روش‌ها: 59 آزمودنی به روش تصادفی ساده به سه گروه تمرین TRX (20 نفر)، CRX (19 نفر) و CG (20 نفر) تقسیم شدند. برنامه هر دو گروه تمرینی شامل 10 دقیقه گرم کردن با انواع حرکات کششی و نرمشی و سپس انجام 10 حرکت ایستگاهی به صورت دایره‌ای به مدت 30 تا 40 دقیقه بود که در انتها با 10 دقیقه حرکات کششی برای سرد کردن، به پایان می‌رسید؛ با این تفاوت که گروه TRX با کش مقاومتی و گروه CRX با وزنه تمرین کردند. متغیرهای پژوهش، قبل و بعد از تمرینات اندازه‌گیری شدند. برای آنالیز داده‌ها از آزمون ANOVA یک‌راهه و تست تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد.یافته‌ها: مقایسه نتایج پس‌آزمون BMI و WHR به‌وسیله آزمون تعقیبی نشان داد که این متغیرها در گروه‌ TRX نسبت به گروه‌های CRX و CG کاهش معنی‌داری داشته است. در حالی‌که متغیر PBF در گروه‌های TRX و CRX نسبت به CG کاهش معنی‌داری را نشان داد. هم‌چنین در شاخص‌های پروفایل لیپیدی TG، VLDL-C، HDL-C و TC/HDL-C گروه TRX نسبت به گروه‌های CRX و CG بهبود معنی‌داری را نشان داد. در شاخص‌های TC، LDL-C و LDL-C/HDL-C، در هر دو گروه تمرینی نسبت به CG بهبود معنی‌دار مشاهده شد (05/0≥P).نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌کند که یک دوره هشت هفته‌ای تمرینات TRX و CRX بر بهبود شاخص‌های ترکیب بدن و پروفایل لیپیدی زنان جوان دارای اضافه وزن، مؤثر می‌باشد؛ اما نکته حائز، اهمیت اثربخشی بیشتر تمرینات TRX در مقایسه با CRX می‌باشد. Manuscript profile