زمینه و هدف: در کشور بچه تاسماهی سیبری تا رسیدن به مرحله پرواربندی در مخازن فایبرگلاس پرورش می یابد. تا به حال آزمایشی در خصوص تعیین حد بهینه تراکم این گونه قبل از رسیدن به مرحله پرواربندی انجام نشده است. هدف از این پروژه بررسی تاثیر تراکم های مختلف بر شاخص های رشد و استرس بچه تاسماهی سیبری در مراحل انگشت قد و جوان بود. روش کار: در فازاول و دوم پرورش به ترتیب تعداد 700، 1000 و1300 قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی 083/0 ±93/2 گرم در تراکم های 5/0، 75/0 و 1کیلوگرم در متر مربع و تعداد 350، 500 و 750 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن 18/0 ±31/9 گرم در تراکم های 8/0، 3/1 و 9/1 کیلوگرم در متر مربع در 9 مخزن فایبرگلاس پرورش یافتند. ماهیان در سه وعده غذایی به میزان 5 و 4 درصد وزن بدن تغذیه شدند. در انتهای دوره پرورش از ماهیان به وسیله سرنگ 2 سی سی خون گیری به عمل آمده و سطوح هورمون کورتیزول به روش رادیو ایمنواسی(RIA)،کلسترول و گلوگزبه روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید. یافته ها:در فاز اول پرورش(اوزان سه گرم)‌ افزایش تراکم موجب کاهش معنی دار شاخص های رشد، افزایش ضریب تبدیل غذا و شاخص های استرس گردید. در فاز دوم پرورش افزایش تراکم موجب افزایش معنی دار شاخص های استرس نگردید، اما شاخص های رشد ماهی در بالاترین سطح تراکم(9/1 کیلوگرم در متر مربع) کاهش یافت. نتیجه گیری:تاسماهی سیبری در اوزان 3 تا 9 گرم به افزایش تراکم ذخیره سازی حساس بوده، اما با رسیدن به وزن 9 گرم تحمل بیشتری نسبت به تراکم از خود نشان می دهد و امکان پرورش آن در تراکم های بالا وجود دارد. Manuscript profile