Ways to Develop Sustainable Tourism Industry in Tabriz Based on Regional Components

Subject Areas :

Vahid Khoshalhan ¹ , karim hoseinzadeh dalir ² , hosein nazmfar ³

1 - Marand azad university
2 - marand azad university
3 - ardabil azad university

Received: 2020-05-23 Accepted : 2020-07-01 Published : 2020-08-22

Keywords: Tabriz, Sustainable Tourism, Delphi Technique, Regional Innovation Systems (RIS),

Abstract :

The purpose of this article is a careful review of the factors affecting the sustainable tourism of Tabriz especially in terms of Regional Innovation Systems (RIS). Due to the influential regional components in tourism, the methodology of this research is based on the Delphi technique, which has been devoted to explaining the comments and suggestions of the experts in three stages. For this purpose, 25 experts from the influential tourism areas of Tabriz have been used. The results of this research indicate that Tabriz having  multiple potentials including historical centers, nature attractions, scientific, literary and religious characters, and the registration of some of its regions and industries in the global form, has the necessary criteria and potentials for sustainable tourism in the future. The measures taken to stabilize tourism in Tabriz are appropriate and Tabriz in 1404 can be considered as a starting point for the development of sustainable tourism and also the modernization of Tabriz for the distant horizons may be regarded serious. Total readiness of Tabriz can be considered as the most important strategy for tourism development, including the standards of biological, environmental, valuable and humanistic aspects of tourism sustainability. Also, cultural development, promotion of knowledge and citizens’ views for believing tourism are of the important approaches to develop tourism in the city.

References:

1. پاپلی یزدی،م.، سقایی،م.1386. گردشگری: ماهیت و مفاهیم. چاپ اول. انتشارات سمت. 284 صفحه.


2. حسین زاده دلیر،ک.، خلیلی، ر.، کرمی،م. 1393. ارزیابی دسترسی گردشگران شهری به اماکن خدماتی-رفاهی در شهرهای ایران: مطالعه موردی شهر تبریز. فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، 11(3):127-107.


3. حسین زاده دلیر،ک.، قربانی گلزاری،س.، قربانی گلزاری،س. 1395. بررسی و شناخت قابلیت‏های توسعه پایدار گردشگری شهر تبریز با استفاده از مدل SWOT . فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، 19(5):40-19.


4. زالی،ن.، عطریان،ف. 1395. تدوین سناریوهای توسعه گردشگری منطقه‏ای بر اساس اصول آینده‏پژوهی(مورد مطالعه: استان همدان). آمایش سرزمین، 8(1):131-107.


5. سرمد،ز.، بازرگان،ع.، حجازی،ا. 1376. روش‏های تحقیق در علوم رفتاری. چاپ اول. انتشارات آگه. 406 صفحه.


6. صمدی،ع.، مصلح شیرازی،ع.، روحی،آ.1391 . طراحی یک مدل دینامیک برای صنعت گردشگری در ایران با استفاده از رویکرد پویایی شناسی سیستم برای افق 1404. فصلنامه مدل‏سازی اقتصادی، 6 (1):89-65.


7. عطاری،م.، بهرامی،م.، طاعتی،م.، علمداری،ش. 1393. روش‏های آینده‏نگاری. چاپ اول. انتشارات رویش. 238 صفحه.


8. علیزاده،ک. 1381. اثرات حضور گردشگران بر منابع زیست محیطی. فصلنامه پژوهش‏های جغرافیایی، 44(35):70-55.


9. کاظمی،م. 1380. مدیریت گردشگری. چاپ اول. انتشارات سمت. 282 صفحه.


10. کروبی،م.، نجفی پور،ا.، حیدری،م. 1391. آینده‏پژوهی رهیافتی نو در توسعه و برنامه‏ریزی گردشگری. اولین همایش ملی آینده پژوهی، تهران، 29 آذر.


11. محسنی،ر. 1388. گردشگری پایدار در ایران: کارکردها، چالش‏ها و راهکارها. مجله فضای جغرافیایی، 28 (9):171-149.


12. Choi, H., Sirakaya, E. 2006. Sustainability indicators for managing community tourism. Tourism Management. 27(3): 1274–1289.


13. Cooke ,P., Heidenreich, M., Braczyk, H. 2004. Regional Innovation Systems: The Role of Governances in a Globalized World.2^nd Routledge Press. 445p.


14. Farmaki, A., Altinay, L., Botterill, D., Hilke, S. 2015. Politics and sustainable tourism: The case of Cyprus. Tourism Management. 47(5): 178-190.


15. Hall, M. 2000. Tourism planning; policies, processes and Relationships. 1st edition. Prentice Hall Press. 236p.


16. Ingrid, , Anja, M., Volgger, M., Harald,P. 2018. The special characteristics of tourism innovation networks: The case of the Regional Innovation System in South Tyrol. Journal of Hospitality and Tourism Management. 37(4): 68-75.


17. Lozano-Oyola,M., Blancas,F.J., González, M., Caballero, R. 2012. Sustainable tourism indicators as planning tools in cultural destinations. Ecological Indicators. 18(4): 659–675.


18. Okoli, C., Pawlowski, S. 2004. The Delphi method as a research tool: An example, design considerations, and applications. Information & Management Journal. 42(1): 15–29.


19. Ploat, N., Hermans, E. 2016. A model proposed For sustainable accessible tourism. Review of Applied Management Studies. 14(6): 125–133.


20. Tsung, H., Hsin-Pei, H. 2016. Indicators of sustainable tourism: A case study from a Taiwan’s wetland. Ecological Indicators. 67(3): 779–787.