مقدمه و هدف: چاقی از عوامل بروز بسیاری از اختلالات از جمله افزایش شاخص آتروژنیک است و یکی از راه‌کارهای کنترل آن، تمرینات بدنی است که این شرایط، خود نیز احتمال ایجاد پراکسیداسیون لیپیدی را افزایش می‌دهد. بنابراین پژوهش حاضر به منظور تأثیر مکمل‌یاری ویتامین E بر شاخص‌های آتروژنیک و پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از تمرین اینتروال در موش‌های چاق نر ویستار انجام شد.روش‌شناسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی و روش آزمایشگاهی بود. بدین منظور، 30 سر رت نر چاق نژاد ویستار به روش تصادفی به 4 گروه‌ کنترل (N=8)، مکمل (N=8)، تمرین (N=7) و تمرین+ مکمل (N=7) تقسیم شدند. برنامه تمرینی اینتروال شامل 8 هفته و هفتهای 5 جلسه دویدن روی نوار گردان و مدت زمان هر جلسه 30 دقیقه بود. مکمل ویتامین E نیز روزانه 300 میلی‌گرم به ازای هر گرم از وزن بدن به همراه آب آشامیدنی در دسترس حیوانات گروه مکمل قرار می‌گرفت.یافته‌ها: در گروه‌ تمرین+مکمل متغیرهای (010/0=p) MDA، (001/0=p) AIP، (001/0=p) TC، (001/0=p) TG و (001/0=p) LDL-C نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار داشت. متغیر (001/0=p) MDA در گروه تمرین+مکمل نسبت به گروه‌های تمرین نیز کاهش معنی‌داری نشان داد. هم‌چنین در گروه تمرین نیز متغیرهای (031/0=p) AIP، (024/0=p) TC، (012/0=p) TG و (010/0=p) LDL-C نسبت به گروه کنترل کاهش داشت؛ در حالی‌که متغیر HDL-C در گروه‌های تمرین+مکمل (024/0=p) و تمرین (031/0=p) نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد (05/0>p).بحث و نتیجه‌گیری: مکمل ویتامین E می‌تواند باعث بهبود شاخص آتروژنیک شده و از طریق افزایش فعالیت سیستم آنتی‌اکسیدانی سبب کاهش پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از تمرین بدنی در موش‌های صحرایی چاق نیز شود؛ در حالی‌که آثار مثبت بهبود ترکیب بدن و کنترل چاقی حاصل از تمرین نیز به دست می‌آید. Manuscript profile

مقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی تمرینات بدنی و ذهنی بر حافظه کوتاهمدت و سرعت پردازش اطلاعات در مردان سالمند مبتلا به MCI بود.روش‌ها: 34 مرد سالمند به طور تصادفی به سه گروه تمرین بدنی (11 نفر)، ذهنی (11 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه انجام شد. تمرین بدنی شامل دویدن روی نوار گردان به مدت20 دقیقه برای هفته اول تا چهارم و30 دقیقه برای هفته پنجم تا هشتم بود. شدت تمرین به‌وسیله RPE بین 13 تا 15 تنظیم گردید. برنامه تمرین ذهنی اجرای بازی متفکر باهوش بود که به‌وسیله تبلت یا گوشی هوشمند در سه سطح آسان، متوسط و سخت انجام شد. متغیرهای پژوهش، قبل و بعد از تمرینات و همچنین، سه ماه پس از بی‌تمرینی اندازه‌گیری شدند. برای آنالیز داده‌ها از آزمون ANOVA با اندازه‌گیری مکرر و تست تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد.یافته‌ها: مقایسه نتایج پس‌آزمون حافظه کوتاه‌مدت به‌وسیله آزمون تعقیبی نشان داد که گروه‌های تمرین بدنی نسبت به کنترل (010/0=P) و تمرین ذهنی نسبت به کنترل (001/0=P) افزایش معنی‌داری داشتند. همچنین نتایج اندازه‌گیری سرعت پردازش اطلاعات آشکار کرد که این متغیر در پس‌آزمون در گروه تمرین ذهنی در مقایسه با تمرین بدنی (030/0=P) و کنترل (001/0=P) افزایش معنی‌داری داشته است.نتیجهگیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌کند که هشت هفته تمرینات ذهنی و بدنی از اثربخشی لازم برای بهبود حافظه کوتاهمدت و سرعت پردازش اطلاعات در مردان سالمند مبتلا به MCI برخوردار هستند؛ اما در این میان، تمرین ذهنی راه‌کار مؤثرتری است. Manuscript profile