این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مشاورۀ گروهی بخشش‌محور بر سازگاری و کیفیت زندگی زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاورۀ شهرستان نجف‌آباد انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه گواه است. جامعۀ آماری پژوهش زنانی بودند که مشکلات زناشویی داشتند و در بهار 1393 به مراکز مشاورۀ شهر نجف‌آباد مراجعه کرده بودند. در ابتدا با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 3 مرکز از بین 5 مرکز مشاورۀ موجود شهرستان نجف‌آباد انتخاب شد. سپس، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 36 نفر به‌عنوان نمونه از آن مراکز انتخاب شدند و در یک گروه گواه و یک گروه آزمایش به‌طور تصادفی جایگزین شدند (در هر گروه 18 نفر). پس از اجرای پیش‌آزمون که با استفاده از پرسشنامۀ سازگاری اجتماعی (بل، 1961) و مقیاس کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1996) به عمل آمد، گروه آزمایش 8 جلسۀ هفتگی مشاورۀ بخشش‌محور داشت. در نهایت، پس‌آزمون نیز با همان ابزارها بر روی هر دو گروه انجام گرفت. نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که مشاورۀ بخشش‌محور در افزایش کیفیت زندگی تأثیر معناداری داشته است (05/0P < ). همچنین، این آموزش در افزایش سازگاری زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره نیز تأثیر معناداری داشت (05/0P < ). نتایج این پژوهش می‌تواند در افزایش سازگاری و کیفیت زندگی زنان به‌کار گرفته شود. Manuscript profile