Investigating and analyzing the developmental level of rural areas with factor analysis method
(Case Study: Vakil Abad village of Kerman Province)
Subject Areas :
Mohammad Sadeqh Oliaei
1
,
Somayeh Azizi
2
1 - Assistant Professor of Geography and Rural Planning, Tehran Kharazmi University, Tehran, Iran
2 - Masters Student, Geography and Rural Planning, Tehran Kharazmi University, Tehran, Iran
Received: 2018-06-03
Accepted : 2018-11-01
Published : 2018-12-21
Keywords:
factor analysis,
Rural Development,
Development Indicators,
Develop,
Vakil Abad of Baft,
Abstract :
Rural areas as the smallest geographical unit and the differences in them, despite the homogeneity of rural development, can be studied. Rural development is one of the country's development programs, One of the pillars of comprehensive development and its integration is to eliminate the economic and social imbalances of the regions and In order to solve problems caused by regional imbalances, the first step is to recognize and level the regions in terms of development in different fields. Considering the discussed issues, the present study is conducted using a descriptive-analytical approach to investigate and analyze the development level of villages in Vakil Abad village using factor analysis method.The 44 indicators used in this study in three environmental, socio-cultural and economic dimensions, which have been reduced to 12 significant factors by factor analysis, are selected to emphasize all aspects of rural villages in Vakil Abad village.The method is quantitative and the sample size is determined by the Cochran formula 310. For analysis of Excel software, Spss, ArcGIS is used to draw maps. After analysis, the results show that there is a significant difference between the villages of Vakil Abad village and these villages can be ranked in three groups with high development level, moderate level of development and level Development is low.
References:
امیدزاده، ه. 1392. سنجش سطح توسعه‌یافتگی روستاهای دهستان رازان با استفاده از شاخص ترکیبی توسعه انسانی. فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری چشم‌انداز زاگرس، 5(16):97-106.
آسایش، ح. 1376. کارگاه برنامه‌ریزی روستایی، انتشارات پیام نور، تهران، 296 صفحه.
پورمحمدی، م. ر.، رنجبرنیا، ب.، ملکی، ک.، شفاعتی، آ. 1391. تحلیل توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان کرمانشاه، مجله علمی تخصصی برنامه‌ریزی فضایی، 5(1):1-26.
ـــــــــ، طهماسبی پور، ر.، مرادی هوسین، ن. 1390. تعیین و تحلیل سطوح برخورداری شهرستان‌های استان بوشهر با استفاده از مدل اسکالوگرام، فصلنامه جغرافیا و آمایش سرزمین، دانشگاه گلستان، 1(2):1-16.
جدیدی میاندشتی، م. 1383. توزیع متعادل منابع مالی به روش سطح‌بندی توسعهی مناطق، فصلنامه پژوهش های اقتصادی، 4(12-11):107-132.
جمعه پور، م. 1385. مقدمه‌ای بر برنامه‌ریزی توسعه روستایی، انتشارات سمت، تهران، 272 صفحه.
حسین زاده دلیر، ک. 1384. برنامه‌ریزی ناحیه‌ای، چاپ دوم، انتشارات سمت، تهران، 254 صفحه.
حکمت نیا، ح.، موسوی، م. 1385. کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامه‌ریزی شهری و ناحیه‌ای، انتشارات علم نوین، یزد، 320صفحه.
داداش‌پور، ه.، حاجی وندی، ن. 1394. ارزیابی میزان تحقق‌پذیری طرح‌های توسعه و عمران ناحیه‌ای در ایران (مورد مطالعاتی: طرح توسعه و عمران ناحیه‌ای ساوه)، فصلنامه آمایش محیط، 11(41):71-92.
رضوانی، م. ر. 1383. سنجش و تحلیل سطوح توسعه‌یافتگی نواحی روستایی شهرستان سنندج، مجله جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، مشهد، دانشگاه فردوسی، (3):149-164.
زنگی‌آبادی، ع.، علیزاده، ج.، احمدیان، م. 1390. تحلیلی بر درجه توسعه یافتگی شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی با تکنیک TOPSIS و AHP، فصلنامه علمی- پژوهشی نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، 4(1):69-84.
زیاری، ک. ا.، جلالیان، ا. 1387. مقایسه شهرستان‌های استان فارس بر اساس شاخص های توسعه 75-1355، فصلنامه جغرافیا و توسعه، پژوهشکده علوم زمین و جغرافیا دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، 6(11):77-96.
سرور، ر.، خلیجی، م. 1394. سنجش درجه توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد، مجله پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 6(21):102-89.
شالی، م.، رضویان، م. ت. 1389. نابرابری‌های منطقه‌ای در استان آذربایجان شرقی با روش تاکسونومی و خوشه‌بندی، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 10(11):25-40.
صفرزاده، ب.، رحمانی، ب. 1393. جایگاه ارتباط شاخص های خدمات شهری و جمعیت در ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهرهای استان اردبیل با استفاده از مدل TOPSISI، فصلنامه آمایش محیط، 8(30):1-18.
طالبی، ه.، زنگی‌آبادی، ع .1380. تحلیل شاخص ها و تعیین عوامل مؤثر در توسعه انسانی شهرهای بزرگ کشور، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 16(60):124-142.
عبداللهی، ع. ا.، کاکادزفولی، ا.، کاکادزفولی، ا. 1393. سنجش درجه توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان کرمان از نظر شاخص های توسعه با استفاده از مدل SAW، نشریه مطالعات نواحی شهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، 1(1):63-86.
عضدی، ا.، محمدی، ح.، کریمی، م.ر. 1389. رتبه‌بندی مناطق شهری بر اساس سطح توسعه‌یافتگی: مورد استان فارس، فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، 10(36):185-214.
علیائی، م. ص.، محمدی نژاد، ب. 1388. بررسی نقش سرمایه اقتصادی در توسعه نیافتگی سکونتگاه‌های روستایی ایران (مطالعه موردی مناطق روستایی شهرستان دیواندره)، فصلنامه برنامه‌ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 1(2): 143-156.
فنی، ز. 1382. شهرهای کوچک رویکردی دیگر در توسعه منطقه‌ای، چاپ اول، انتشارات سازمان شهرداری‌های کشور، تهران، 146 صفحه.
قره‌باغیان، م. 1375. اقتصاد رشد و توسعه، چاپ اول، نشر نی، تهران، 518 صفحه.
کلانتری، خ. 1380، برنامه‌ریزی و توسعه منطقه‌ای، چاپ اول، انتشارات خوشبین، تهران، 288 صفحه.
مرادی مسیحی، و.، طالبی، م. 1396. تحلیل فضایی محرومیت‌های توسعه‌یافتگی (مطالعه موردی: شهرستان‌های استان گیلان)، فصلنامه پژوهش های جغرافیای انسانی، 49(1):55-68.
معصومی اشکوری، ح.1370. اصول و مبانی برنامه‌ریزی منطقه‌ای، انتشارات صومعه‌سرا، 152 صفحه.
ملکی، س.، احمدی، ر. 1394. تأثیر عامل فاصله از مرکز بر میزان توسعه یافتگی شهرستان‌های استان خوزستان، فصلنامه آمایش محیط، 9(32):1-22.
موسوی، م.، حکمت نیا، ح. 1384. تحلیل عاملی و تلفیق شاخص ها در تعیین عوامل مؤثر بر توسعه انسانی نواحی ایران، مجله جغرافیا و توسعه، (6):55-69.
مولایی، م. 1386. مقایسه درجه توسعه‌یافتگی بخش خدمات و رفاه اجتماعی استان های ایران طی سال‌های 1373 و 1383، فصلنامه رفاه اجتماعی، 6(24):241-258.
میره‌ای، م.، عارفی، م.، رشنوفر، آ. 1395. پژوهشی بر توسعه‌یافتگی و نابرابری‌های آن در استان لرستان، فصلنامه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 6(21):1-16.
نسترن، م.، فتاحی، س. 1388. سطح‌بندی شهرستان‌های استان گلستان از نظر شاخص های توسعه‌یافتگی با روش تحلیل عاملی، فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی، 1(1):50-62.
هاروی، د. 1376. عدالت اجتماعی و شهر، ترجمه فرخ حسامیان، انتشارات پردازش، تهران، 372 صفحه.
Bhatia, V. K., Rai, S. C. 2004. Evaluation of Socio – Economic Development in Small Areas. New Degli. UNDP, Human Development Report, New York, 110- 230.
Fanni, Z., Khakpour, B. A., Heydari, A. 2014. Evaluating the regional development of border cities by TOPSIS model (case study: Sistan and Baluchistan Province, Iran). Sustainable Cities and Society, (10): 80-86.
Ganbarey, Y., Barghi, H., Hajarian, A. 2014. Analysis and prioritization of development in Lorestan Province cities using Tapsys technique. Urban regional studies and research, 6 (21): 169-180.
Lees, N. 2010. Inequality as an Obstacle to World Political Community and Global Social Justice, Oxford University, Paper to be Presented at the SGIR 7th Annual Conference on International Relations, Sweden: 9-11.
Mannan, S. 2014. Sustainable Development-Chapter 25. Lees' Process Safety Essentials. 437- 446.
Miron, D., Alina, M. D., Simona, R. 2009. Index of Regional Economic Growth In Post. Accession Romania. Romanian Journal of Economic Forecasting, 9 (3): 112- 124.
Nourry, M. 2007. Measuring Sustainable Development: Some Empirical Evidence, Ecological Economics, (67): 441-456.
Rahnemiey, M.T., pourkodidid, B. 2015. The development of educational city in Giln, Geography, 13 (46): 41-62.
Vilceanu, D., Copcea, G. B., Trifu. S. 2014. Regional Disparities and Economic Trends in Romania: A Spatial Econometric Analysis. Anale. Seria Ştiinţe Economice. Timişoara, ISSN: 1582-6333, 65-73.
Zandmoghadm, M. R., Habebykotniey, S. 2013. Analyzes and classifies the potential of tourism development and its impact on sustainable development using multivariate models TOPSIS (Case study: Mazandaran). Journal of Geographic Information, 22 (88): 62-68.
_||_
