سرمایه‌گذاری یکی از مهمترین مولفه‌های رشد اقتصادی به شمار می‌آید، به طوری‌که نوسانات این متغیر سبب رونق یا رکود اقتصاد خواهد شد. بر این اساس، از دیرباز نظریه‌پردازان درصدد تهیه الگویی بوده‌اند تا بتوانند رفتار سرمایه‌گذاری را تبیین و مهمترین عوامل تأثیرگذار بر آن را شناسایی کنند. در بین سیاست‌های اجرا شده در یک اقتصاد، سیاست‌های تغییر ساختار از اهمیت بالایی برخوردار هستند. از این رو در مطالعه حاضر به بررسی نقش سیاست‌های تغییر ساختار به عنوان مهمترین سیاست‌های اقتصادی بر حجم سرمایه‌گذاری طی دوره 1370 تا 1398 پرداخته شده است. نتایج برآورد الگوی خودرگرسیون با وقفه‌های گسترده نشان می‌دهد رابطه بلندمدت بین متغیرهای مورد بررسی وجود دارد و تغییرات ایجاد شده در الگوی سرمایه‌گذاری طی دو دوره به تعادل خواهد رسید. در بین سیاست‌های تغییر ساختار، تنها سیاست خصوصی سازی دارای اثر مثبت (غیرمعنادار) بر سرمایه‌گذاری کشور بوده و سیاست‌های آزادسازی مالی و آزادسازی تجاری رفتارهای متفاوتی در کوتاه-مدت و بلندمدت بر سرمایه‌گذاری داخلی دارند. لذا توصیه می‌گردد در اجرای سیاست‌های نامبرده نتایج احتمالی آنها از قبل پیش بینی شده و برای جبران اثرات منفی در دوره‌های مختلف (کوتاه‌مدت یا بلندمدت) اقدامات مناسب اتخاذ گردد. Manuscript profile