زمینهاستافیلوکوکوس اورئوس شایع‌ترین پاتوژن واگیردار در ورم پستان گاو است. این پاتوژن توانایی تشکیل بیوفیلم و متعاقبا ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی را دارد. موضوعهدف از این مطالعه توصیف توانایی تشکیل بیوفیلم، عوامل حدت و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از ورم پستان تحت بالینی و تاثیر آن در شدت بیماری‌زایی است. روش کارگاوهای شیری از نظر ابتلا به ورم پستان تحت بالینی غربالگری شدند. ایزوله‌ها با روش فنوتیپی و حضور ژن nuc شناسایی شدند. امکان تشکیل و کیفیت بیوفیلم با استفاده از روش رنگ سنجی مشخص شد. ژن‌های وابسته به بیوفیلم در استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش PCR شناسایی شد. حساسیت ضد میکروبی ایزوله‌ها در حالت پلانکتونی با استفاده از روش DAD انجام شد. حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد توسط MIC50 تعیین گردید. حساسیت آنتی بیوتیکی و MBEC برای ایزوله‌ها در بیوفیلم با استفاده از روش XTT تعیین شد. روند افزایش سلول های سوماتیک شیر به عنوان شاخصی برای شدت بیماری در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس دارای توانایی تولید بیوفیلم مورد بررسی قرار گرفت. نتایجنتایج بالاترین میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی را در برابر پنی‌سیلین و کمترین میزان مقاومت را در برابر سفتیوفور و سیپروفلوکساسین نشان داد. MIC50 سفتیوفور 2 μg/ml تعیین شد. 100٪ ایزوله‌ها توانایی تولید بیوفیلم را داشتند و اکثر آنها بیوفیلم قوی تشکیل دادند. فراوانی ژن‌های عوامل حدت icaA,D، fnbA,B و bap کدکننده بیوفیلم هستند، شناسایی شد. بیشترین و کمترین فراوانی را ژن‌های icaD، و fnbB به ترتیب داشتند. نتایج MBEC برای برای ایزوله‌ها محاصره شده در بیوفیلم مقاومت به سفتیوفور را نشان داد، در حالی که، این ایزوله‌ها در حالت پلانکتونی به سفتیوفور حساس بودند. میانگین سلول‌های سوماتیک در نمونه‌هایی که ژن‌های icaA و icaD داشتند بیشتر بود (P <0.05)، که می‌تواند نشانگر بالاتر بودن روند التهاب باشد. نتیجه گیریتشکیل بیوفیلم فاکتور حدت مهمی است که با نرخ تشکیل بالا و ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک و افزایش روند التهاب و شمار تعداد سلول‌های سوماتیک همراه است. بر اساس این نتایج، می‌بایست باید به دنبال استراتژی‌های درمانی مناسب تری جهت جلوگیری از تشکیل یا پراکندگی بیوفیلم ها باشیم. Manuscript profile