لنفوم یکی از شایع‌ترین تومورها در اکثر گونه‌های موش می‌باشد. از طرفی خصوصیات بیولوژیک، هیستوپاتولوژیک و اپیدمیولوژیک لنفوم موش تشابه زیادی با سرطان‌های لنفوم در انسان دارد. از این رو تومورهای لنفوم موش می‌توانند مدل مناسبی برای مطالعه بیولوژیک سرطان‌های انسانی باشند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثرات آپوپتوتیک و سایتوتوکسیک سلکوکسیب بر روی یاخته‌های توموری لنفوم موش(EL4) با استفاده از آزمون‌های Annexin/PI و MTT می‌باشد. نتایج آزمون MTT، مهار وابسته به دوز و زمان یاخته‌های EL4 توسط سلکوکسیب و مهار 50 درصدی بقای یاخته‌ها را در غلظت 20 میکرومولار سلکوکسیب، نشان داد. به علاوه درصد یاخته‌های دچار آپوپتوز پس از تماس 48 ساعته یاخته‌ها با غلظت IC50 (مهار 50 درصدی بقای یاخته‌ها ) سلکوکسیب (20 میکرومولار) افزایش یافت. براساس نتایج بدست آمده به نظر می‌رسد، سلکوکسیب می‌تواند به عنوان یک درمان کمکی مناسب، همراه با سایر ترکیبات مورد استفاده در درمان سرطان لنفوم موش، استفاده گردد. Manuscript profile