Comparative study of protest literature in Baharestan, Jami and Yazji authorities

Subject Areas : Contemporary Literature Studies

amin zarvi dezfoli ¹ , masoud pakdel ^{2 *} , sima mansoori ³

1 -
2 - Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Ramhormoz Branch, Islamic Azad University, Ramhormoz, Iran.
3 - Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Ramhormoz Branch, Islamic Azad University, Ramhormoz, Iran

Received: 2024-10-01 Accepted : 2024-10-14 Published : 2025-01-04

Keywords: Protest literature, Baharestan, Mahmaal, Jami, Nasif Yazji, social criticism.,

Abstract :

Protest literature, as one of the most important literary genres in the history of literature, reflects the social, political and cultural dissatisfactions of a society. This research deals with the comparative comparison between Baharestan Jami and Yazji officials in the field of protest literature. In this study, the way of expressing objections and the content related to social and political grievances in both works are analyzed by descriptive-analytical method. Baharestan by Abdul Rahman Jami was written in the 9th and 15th century AD and criticized the social and political conditions of his time. On the other hand, Nasif Yazji's Majam Al-Bahrin is a work from the 19th century that criticizes the state of Arab society with an artistic and beautiful language. With a comparative approach, this article examines the similarities and differences of the two works and shows how each of these writers protested the conditions of their time using literary language. Also, the impact of political and social developments on protest literature and the role of each writer in shaping social discourses are investigated. The results of this research show that the stories of Baharestan Jami and the officials of Yazji criticize and protest the various social, moral and intellectual situations of their contemporary society by using humor, irony and allegory. These protests are expressed delicately and accurately in the form of short and symbolic stories, in such a way that the reader realizes the depth of social anomalies by reflecting on them.

References:

1. آذرنوش، آذرتاش. (1389). تاریخ ادبیات عرب. تهران: انتشارات سمت.
2. جامی، نورالدین عبد الرحمن. (1370). بهارستان. تصحیح و مقدمه سعید نفیسی. تهران: انتشارات زوار.
3. حسینی مؤخر، سید محسن، نجات، سید حمید. (1395). بررسی تطبیقی درونمایه اعتراض در شعر احمد مطر و علیرضا قزوه. مطالعات تطبیقی فارسی و عربی، 1(2)، 66-39.
4. خورشیدی سیله، هومان. (1394). جایگاه اعتراض در ادبیات فارسی تا قرن هشتم. کنفرانس ملی آینده پژوهی، علوم انسانی و توسعه.
5. شمیسا، سیروس. (1384). سبک‌شناسی شعر فارسی. تهران: انتشارات فردوس.
6. زرین‌کوب، عبدالحسین. (1371). با کاروان حله. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
7. طاهری ماه زمینی، نجمه، و بصیری، محمدصادق. (1400). مقایسه و تحلیل مضامین اشعار اعتراض در ادبیات معاصر ایران. ادبیات پایداری (ادب و زبان نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی کرمان)، 13(24 )، 111-136.
8. عرفانیان، لاله، عباسی، فرزاد، نوروز، مهدی، و فخراسلام، بتول. (1400). پژوهشی در سبک, محتوا و شیوه های شعر اعتراض معاصر با بررسی اشعار «مهدی اخوان ثالث, احمد شاملو, سیاوش کسرایی». سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، 14(9 (پیاپی 67) )، 87-104.
9. فتوحی، محمود. (1390). نقد ادبی: نظریه‌ها و رویکردها. تهران: سمت.
10. گلدمن، لوییس (1381) جامعه‌شناسی ادبیّات، ترجمۀ محمّد پوینده، تهران: نشر هوش و ابتکار.
11. گنجیان خناری، علی، رحیمی، ثریا، و نعمتی، فاروق. (1395). ادبیات اعتراض در شعر جمیل صدقی الزهاوی و ابوالقاسم لاهوتی. کاوش نامه ادبیات تطبیقی، 6(22)، 163-188.
12. وحیدزاده، محمدرضا (1400) شعر و اعتراض، تهران: سوره مهر.
13. یازجی، ناصیف. (1966). مجمع البحرین (مقامات یازجی)، بیروت: دارالفکرالاسلامی.