هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر مدیریت استعداد و مدیریت دانش بر رضایت شغلی کارکنان بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری داده‌ها توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی که تعداد آن‌ها 834 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 265 آزمودنی و به شیوه تصادفی طبقه‌ای نسبی تعیین گردید. با استفاده از پرسشنامه‌های مدیریت استعداد آرمسترانگ (2006)، مدیریت دانش نیومن و کنراد (1999) و رضایت شغلی میر و آلن (1991) داده‌ها گردآوری شد. برای تجزیه‌وتحلیل از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. روایی پرسشنامه با استفاده از بار عاملی و مقدار آزمون متوسط واریانس استخراج شده (AVE) تأیید شد همچنین پایایی آن‌ها با استفاده از پایایی ترکیبی مستخرج از نتایج مدل معادلات ساختاری تأیید گردید. یافته‌های پژوهش نشان داد مدیریت استعداد و مؤلفه‌های آن یعنی جذب استعداد، توسعه استعداد بر رضایت شغلی تأثیر دارند. مؤلفه حفظ و نگهداشت استعداد تأثیر معناداری را نشان داد. با توجه به نتایج سنجش برازش مدل ساختاری پژوهش درمورد مدیریت استعداد و مدیریت دانش با رضایت شغلی به ترتیب ضریب مسیر این رابطـه (336/0= β) و(299/0= β) و عـدد معنـی‌داری آن (419/4 = t) و (451/3 = t) به‌دست‌آمده است که این مقدار در سطح 05/0 معنادار اسـت؛ بنـابراین، فرضیه‌های اصلی پژوهش تأیید شد؛ یعنی مدیریت استعداد و مدیریت دانش بر رضایت شغلی کارکنان تـأثیر دارد. Manuscript profile