak al-Afham. Qom: Islamic Enlightenment Institute.

Amid Zanjani, A. (2001). Political jurisprudence (Amid). Tehran: Amir Kabir Publications.

Amid, H. (1992). Amid dictionary. Qom: Amirkabir Publishing Institute.

Ansari, M. (1999). Benefits of principles. Qom: Islamic Though Association.

Ansari, M. (2001). Sigh al-Oqood va Al-Iqa'at. Qom: Islamic Thought Association.

Ansari, M. (2004). Ijtihad and Taqlid (Matareh al-Anzar). Qom:Al-al-Bayt Institute.

Ayazi, M. A. (2010). Criteria of rulings and methods of its exploration. Qom: Institute of Islamic Sciences and Culture.

Babaei, A.A. (2015). Rules of Quran interpretation. Qom: Research Institute.

Fazel Tooni, A. (1995). Al-Wafiyah fi Osul Al-Fegh. Qom: Islamic Thought Association. Feyz, A. (2015). Foundations of jurisprudence and principles. Tehran:  University of Tehran Publishing Institute.

Isfahani, H. R. (1992). Moradat al-Alfaz al-Quran. Syria: Dar al-Elm.

Isfahani, M. H. (1998). Nahayat al-Derayah fi Shar al-Kefayeh. Beirut: Al al-Beit Institute.

Javadi Amoli, A. (2006) Thematic Interpretation of the Holy Quran. Qom: Esra Publications.

Johari, E. (1999). Taj Al-Logha and Al-Sahah Al-Arabiya. Beirut: Dar Al-Elm al-Mallaein. Horamli, M. (1991). Vasael al-Shiite ela Tahsil Masael al-Sharia. Qom: Al-Bayt Institute.

Khomeini, R. (2004). Tahrir al-Vasilah. Qom: Islamic Publications Office affiliated with Qom Seminary Teachers Society.

Kulayni, M. (2008). Al-Kafi. Qom: Dar al-Hadith al-Tabaah va al-Nashr.

Makarem Shirazi, N. (12003). Remi Jamrat in the past and present. Qom: Imam Ali ibn Abi Talib (A) School.

Makarem Shirazi, N. (2006). Encyclopedia of contemporary jurisprudence. Qom: Imam Ali ibn Abi Talib School Publications.

Makarem, Shirazi, N. (2003). Marriage Book. Qom: Imam Ali ibn Abi Talib School.

Moein, M. (1971). Moein dictionary. Tehran: Amirkabir Publishing Institute.

Mohaghegh Damad, M. (1986). Rules of jurisprudence. Tehran: Islamic Sciences Publishing Center.

Motahari, M. (2001). Islam and requirements of time. Tehran: Sadra Publication.

Mozaffar, M.R. (1999).Principles of jurisprudence. Tehran: Dar al-Tafsir Shariat.

Najafabadi, H.A. (1989). Jurisprudential foundations of Islamic government.Qom: Kayhan Institute.

Najafi, M.H. (1988). Jawahar Al-Kalam fi Sharae Al-Islam. Tehran: Islamic Library. Najafi, M. H. (1995). Majma Al-Rasael. Mashhad: Saheb Al-Zaman Institute.

Noor Mofidi, M. (2014). A study of the theory of legal letters. Qom: Jurisprudential Center of the Imams.

Qurashi, A.A. (1992). Quran dictionary. Tehran: Islamic Books House.

Rajabi, M. (2011). Quran interpretation method. Qom: Research Institute of Seminary and University.

Sadr, M.B. (1997). Economics. Khorasan: Islamic Propaganda Office.

Sadr, M.B. (1999). Lessons in the science of principles. Qom: Boostan Institute.

Sadr, M.B. (2009). Lessons in the science of principles. Qom: Dar Al-Elm Publishing Institute.

Shoushtari, M. (2006). New perspectives on law. Tehran: Mizan Publishing Center.

Taftazani, S. (1997). Mokhtasar al-Ma'ani. Qom: Dar al-Fekr Publications.

Taheri, H. (1998). Civil law. Qom: Islamic Publications Office affiliated with Qom Seminary Teachers Society.

Tayeb Hosseini, M. (2013). An introduction to the knowledge of Quranic content. Qom: Research Institute of Seminary and University.

Waseti, Z., & Hanafi, M. (1994). Taj Al-Aroos men Jawaher Al-Ghamoos. Beirut: Dar al-Fekr for Printing.

Yousefi, A.A. (2002). Usury and inflation. Qom: Publishing Center of the Institute of Islamic Culture and Thought.