Intertextuality of the Qur'anic Verses in the Transcription of "Gholshan" from Mohammad Rahim Kermani

Subject Areas : Abstract Articles

Seyyed Ya'ghoob Hosseini ¹ , Maryam Mahmoodi ²

1 - PhD Student, Department of Persian Language and Literature, Dehaghan Branch, Islamic Azad University, Dehaghan, Iran.
2 - Associate Professor, Department of Persian Language and Literature, Dehaghan Branch, Islamic Azad University, Dehaghan, Iran.

Received: 2020-04-18 Accepted : 2020-07-22 Published : 2020-11-21

Keywords: intertextuality, Ethics, Mohammad Rahim Kermani, Keywords: Qur'an, Gholshan,

Abstract :

Abstract         In fact, the intertextual relationship, studies the bonds of one text with the other past or present texts. Julia Christova was the originator of intertextuality. Later on Gerard Janet developed this idea and divided it to its subdivisions. Today, the intertextual technique is one of the most outstanding characteristics of poetical and textual structure. In this case, The Holy Qur'an as an ethereal source, is of the most significant sources which has inspired most of the writers and poets in the Islamic world. Mohammad Rahim Kermani, the writer of the ethical book " Gholshan ", and of the imitators of the Gulestan of Sa'di, has also utilized the intertextual technique. We have tried, in this article, by using the intertextuality and by employing analytical – descriptive method to investigate these impacts on the text of this book. The aim of this article is to reveal the approach and intertextual relations to highlight the didactic and ethic teachings of the Holy Qur'an. The attention of the author of the Gholshan to the Qur'an and utilizing it in numerous methods shows his presence of mind, the vastness of his knowledge, and indicates his commitment to religion. Mohammad Rahim Kermani, by using the Qur'an in his words has revealed the literary aesthetics elements in its best form.

References:

فهرست منابع و مآخذ

الف: کتب

• قرآن کریم.


• نهج البلاغه، (1392)، ترجمة سید جعفر شهیدی، تهران: علمی- فرهنگی.


• احمدی، بابک، (1390)، ساختار و تأویل مـتن، تهران: نشر مرکز.


• انجینو، مارک، ( 1987)، فی­أصول الخطاب النقدی الجدید، ترجمة احمد المدینی، بغداد : دارالشؤون الثقافیه العامه.


• حلبی، علی اصغر، (1374)، تأثیر قرآن و حدیث در ادبیّات فارسی، تهران: اساطیر، چاپ سوم.


• خطیبی، حسین، (1375)، فن نثر، تهران: زوّار، چاپ دوم.


• راشد محصّل، محمّدرضا، (1380)، نشانه شناسی ادبی در کاربرد قرآن و حدیث، مشهد: آهنگ قلم.


• سجودی، فرزان، (1392)، نشانه­شناسی کـاربردی، تهران: قصّه، چاپ دوم.


• کرمانی، محمّدرحیم، (1290)، نسخة خطّی گلشن، شمارة14842، تهران: کتابخانة مجلس اسلامی.


• گراهام، آلن، ( 1385)، بینامتنیّت، ترجمة پیام یزدانجو، تهران: نشر مرکز.


• مشکور، محمّدجواد،(1387)، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد: پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.


• نامور مطلق، بهمن، (1390 )، درآمدی بر بینامتنیّت، نظریّه­ها و کاربردها؛ تهران: سخن.

 

ب: مقالات

• خاتمی، احمد، (1380)، تأثیرپذیری از قرآن در ادبیّات فارسی، نشریة قرآن و حدیث: «گلستان قرآن»، شمارة 80، صص 16 –


• خراسانی، محبوبه، (1387)، اخلاق نامه نویسی در ایران و جایگاه اخلاق جلالی، فصلنامة پژوهش­های ادبی، سال 5، شمارة 20، صص 9-24.


• قائمی، مرتضی؛ محقّقی، فاطمه، (1390 )، بینامتنی قرآنی در مقامات ناصـیف یـازجی، دو فصـلنامة تخصّصی پژوهش­های میان ­رشته­ای قرآن کـریم، سال دوم، شمارة پنجم، صص15-19


• نامور مطلق، بهمن، (1386الف)، «مطالعة ارجاعات درون متنی در مثنوی با رویکرد بینامتنی»،پژوهشنامة علوم انسانی، شمارة 54، صص429-442.


• ___________، (1386ب)، «ترامتنیّت مطالعة روابط یک متن با دیگر متن­ها»، پژوهشنامة علوم انسانی، شمارة 56، صص83-98.

17- یداللهی اصلان، ابوالفضل، مقبلی، مهناز، (1393) «تبیین رابطة بینامتنیّت با دیگر فنون بلاغی (اقتباس، تضمین و...)»، مجموعه مقالات برگزیده برای چاپ، همایش ملّی بینامتنیّت (التناص)، قم: بنیان پویا پژوه اندیشه.