امروزه، بیگانگی، به عنوان یکی از دغدغه های اصلی جامعه شناسان مطرح است. بیگانگی به معنی دور شدن از ارزش ها و فضایل اخلاقی و انسانی و غفلت از خود اصیل و واقعی و گم کردن مسیر درست هدایت است. هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین رسانه های جمعی و بیگانگی اجتماعی در میان دانشجویان می باشد که با روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه هدایت شده انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، 380 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز هستند که، در سال 92-1391 و به طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. برای تحلیل آماری داده های این پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون t و نیز ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که بین سن و بیگانگی اجتماعی دانشجویان رابطة معکوس و معنی داری در سطح اطمینان 95 درصد وجود دارد، اما در میانگین بیگانگی اجتماعی دانشجویان به تفکیک جنس و وضعیت تاهل تفاوت معنی داری مشاهده نگردید، همچنین بین میانگین سطح استفاده از تلویزیون، ماهواره، اینترنت، کتاب و بیگانگی اجتماعی دانشجویان تفاوت معنی داری به دست آمده است؛ لیکن، بین میانگین سطح استفاده از رادیو، مجلات و بیگانگی اجتماعی دانشجویان تفاوت معنی داری وجود نداشت. Manuscript profile