پژوهش حاضر با این هدف اجرا شد که چگونه افراد اطلاعاتی را که در مورد محیط پیرامون خود به‌دست می‌آورند، برای مسیریابی مورد استفاده قرار می‌دهند. روش پژوهش کیفی بود و جامعۀ آماری آن همۀ افراد ساکن در محلۀ سنگ‌سیاه شیراز و نیز دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که با این محله آشنایی نداشتند و از میان آنها 40 نفر از طریق نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شد. محیط آزمایش، بافت تاریخی محلۀ سنگ‌سیاه در شیراز و ابزار سنجش، کشیدن نقشه‌های طرح‌گونه (کروکی) از محیط آزمایش بود. داده‌ها از طریق بررسی نقشه‌های طرح‌گونۀ افراد از سه دیدگاه تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که دانش افراد در مورد فضاهایی که با آن در ارتباط هستند، «شبیه نقشه» است و نقشه‌های شناختی که افراد از محیط پیرامون خود در ذهن دارند، به فرایند مسیریابی کمک می‌کنند. Manuscript profile