فلزات سنگین از عوامل مهم آلودگی منابع آبی به شمار می رود. ورود فلزات به آب های طبیعی معمولا ازمحل های تخلیه فاضلاب های شهری،کشاورزی و صنعتی صورت می گیرد. با توجه به اهمیت خطرات احتمالی بهداشتی فلزات سنگین و همچنین اهمیت اکوسیستم های آبی به ویژه رودخانه ها ، این تحقیق با هدف سنجش و اندازه گیری مقدار فلزات سرب،روی و نیکل در رودخانه گوهررود شهرستان رشت انجام گرفته است. برای اندازه گیری و سنجش مقدار این عناصر از پنج ایستگاه در نقاط مختلف رودخانه گوهررود در طی 9 مرحله نمونه برداری انجام گرفت. نمونه ها بعد از انجام مراحل آزمایشگاهی و آماده سازی برای تعیین مقدار عناصر فلزی توسط دستگاه جذب اتمی در آزمایشگاه سازمان حفاظت محیط زیست کشور مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها بیانگر آن است که مقدار میانگین عناصر سرب ، روی و نیکل برای کل رودخانه به ترتیب عبارت است از:30 ± 38 ، 119± 156 و 15 ± 31 میکرو گرم بر لیتر و حداکثر مقدار این عناصر عبارت است از: سرب 168 میکرو گرم بر لیتر در ایستگاه 3 ، روی 513 میکرو گرم بر لیتر در ایستگاه 4 و نیکل 60 میکرو گرم بر لیتر در ایستگاه شماره 4 .آزمون آنالیز واریانس نشان می دهد که بین میانگین مقادیر بدست آمده سرب در ایستگاه ها اختلاف معنی دار وجود ندارد (0.284 Siglevel= , 1.307 F= ( ولی بین میانگین مقادیر به دست آمده عناصر روی ، نیکل در ایستگاه ها اختلاف معنی دار وجود دارد 0.0000) Siglevel= , 8.781 F= ( ; 0.0000) Siglevel= , 6.930 F= (. این تحقیق نشان می دهد که در مقایسه بین ایستگاه ها،عناصر اندازه گیری شده در ایستگاه های داخل شهر دارای مقادیر بیشتری بوده است. با توجه به استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست در مورد مقدار مجاز عناصر فلزی برای زندگی آب زیان در آب های سطحی، مقادیر میانگین و حداکثر اندازه گیری شده بالاتر از استانداردهای یاد شده است.از آن جا که این رودخانه یکی از مجاری تغذیه کننده تالاب انزلی می باشد، امکان بروز خطر بهداشتی بزرگ نمایی زیستی عناصر سنگین در بدن ماهیان و در نهایت انسان وجود دارد. Manuscript profile

زمینه و هدف: یکی از منابع انتشار گاز گلخانه ای، فرایندهای دفع پسماندهای شهری می باشد. سیستم های مدیریت پسماند بر میزان انتشار گاز گلخانه ای از این منابع تاثیر دارد. در این مطالعه، میزان گاز گلخانه ای خروجی از پسماند لوندویل واقع در استان گیلان، تحت سیستم های جامع مدیریت پسماند (IWMSs) مختلف، مقایسه شده است. این مقایسه با استفاده از روش ارزیابی چرخه حیات (LCA) صورت گرفته است. روش بررسی: سیستم های مدیریتی مورد مقایسه، شامل سیستم موجود مدیریت پسماند در لوندویل و سه سیستم مدیریتی دیگر می باشد. فرایند دفع در سیستم مدیریتی موجود در لوندویل (سیستم S1) دفن پسماند در دفنگاه بهداشتی زباله می باشد. فرایندهای دفع در سه سیستم مدیریتی دیگر، شامل دفن در دفنگاه بهداشتی زباله، احتراق و بازیافت (سیستم S2) ، دفع در دفنگاه بهداشتی زباله، احتراق و تجزیه بی هوازی (سیستم S3) و دفع در دفنگاه بهداشتی زباله، احتراق، بازیافت و تجزیه بی هوازی (سیستم S4) می باشد. یافته ها: نتایج حاصل از ارزیابی سیستم مدیریت پسماند موجود (سیستم S1) نشان می دهد، میزان پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) خالص، معادل kg CO2 840 به ازای هرتن پسماند می باشد. در حالی که میزان GWP در سیستم مدیریت جامع چهار (سیستم S4) به kg CO2 474 به ازای هرتن پسماند، کاهش می یابد. با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه، در تمام سیستم های مدیریتی(سیستم S1-S4)، فرایند دفن پسماند در دفنگاه بهداشتی زباله دارای بیشترین سهم در افزایش GWP است. GWP ناشی از دفن پسماند در دفن گاه بهداشتی زباله، با احداث سیستم استحصال گاز و استفاده در تولید برق کاهش می یابد. لذا در این مطالعه کلیه سیستم های مدیریتی (سیستم S1-S4)، در دو حالت با و بدون سیستم پالایش گاز دفنگاه بهداشتی زباله فرض شده است. در صورت استحصال 75 % از گاز دفنگاه بهداشتی زباله و استفاده از این گاز در تولید برق، میزان GWP در دفنگاه بهداشتی زباله 36 % کاهش می یابد. بحث و نتیجهگیری: نتایج مطالعه نشان می د هد، تفکیک از مبداء و استفاده از پسماند تفکیکی در فرآیندهای بازیافت و تجزیه بی هوازی، دارای بیش ترین تاثیر در کاهش GWP می باشد. لذا نتایج این مطالعه نشان می دهد، تفکیک از مبداء پسماند و دفع پسماند تفکیکی از طریق فرایندهای بازیافت و تجزیه بی هوازی در سیستم های مدیریت پسماند کشور بهتر است افزایش یابد. در مواردی که استفاده همزمان از فرایند های بازیافت و تجزیه بی هوازی امکان ندارد، استفاده از فرایند بازیافت توصیه می گردد. Manuscript profile

زمینه و هدف: در استان گیلان با محیط زیستی شکننده که دارای اکوسیستم های مختلفی مانند منابع آبی گسترده و مناطق ساحلی می باشد، به دلیل فقدان وضعیت مطلوب در زمینه مدیریت زباله، اثرات سوء و زیانباری به وجود آمده است. در این استان به دلیل وجود اکوسیستم های متعدد، قابلیت توسعه جوامع انسانی وجود داشته که همین مهم از دلایل تشکیل مراکز متعددی از جمله روستاها شده است. نزدیک به نیمی از جمعیت دو میلیون و چهارصد هزار نفری گیلان ساکن مناطق روستایی هستند و این اهمیت توجه به نحوه ساماندهی پسماند در مناطق روستایی را نشان می دهد. بر اساس آخرین آمار ارایه شده از سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، میزان زباله روزانه در روستاهای کشور حدود 11 هزار تن بوده و سرانه تولید زباله روزانه هر فرد روستایی حدود 500 گرم اعلام گردیده است.هدف از این تحقیق راهکارهایی برای کاهش مشکلات به وجود آمده از زباله های روستایی در استان گیلان ارایه می نماید. روش بررسی: پس از مطالعات به عمل آمده و توجه به مواردی مانند نحوه پراکندگی، استقرار و جمعیت مراکز روستایی، دهیاری هایی در شهرستان های رشت، انزلی، لنگرود و رودبار انتخاب گردید. کیفیت زباله طی 3 مرحله و هر مرحله 10 مرتبه نمونه برداری مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که بیش ترین درصد مربوط به مواد آلی با 89/75% و کم ترین مربوط به چوب با 17/1% می باشد. بنابر این بخش بزرگی از زباله های روستایی استان را مواد آلی تشکیل می دهد که با ارایه برنامه جهت بازیافت مواد و جدا سازی مــواد خشک از تــر، می توان از مواد آلی برای تولید کود آلی بهره جست، در صورتی که هم اکنون این مواد به محیط زیست تخلیه و اثرات سوء برای محیط زیست منطقه ایجاد نموده است. بحث و نتیجه گیری: پس از انجام مطالعه و بررسی های لازم، برای این که مشکلات حال حاضر ناشی از عدم سامان دهی مناسب زباله را در سطح مناطق روستایی گیلان کاهش داد دو نوع راهکار ارایه شده است. در جنوب استان به دلیل وجود تنها جایگاه دفن مهندسی، بهداشتی زباله استان در رستم آباد شهرستان رودبار، گزینه تفکیک از مبدا تولید، جداسازی مواد قابل بازیافت و دفن بهداشتی زباله پیشنهاد شده است. در سایر نقاط استان نیز عملیات تفکیک از مبدا تولید، جداسازی مواد قابل بازیافت و تهیه کودآلی خانگی پیشنهاد شده است. Manuscript profile