بافت‌های فرسوده مناطق روبه‌زوال رفته‌ای هستند که به علت دارا بودن مشکلاتی در ابعاد اجتماعی-فرهنگی، کالبدی-زیست‌محیطی، اقتصادی و مدیریتی، توان پاسخگویی به نیازهای شهروندان خود را ندارند. هدف این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر بر میزان مشارکت شهروندان و در پی آن ارائه‌ی راهکارهایی جهت افزایش مشارکت مردمی در فرآیند احیای بافت‌های فرسوده‌ی شهری می‌باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و روش آن پیمایشی با رویکرد توصیفی-تحلیلی و همبستگی است. گردآوری اطلاعات به دو روش کتابخانه‌ای و میدانی صورت پذیرفت. جامعه‌ی آماری شامل 1215نفر سرپرستان خانوار در محله‌ی مالکی شهر نورآباد ممسنی می‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران، 291 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شد و پرسشنامه‌ی محقق ساخته به‌صورت تصادفی ساده میان آن‌ها توزیع گردید. روش‌های آماری مورداستفاده برای تحلیل داده‌ها مشتمل بر؛ نشانه، تی تک‌نمونه‌ای، تاو‌بی‌کندال و رگرسیون لجستیک‌ترتیبی است. نتایج آزمون نشانه، 95/10- می‌باشد که بیانگر عدم مشارکت مؤثر ساکنین این محله درروند احیای محل سکونت خویش است. نتایج آزمون تی حاکی از آن است که ابعاد کالبدی، اجتماعی فرهنگی، اقتصادی و مدیریتی به ترتیب با میانگین 12/4، 60/4، 81/3 و 22/4 از عوامل مؤثر بر مشارکت شهروندان می‌باشند، همچنین با کمک آزمون تاو بی کندال دریافتیم بین هر چهار بعد و میزان مشارکت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. درنهایت نتایج آزمون رگرسیون لجستیک ترتیبی بیانگر این است که هر چهار بعد متغیر مستقل، قادر به ‌پیش‌بینی میزان مشارکت شهروندان (متغیر وابسته) می‌باشند، که بعد اجتماعی-فرهنگی با 85/54 درصد دارای بیشترین تأثیر است.  Manuscript profile