Desired physical form of cities has been noticeable since the beginning of urbanization, from old patternsof early civilizations to the latest urbanism’s theories, which offered to build better cities. The opinions in recent decades haveexpressed that compact physical form of cities is a better form than sprawl form to achieve urban sustainability. The form of thecity is the embodiment of its physical form so in compact and sprawly form of city, it will be created various visual effects forthe residents. In this paper, visual impacts of cities’ form, which it caused by compression of their forms, examined withutilizing method of content analysis of texts. For this purpose, review the comments, which presented in the form of city,proving that the more compression the city is desirable for its better form. Among these theories, we used the elements of“Lynch’s” theory for a better cognition of the city. Finally, this article shows the desirability of the compact physical form ofcities for achieving better cognition of its form. Manuscript profile

برنامه‌ریزی به عنوان یک علم پوزیتویستی و بر مبنای اصالت هستی‌شناسی بنیان گذاشته‌ است. نظریه‌های فلسفی مایلند که برکنش بدون توجه به فضا تاکید کنند در حالی که گرایش یا نظریه‌های شهرسازی و معماری بر آن است که فضا را در فقدان کنش جمعی خود‌انگیخته ساکنین ترسیم نمایند. بنابراین فاکتور بنیادی در تحلیل مسائل شهری آگاهی از چگونگی فرایند تولید شهر در قالب نظریه پوزیتیویسم و سیر تحول نظریه های دخیل در طرح های توسعه شهری است، چرا که شهرهای ایران به طور عام و شهر شیراز به طور خاص «به خودی خود» وجود نداشته است، بلکه در متن طرح‌های جامع و تفصیلی برگرفته از کشورهای غربی تولید شده است. طرح‌هایی که مشارکت صرفا در آن ها صوری است.هدف پژوهش حاضر، ارایه نظریه مبتنی بر مبارزه برای به رسمیت شناخته شدن و احترام و ارزش و اعتبار هویت‌هاست تا همه کنشگران فرصتی برابر برای مشارکت در سازمان‌دهی و سیاست‌سازی زندگی مشترک خود داشته باشند. مسئله این پژوهش رمزگشایی سازوکارهای موثر بر شکاف‌های طبقاتی، شکل‌های مختلف آگاهی و از همه مهمتر، بر باد رفتن نیروی سترگ وجدان در شیراز است. نتایج حاصل از پژوهش، تببین اصول اجماع در برنامه‌ریزی شهر شیراز است که بر مبنای نظریه دیالکتیک اجماع، باید فضای شهر شیراز به سمت تغییر فضای محسوس (فضای کنش ها و زندگی روزمره)، فضای معقول (تجلی نهادهای مدنی و نظام مالی) و تغییر فضای زیسته (فضای ارگانیک مبتنی بر هستی و تعاملات) نشانه‌گذاری و معنا یابد. بنابراین در این تحقیق به صورت ترکیبی از روش های پدیدار شناسی، تحلیل محتوا و قوم‌نگاری استفاده شده است. پژوهش درصدد پاسخ گویی به سوالات زیر است: 1- شکل‌گیری فضای انتزاعی حاکم بر طرح تفصیلی متاثر از چه جریان‌هایی است؟ 2-پیامدهای عمده فضای انتزاعی طرح تفصیلی بر شهر شیراز چگونه است؟ 3-فضای مطلوب برای شکل گیری اجماع موثر چگونه شکل می گیرد؟ Manuscript profile