امروزه دستیابی به توسعه پایدار و درون زا و بهره مندی عادلانه از مسکن، غذا، آموزش، بهداشت، امید و امنیت در شهرهای ایران از ضروریات اساسی به شمار می رود. عدم توجه به کیفی بودن مفهوم توسعه توسط مدیران و رونمودن به راه حلهای کمی که مفهوم رشد را بجای توسعه در بر می گیرد، شهرهایی مانند اصفهان را با مشکلات جدی روبرو نموده است. تراکم های ساختمانی نابجا و غیرفنی باعث عدم تعادل شده و زندگی مردم را به مخاطره انداخته است. در این نوشتار وضعیت موجود شهر اصفهان با مدل توسعه درون زا، با استفاده از روش تحلیلی مورد بررسی قرارمی گیرد. محور بررسی، تراکم ساختمانی بوده و مشکلات شهری از این منظر به آزمون گذاشته می شود. نتیجه ی بدست آمده حاکی از عدم همسویی روند رشد شهری اصفهان با مفهوم توسعه ی درون زا و پایـدار است. در انتها راه حلی بنام مدل امتیازی جهت بهبود مشـکل تراکم ساختمانی با رویکرد توسعه درون زا پیشـنهاد می گردد. Manuscript profile