هدف از پژوهش حاضر ارائه شناختی نسبی از تأثیرات (کلیت) شبکه‌های اجتماعی در واگرایی آستانه تحمل مردم در فضای اعتراضات ضد امنیتی است. با رویکردی توصیفی تحلیلی در تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از طریق اسنادی و کتابخانه‌ای سعی در تبیین بحث داریم. لذا در پی یافتن پاسخی منطقی برای این سؤال هستیم که عوامل مؤثر در به وجود آمدن وضعیت واگرایی در آستانه تحمل اجتماعی و سیاسی مردم و نحوه برخورد با واکنش آن‌ها در قالب جرائم علیه امنیت عمومی چگونه قابل‌بحث و بررسی است؟ در تبیین مفروض، یافته‌های پژوهشی ما را چنین رهنمون می‌سازد؛ بر اساس رویکردهای روان‌شناسی جنایی و اصول مهم حقوق کیفری عمومی باید بین معترضین احساسی و مخالفین سازمان‌یافته و هدفمند، حاکمیت‌ها با شناخت صحیح از بحران و مدیریت آن، باید تفاوت قائل شوند. در این وضع آشفتگی اجتماعی، اینجاست که نقش رسانه‌ها به‌عنوان عوامل مضاعف در تشدید بحران‌های اجتماعی و سیاسی در جرائم علیه امنیت عمومی به‌عنوان بازوی اجرایی دشمن غیرقابل‌انکار است. نتیجتاً باید با رویکردی فرهنگی در برخورد با برخی معترضین عادی و مصلح نگر دانستن آن‌ها، تفکیک آن‌ها با عوامل سازمان‌یافته، علت‌العلل سومی را در نظر بگیریم که برخی از مسئولین‌اند (یعنی بانیان وضع موجود)، فلذا این‌ها نیز باید در مقابل دستگاه عدالت به اندازه سهم خود پاسخگو باشند. Manuscript profile