مقدمه: تحلیل شاخص‌ها از ابزار‌های بهبود ایمنی در بیمارستان محسوب می‌شود. هدف مطالعه حاضر ارزیابی شاخص‌های ایمنی بیمار می‌باشد. روش‌پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی _ تحلیلی است که در سال 1392 در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها پروتکل ارزیابی ایمنی بیمار بود. جمع‌آوری اطلاعات با مصاحبه و بررسی مستندات صورت گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های توصیفی و تحلیلی)تی‌تست، کروسکال والیس( با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شد. یافته‌ها: امتیاز بیمارستان‌ها در حوزه شاخص‌های الزامی، اساسی و پیشرفته به ترتیب 76/0، 55/0 و 27/0 بود، در بین بیمارستان‌های مورد مطالعه بیمارستان ج و الف به ترتیب بالاترین وپایین‌ترین امتیاز را کسب کردند. در شاخص‌های الزامی بیمارستان ب (امتیاز 8/0)، در شاخص‌های اساسی بیمارستان ج (امتیاز 56/0) و در شاخص‌های پیشرفته بیمارستان الف (امتیاز 26/0) بالاترین امتیاز را کسب کردند. در بین حیطه‌های مورد مطالعه"محیط ایمن" (3/59%) و "آموزش مداوم" (3/22%) به ترتیب بالاترین و پایین‌ترین تطابق با استانداردها را داشتند. نتیجه‌گیری: در حیطه‌های مورد بررسی، آموزش و مشارکت بیمار نیاز به توجه ویژه‌ای داشتند. ارتقاء آموزش، ایجاد فرصت مشارکت در درمان برای بیماران و تعهد مدیران ارشد، تغییر نگرش کارکنان و بهبود ایمنی را در بردارد. پیشنهاد می‌شود در راستای پیاده‌سازی استانداردهای ایمنی بیمار، شاخص‌های معتبر برای ارزیابی وضعیت و شناسایی نواقص ایمنی بیمار در بیمارستان تدوین گردد تا در نهایت بتوان با هدف‌گذاری جامع به رفع موانع ایمنی بیمار پرداخت. Manuscript profile