The Factors for the Actualization of a Human’s Existential Purpose from the View of Mullā Sadrā

Subject Areas : فلسفه اسلامی

Tayebeh T Tavakoli Hamed ¹ , Hadi Vasei ² , Mohammad Hossein Irandoost ³

1 - PhD student in Islamic Philosophy and Theology, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran
2 - Assistant Professor, Department of Islamic Philosophy and Theology, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran
3 - Assistant Professor, Department of Islamic Philosophy and Theology, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran.

Received: 2020-09-10 Accepted : 2020-11-01 Published : 2021-03-21

Keywords: Existential Purpose, human, wisdom, ration, Mullā Sadrā,

Abstract :

The objective of the present study is to review the factors for the actualization of a human’s existential purpose from the view of Mullā Sadrā. The method of study is descriptive analysis and the results showed that Mullā Sadrā recognizes that the purpose is the real wisdom of “insight into existence, God’s attributes and acts, and insight into the soul and the way of its resurrection” and it is equal to “rational felicity”. He believes that a human who has real felicity has reached his ultimate perfection and is a “perfect man”. Since from the view of Mullā Sadrā, wisdom is insight; and insight is faith; and faith from its lowest to the highest level is accompanied by action and in fact, the quality and quantity of action shows the weakness or intensity of faith, therefore it is not only action that plays an effective role in the emergence of wisdom, but also wisdom reveals itself in the acts of a wise man. A wise man without action just claims wisdom like someone who claims faith but no effect of that is observed in his behavior.

References:

قرآن کریم

اردبیلی، عبدالغنی (1381). تقریرات فلسفه امام خمینی. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام­ خمینی، ج3.

جوادی­آملی، عبدالله (1368). شرح حکمت‌ متعالیه اسفار اربعه. تهران: ‌الزهراء‌(س)، ج6.

جوادی­آملی، عبدالله (1376). رحیق مختوم. قم: اسراء، ج2.

جوهری فارابی، اسماعیل بن حماد (1430ق). تاج اللغه و صحاح العربیه المسمی الصحاح. لبنان: داراحیاء التراث العربی، ج5.

سیاح، احمد (1387). فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی فارسی مصور. تهران: کتاب‌فروشی اسلام، ج3.

عبدالهی، مهدی (1390). کمال‌ نهایی انسان و راه تحصیل آن از دیدگاه فیلسوفان اسلامی. قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.

مطهری، مرتضی (1386). جهان­بینی اسلامی. تهران: صدرا.

ملاصدرا (1354).‌ المبدأ و ‌المعاد فی ‌الحکمه ‌المتعالیه. مصحح سید جلال‌الدین آشتیانی. تهران: انجمن حکمت و فلسفه ایران.

ملاصدرا (1363). تفسیر ‌القرآن‌ الکریم. ترجمه محمد خواجوی. تهران: مولی، ج5-6، 1.

ملاصدرا (1380).‌ الحکمه ­المتعالیه فی أسفار العقلیه ‌الأربعه. ترجمه محمد خواجوی. تهران: مولی، ج2، 9، 3/1، 3، 1، 8.

ملاصدرا (1381). کسر اصنام ‌الجاهلیه. ترجمه محسن جهانگیری. تهران: بنیاد حکمت ­اسلامی صدرا.

ملاصدرا (1382).‌ الشواهد الربوبیه فی مناهج ‌السلوکیه. مصحح سید جلال‌الدین آشتیانی. قم: بوستان­ کتاب.

ملاصدرا (1387ب). مظاهر ‌الالهیه. مصحح سید محمد خامنه­ای. تهران: بنیاد حکمت ­اسلامی صدرا.

ملاصدرا (1389). اسرار الآیات. ترجمه محمد خواجوی. تهران: مولی.

ملاصدرا (1981م). ‌الحکمه ­المتعالیه فی أسفار العقلیه ‌الأربعه. بیروت: دار‌الحیاء‌ التراث ‌العربی، ج1.

ملاصدرا (1387الف). شرح ‌الاصول‌ الکافى. تصحیح سبحانعلى کوشا. تهران: بنیاد حکمت­ اسلامى صدرا، ج5.

ملاصدرا (1390الف). اکسیر ‌العارفین فی معرفه طریق ‌الحق و ‌الیقین. مصحح سید یحیی یثربی. تهران: بنیاد حکمت­ اسلامی صدرا.

ملاصدرا (1390ب). رساله سه­ ا­صل. مصحح سید حسین نصر. تهران: بنیاد حکمت ­اسلامی صدرا.