مقدمه: اسپرم‌زایی به شدت به متابولیسم انرژی وابسته است و اسپرماتوژنز بسیار حساس به ترکیباتی می باشد که با متابولیسم انرژی میتوکندری و کنترل تنفس سلولی تداخل دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش فعالیت ورزشی به همراه سلول های بنیادی بر بیان برخی ژن های مؤثر در بیوژنز میتوکندریایی موش‌های آزواسپرمی شده با بوسولفان بود.روش کار: در این مطالعه تجربی، 30 سر رت 8 هفته‌ای انتخاب و پس از القاء مدل آزواسپرمی به صورت تصادفی به 6 گروه؛ سالم، شم، آزواسپرمی، آزواسپرمی+ورزش، گروه آزواسپرمی+سلول و گروه آزواسپرمی+سلول+ورزش تقسیم شدند. یک ماه بعد از ایجاد مدل، یک میلیون سلول بنیادی، یک بار به صورت پیوند در ناحیه مجران دفران هر موش پیوند زده شد. تمرین شنا به صورت روزانه به مدت 30 دقیقه در روز و 5 روز در هفته به مدت 8 هفته انجام گرفت. ژن‌ها با روش Real time-PCR اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده گردید. کلیه محاسبات با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS/23و در سطح معنی‌دار 05/0P≤ انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که القای مدل آزواسپرمی سبب کاهش بیان ژن‌های SIRT1و AMPK بافت بیضه شد که تمرین ورزشی در ترکیب با سلول‌درمانی سبب افزایش بیان ژن‌های SIRT1و AMPK بافت بیضه در موش‌های مدل آزواسپرمی شد.نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بیانگر آن است که فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا با شدت پایین در مهار آثار ناشی از بیماری‌های ناباروری از طریق حفظ و توسعه بیوژنز میتوکندری در بهبود فرایند اسپرماتوژنز کمک شایانی می-کند. Manuscript profile

هدف:هدف از پژوهش حاضر بررسی سطوح مالون دی الدئید در موش‌های مدل آزواسپرمی متعاقب یک دوره تمرینات شنا و پیوند سلول های بنیادی بود.روش:30 سر رت 8 هفته‌ای انتخاب، و سپس مدل آزواسپرمی با داروی بوسولفان با دوز 40 میلی‌گرم ایجاد گردید. موش‌ها به طور تصادفی در گروه های کنترل سالم(n=5)، کنترل شم(n=5)، کنترل آزواسپرمی(n=5)، آزواسپرمی+ تمرین(n=5)، گروه آزواسپرمی+سلول(n=5)و گروه آزواسپرمی+سلول+ تمرین(n=5)قرار داده شدند. یک ماه بعد از ایجاد مدل یک بار سلول‌های بنیادی به صورت پیوند در ناحیه مجران دفران به میزان یک میلیون سلول برای هر موش پیوند زده شد و پس از بهبود، به صورت روزانه به مدت 30 دقیقه در روز 5 روز در هفته شنا انجام دادند که این زمان به مدت 8 هفته انجام گرفت. سطوح مالون دی الدئید توسط روش تیوباربیتوریک اسید اندازه گیری و کلیه محاسبات با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS/23و در سطح معنی‌دار 05/0 p≤ انجام شد.یافته ها:نتایج نشان داد که القای مدل آزواسپرمی سبب افزایش سطوح مالون دی الدئید بافت بیضه نسبت به گروه سالم شد(P=0.002) و تمرین ورزشی در ترکیب با سلول‌درمانی سبب کاهش غیرمعنادار سطوح مالون دی الدئید بافت بیضه در موش‌های مدل آزواسپرمی شد(P>0.05). نتیجه گیری:به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بیانگر افزایش سطوح مالون دی الدئید در سلول های بافت بیضه موش‌های مدل آزواسپرمی نسبت به گروه سالم می‌ باشد. از طرفی، فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا به همراه سلول درمانی احتمالا در مهار آثار ناشی از بیماری‌های ناباروری از طریق کاهش سطوح مالون دی الدئید و کاهش استرس اکسیداتیو کمک کننده خواهد بود. Manuscript profile