عصاره دانه انگور سیاه (GSE) جزء مکمّل‌هایی محسوب می‌شود که با دارا بودن خواص فلاونوئیدی، آثار ضدّ اکسایشی بسیار قوی دارد که می‌تواند از بروز آسیب‌های سلولی جلوگیری و یا از شدت آن بکاهد. در این راستا، هدف مطالعه حاضر، بررسی پاسخ شاخص‌های استرس اکسیداتیو به مکمّل‌دهی عصاره دانه انگور و تمرینات مقاومتی در بدنسازان بود. این تحقیق در قالب طرح نیمه‌تجربی، در دو گروه مکمّل و کنترل، با خون‌گیری در دو نوبت قبل و بعد از مصرف مکمّل، به‌صورت دوسویه کور انجام شد. جامعه آماری مطالعه حاضر را ۲۴ ورزشکار بدنساز مرد با دامنه سنّی ۱۹-۱۵ سال تشکیل می‌دهند، که به دو گروه مکمّل و دارونما تقسیم شدند. در هر یک از نوبت‌های خون‌گیری به‌صورت ناشتا حدود ۵ میلی‌لیتر خون از آزمودنی‌ها گرفته شد. اندازه‌گیری شاخص‌های خونی شامل ظرفیت ضد اکسایشی (TAC) و مالون دی آلدهید (MDA) و کراتین کیناز (CK) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) بود. نرمال بودن توزیع داده‌ها با استفاده از آزمون‌های شاپیرو-ویلک انجام شد. داده‌های جمع‌آوری‌ شده به‌وسیله آزمون آماری تی‌وابسته در سطح معناداری پنج درصد تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که انجام تمرینات مقاومتی بدنسازی باعث افزایش معنادار شاخص‌های آسیب سلولی (کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز) و شاخص مالون دی آلدهید، و کاهش معنادار ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام گردید (05/0>P). مصرف عصاره دانه انگور باعث افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام شد. انجام فعالیت‌های بدنسازی باعث افزایش شاخص‌های آسیب ‌سلولی و استرس ‌اکسیداتیو می‌گردد که مصرف عصاره دانه انگور (۱۰۰ میلی‌گرم در روز) باعث افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در مردان بدنساز می‌شود. Manuscript profile