هدف این پژوهش، بررسی روایی و پایایی و ساختار عاملی مقیاس حسادت زناشویی در استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی بوده است. روش پژوهش، روان‌سنجی و جامعة آماری پژوهش از مردان و زنان متأهلی تشکیل شده بود که کارمند دانشگاه کاشان بوده و به‌صورت روزانه از شبکه‌های اجتماعی مجازی استفاده می‌کردند؛ و از بین آنان ۲۲۳ نفر به شیوة نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. مشارکت‌کنندگان در پژوهش مقیاس حسادت زناشویی در شبکه‌های اجتماعی مجازی مویس، کاریستوفیدز و دیسماریس (۲۰۰۹) و نظارت بر همسر فارگیا (۲۰۱۳) را تکمیل نمودند. در این پژوهش برای بررسی روایی مقیاس، از روش‌های تحلیل عاملی اکتشافی و روایی همگرا استفاده شد. تحلیل عاملی یافته‌ها نشان داد که مقیاس حسادت زناشویی در استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی دارای چهار عامل (احساس بی‌وفایی، احساس بدگمانی، گرایش به نظارت و احساس دلهره) است و از روایی همگرای مناسبی با مقیاس نظارت بر همسر برخوردار است (01/0>p). همبستگی به دست آمده میان خرده‌مقیاس گرایش به نظارت و مقیاس نظارت بر همسر (01/0>p؛ 53/0=r) نشان از روایی همگرایی مناسب آن دارد. برای بررسی پایایی مقیاس از روش همسانی درونی با آلفای کرانباخ استفاده شد. آلفای 95/0 نشان‌دهندة پایایی قوی این مقیاس در کل بود. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که این مقیاس دارای روایی و پایایی بالایی است که می‌توان آن را برای ارزیابی حسادت زناشویی در استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی در پژوهش‌های آتی مورد استفاده قرار داد. Manuscript profile